خبرگزاری رضوی گزارش می دهد؛
مدارس فرسوده و تجهیزات ناایمن مشکل برخی مدارس کشور
به گزارش خبرگزاری رضوی؛ هرساله با شروع فصل بارش برف و باران نگرانی از کلاس های درس فرسوده مدارس که بسیاری دارای شرایط نامناسبی به لحاظ سیستم گرمایشی و در و دیوار خشت و گلی مواجه اند، روزهای شیرین یادگیری برای دانش آموزان را با ترس تخریب کلاس درس بر سرشان و سرمای بی امان همراه می کند.
هرچند مسئولان هرسال از اختصاص بودجه ای جداگانه برای بازسازی مدارس به خصوص در مناطق محروم سخن می گویند و در صدد جمع آوری بخاری های نفتی از کلاس های درسی که در یک لحظه می تواند کل به اصطلاح آن مدرسه را خاکستر کند هستند، اما به اذعان خودشان هنوز حدود ۸۵ هزار کلاس درس در کشور از سیستم گرمایشی غیرایمن استفاده می‌کنند که از این تعداد حدود ۲۵ هزار کلاس درس هنوز بخاری نفتی دارند.
بخاری نفتی و شروع یک فاجعه
آماری فاجعه بار در کشوری که به لحاظ داشتن ثروت هایی همچون نفت و گاز در دنیا حرف اول را می زند و نظام آموزش و پرورشی که فعالیت تمام ساحتی را رکن اصلی خود می داند و تاکید می کند تحت هیچ شرایطی اجازه نمی دهیم دانش آموزی از تحصیل باز بماند. غافل از این که اولین نیازها و زیرساخت های بسیار جزیی برای برخی از دانش آموزان که قرار است آینده ساز کشور باشند فراهم نیست. البته چند روز پیش بود که خبری خوش صدر رسانه ها قرار گرفت که طبق آخرین آمار حدود ۲۵ هزار بخاری نفتی که علمک گاز داشته‌اند، در مدارس جمع‌آوری شده اند. این مدارس پراکنده بودند و بیشترین آمار بخاری‌های نفتی در استان‌های لرستان و فارس بوده که همه آنها جمع‌آوری شده است. اما هنوز هم در گوشه و کنار روستاها کلاس هایی هستند که با بدترین شرایط به سیستم گرمایشی متصل اند.
هرچند دولت طی سال های اخیر عزمی جدی برای حذف کلاس های درسی که با بخاری نفتی گرم می شوند داشته اما بی هیچ شک این معضل بزرگ به همتی بزرگ در کنار بودجه کلان آن هم نه به صورت قطره چکانی نیاز دارد. البته امسال برای حذف سیستم های گرمایشی غیر ایمن در کشور پنج هزار و ۷۰۰ میلیارد ریال اعتبار پیش‌بینی شده است که در صورت تخصیص کامل آن شاید بتواند از کابوس تخریب مدارس ناایمن را کم کند.
چند کلاس ناایمن در کشور داریم؟
به هر صورت تعداد این کلاس ها خیلی بالاتر از تصور ما است و مهر تایید آن هم این که چندی پیش رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور اعلام کرد از مجموع ۱۳۶ هزار کلاس درس غیرایمن کشور، در دو سال گذشته ۴۸ هزار بخاری نفتی از کلاس‌های درس برچیده شده و این کلاس‌ها به سامانه گرمایشی ایمن و استاندارد مجهز شد. یعنی تا دو سال پیش ۱۳۶ هزار کلاس درس غیر ایمن در کشور وجود داشته که خود نشان از یک فاجعه جبران ناپذیر است. همچنین در میانگین ۵.۲ مترمربع حدود ۳۰ درصد فضاها فرسوده و نیازمند تخریب و بازسازی است.
