مصداق انسان‌های سرافکنده و آمرزیده در دیدگاه امام رضا (ع)

به گزارش خبرگزاری فرهنگ رضوی، درک بهتر مفهوم این حدیث مستلزم آگاهی ما از مفهوم ریاست. ریا به معنای عملی است که فرد برای جلب رضایت و افزایش اعتبار خود در میان خویشاوندان و دوستان خود انجام دهد. اینگونه کار نیک، چون با قصد قربت و رضایت خداوند انجام نشده، ارزش معنوی چندانی ندارد.

اما خداوند بزرگ در قرآن کریم( آیه ۲۰۴ سوره بقره) می‌فرماید:
«كسانى كه اموال خويش را شب و روز نهان و آشكار انفاق می‌كنند پاداششان نزد پروردگارشان است، نه ترسى دارند و نه غمگين می‌شوند.» گفته می‌شود این آیه در خصوص امام علی (ع) نازل شده است. بنابراین انجام کار نیک اگر به قصد رضایت خداوند باشد، چه پنهان و آشکارا دارای ارزش است.
 
در خصوص پیام دیگر این حدیث باید گفت آشکار کننده کار بد در اصل کسی است که سهوا یا عمدا آبروی دیگران را می‌ریزد و با ذکر بدی‌ها به انتشار آن در جامعه می‌پردازد.
 
عموما کسانی که به بازگویی یا بزرگنمایی بدی‌های دیگران می‌پردازند افراد کینه‌ای هستند. که با ذکر رذیلت‌های اخلاقی، خوبی‌ها را نادیده گرفته و نابود می‌کنند.

حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «کینه خوبی‌ها را نابود می‌کند.»(2) بالعکس، انسان‌های بخشنده و بلند نظر، در راه ترویج خوبی و افزایش نیکویی گام برمی‌دارند.

 با بهره گیری از این نکات ارزشمند می‌توانیم سرافکندگی گناه را به سربلندی و آمرزش بدل کنیم.
 
1-وسائل الشّیعه: ج ۱۶، ص ۶۳
2-غررالحکم، ج۱، ص ۱۶۸