مدارس خشتی و گلی جمع آوری شدند
اما موضوع تنها به سیستم های گرمایشی غیراستاندار خلاصه نمی شود به صورتی که طبق آمار منتشر شده ۴۰۰ واحد مدارس خشتی در کشور دایر است و از این تعداد ۲۰۰ مدرسه در استان سیستان و بلوچستان و بقیه در سایر استان هاست. درست است که امسال آموزش و پرورش اقدام به جمع آوری مدارس خشتی و گلی کرد که اما هنوز استان‌های تهران، خراسان رضوی، گیلان، خوزستان و سیستان و بلوچستان نیاز به توجه بیشتری در این زمینه دارند زیرا هم از نظر تعداد دانش آموزان سهم قابل توجهی را به خود اختصاص می دهند و هم ساختمان مدارس به لحاظ کیفیت مناسب نیست طوری که رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس اذعان کرده استان های البرز، تهران، سیستان و بلوچستان و آذربایجان غربی با خط میانگین فضای آموزشی، فاصله قابل توجهی دارند.
هرچند امسال به گفته مهرالله رخشانی‌مهر با حمایت دولت اعتبارات پیشنهادی سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور برای احداث، مقاوم‌سازی و نوسازی مدارس کشور افزایش یافته و در بودجه سال گذشته اعتبار سازمان نوسازی مدارس در کشور پنج هزار و ۴۰۰ میلیارد ریال بود که این رقم در بودجه سال ۹۸ به ۲۸ هزار میلیارد ریال افزایش یافته است اماهنوز ۳۰ درصد مدارس کشور تخریبی یا نیازمند مقاوم سازی است که کمترین انتظار این است که وزارت آموزش و پرورش در کنار دستگاه های زیربط چاره ای اساسی و نه در حد شعار را اتخاذ کنند تا دیگر شاهد اتفاقات ناگوار نظیر آتش سوزی در مدرسه دخترانه شین آباد و سوختگی ۲۹ دانش آموز که دلیل آتش سوزی نقص تجهیزات گرمایشی عنوان شد و یا آتش سوزی دبستان اسوه حسنه در سال ۹۷ در شهر زاهدان که چهار دانش آموز در كلاس درس خود دچار آتش سوزی شده و 3 نفر از آنها جان خود را از دست دادند نباشیم.
اینها فقط بخشی از فجایع ناگواری است که به آن اشاره کردیم و در صورت توجه و عزمی جدی در این زمینه می توان از بروز از این حوادث جلوگیری کرد تا شاهد داغ دیدن پدر و مادرانی که منتظر به ثمر نشستن فرزندان خود هستند، نباشیم.
هرچند مسئولان هرسال از اختصاص بودجه ای جداگانه برای بازسازی مدارس به خصوص در مناطق محروم سخن می گویند و در صدد جمع آوری بخاری های نفتی از کلاس های درسی که در یک لحظه می تواند کل به اصطلاح آن مدرسه را خاکستر کند هستند، اما به اذعان خودشان هنوز حدود ۸۵ هزار کلاس درس در کشور از سیستم گرمایشی غیرایمن استفاده می‌کنند که از این تعداد حدود ۲۵ هزار کلاس درس هنوز بخاری نفتی دارند.
بخاری نفتی و شروع یک فاجعه
آماری فاجعه بار در کشوری که به لحاظ داشتن ثروت هایی همچون نفت و گاز در دنیا حرف اول را می زند و نظام آموزش و پرورشی که فعالیت تمام ساحتی را رکن اصلی خود می داند و تاکید می کند تحت هیچ شرایطی اجازه نمی دهیم دانش آموزی از تحصیل باز بماند. غافل از این که اولین نیازها و زیرساخت های بسیار جزیی برای برخی از دانش آموزان که قرار است آینده ساز کشور باشند فراهم نیست. البته چند روز پیش بود که خبری خوش صدر رسانه ها قرار گرفت که طبق آخرین آمار حدود ۲۵ هزار بخاری نفتی که علمک گاز داشته‌اند، در مدارس جمع‌آوری شده اند. این مدارس پراکنده بودند و بیشترین آمار بخاری‌های نفتی در استان‌های لرستان و فارس بوده که همه آنها جمع‌آوری شده است. اما هنوز هم در گوشه و کنار روستاها کلاس هایی هستند که با بدترین شرایط به سیستم گرمایشی متصل اند.
هرچند دولت طی سال های اخیر عزمی جدی برای حذف کلاس های درسی که با بخاری نفتی گرم می شوند داشته اما بی هیچ شک این معضل بزرگ به همتی بزرگ در کنار بودجه کلان آن هم نه به صورت قطره چکانی نیاز دارد. البته امسال برای حذف سیستم های گرمایشی غیر ایمن در کشور پنج هزار و ۷۰۰ میلیارد ریال اعتبار پیش‌بینی شده است که در صورت تخصیص کامل آن شاید بتواند از کابوس تخریب مدارس ناایمن را کم کند.
چند کلاس ناایمن در کشور داریم؟
به هر صورت تعداد این کلاس ها خیلی بالاتر از تصور ما است و مهر تایید آن هم این که چندی پیش رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور اعلام کرد از مجموع ۱۳۶ هزار کلاس درس غیرایمن کشور، در دو سال گذشته ۴۸ هزار بخاری نفتی از کلاس‌های درس برچیده شده و این کلاس‌ها به سامانه گرمایشی ایمن و استاندارد مجهز شد. یعنی تا دو سال پیش ۱۳۶ هزار کلاس درس غیر ایمن در کشور وجود داشته که خود نشان از یک فاجعه جبران ناپذیر است. همچنین در میانگین ۵.۲ مترمربع حدود ۳۰ درصد فضاها فرسوده و نیازمند تخریب و بازسازی است.
مدارس خشتی و گلی جمع آوری شدند
اما موضوع تنها به سیستم های گرمایشی غیراستاندار خلاصه نمی شود به صورتی که طبق آمار منتشر شده ۴۰۰ واحد مدارس خشتی در کشور دایر است و از این تعداد ۲۰۰ مدرسه در استان سیستان و بلوچستان و بقیه در سایر استان هاست. درست است که امسال آموزش و پرورش اقدام به جمع آوری مدارس خشتی و گلی کرد که اما هنوز استان‌های تهران، خراسان رضوی، گیلان، خوزستان و سیستان و بلوچستان نیاز به توجه بیشتری در این زمینه دارند زیرا هم از نظر تعداد دانش آموزان سهم قابل توجهی را به خود اختصاص می دهند و هم ساختمان مدارس به لحاظ کیفیت مناسب نیست طوری که رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس اذعان کرده استان های البرز، تهران، سیستان و بلوچستان و آذربایجان غربی با خط میانگین فضای آموزشی، فاصله قابل توجهی دارند.
هرچند امسال به گفته مهرالله رخشانی‌مهر با حمایت دولت اعتبارات پیشنهادی سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور برای احداث، مقاوم‌سازی و نوسازی مدارس کشور افزایش یافته و در بودجه سال گذشته اعتبار سازمان نوسازی مدارس در کشور پنج هزار و ۴۰۰ میلیارد ریال بود که این رقم در بودجه سال ۹۸ به ۲۸ هزار میلیارد ریال افزایش یافته است اماهنوز ۳۰ درصد مدارس کشور تخریبی یا نیازمند مقاوم سازی است که کمترین انتظار این است که وزارت آموزش و پرورش در کنار دستگاه های زیربط چاره ای اساسی و نه در حد شعار را اتخاذ کنند تا دیگر شاهد اتفاقات ناگوار نظیر آتش سوزی در مدرسه دخترانه شین آباد و سوختگی ۲۹ دانش آموز که دلیل آتش سوزی نقص تجهیزات گرمایشی عنوان شد و یا آتش سوزی دبستان اسوه حسنه در سال ۹۷ در شهر زاهدان که چهار دانش آموز در كلاس درس خود دچار آتش سوزی شده و 3 نفر از آنها جان خود را از دست دادند نباشیم.
اینها فقط بخشی از فجایع ناگواری است که به آن اشاره کردیم و در صورت توجه و عزمی جدی در این زمینه می توان از بروز از این حوادث جلوگیری کرد تا شاهد داغ دیدن پدر و مادرانی که منتظر به ثمر نشستن فرزندان خود هستند، نباشیم.
