در حاشیه برپایی نمایشگاه "نوازش قلم" در نگارخانه رضوان
بر قله "شکسته نویسی"
آن روزها که از همسایگی کویر و با نگاهی از جنس دلهره و طلب خدمتش رسیده بود، عاشقانههای قلمش را به پایش ریخت و وی عاشقانه هایش را نوازش وپرداخت نمود و بال و پر داد و ((نازک خیالی)) را در وجودشان افزود ودر سر راه تخیلش رهایشان کرد....
کارنامه هنری
مهدی اسماعیلی مود متولد 1344 در بیرجند است. اخذ بالاترین مدرک هنری کشور درجه 1 هنری معادل دکترا از وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی،اخذ بالاترین مدرک خوشنویسی کشور، استاد دانشکده هنر و فرهنگیان بیرجند، رئیس انجمن خوشنویسان استان خراسان جنوبی، مدرس خوشنویسی انجمن خوشنویسان ایران. چاپ آثار و زندگینامه در کتاب خوشنویسان کشورهای اسلامی(وزارت اوقاف کویت) چاپ آثار در کتاب خوشنویسان کشورهای اسلامی (موزه هنرهای معاصر ایران-تهران) چاپ آثار در کتاب خوشنویسان جهان اسلام (فرهنگستان هنر ایران تهران) کسب عناوین و رتبههای فراوان در داخل و خارج از کشور و برگزاری نمایشگاههای انفرادی و گروهی در داخل و خارج از کشور.
پاسداشت استاد
دیوارهای نگارخانه رضوان در خطوط شکسته از 98 اثر ازهنرمندی با آثار منحصر به فرد به رقص در آمده است و نگاه هر بیننده را به خود وا میدارد. اسماعیلی مود با نگاه سربه زیر و لحن آرام اش این طور میگوید:(( عنوان نمایشگاهم "نوازش قلم" است. همه آثار در این نمایشگاه به خط شکسته نستعلیق است و حدود 60 اثر در مدت زمان دوماه اجرا شده و بقیه از آثار سال های قبل است .)) این هنرمند در صحبت هایش اشاره به برگزاری نمایشگاه آثارش در ایام نوروز در بیرجند داشت. وی عنوان نمایشگاه
(( جانا حدیث حسنت در داستان نگنجد/ رمزی ز راز عشقت در صد زبان نگنجد..
مهربانی استاد کابلی، نگاه تازه ای به من داد. روح و قلمم را به وی سپردم و او مرا سیراب گرداند و تا همیشه مرا مدیون خویش ساخت و امروز این نمایشگاه را به پاس آن سخاوتمندیهای بی چشم داشت "نوازش قلم" برگزار کردم چون نوازشگر روح و قلمم است.))
اقتصاد هنر
اقتصاد هنر خوشنویسان حال خوبی ندارد این را اسماعیلی مود می گوید و ادامه می دهد: (( اقتصاد هنر آن هم در شهرستانهای محروم بی معنا است، هر چه محیط کوچک تر می شود وضعیت تاسف بارتر است مگر اینکه هنرمند، ارتباط هنری با شهرهای بزرگ داشته باشد.)) فروش آثار هنری درنگارخانهها را منوط به برنامه ریزی می داند که تاکنون برای آثار او امکانش فراهم نشده است و نمایش آثارش فقط جنبه کار فرهنگی داشته است.))
وقتی صحبت به قیمتهای بالای آثار هنری می رسد با کمی تامل میگوید: ((روی هنر نمی توان قیمت گذاشت. اما همیشه قیمت بالا از طرف هنرمند نیست. متاسفانه بعضی از مسئولین نگارخانهها و یا گالریها آثار هنرمند را به قیمت پایین می خرند و با قیمت بالا به مخاطب عرضه می کنند، هنرمند کم توقع است، چون هنرمند است.)) این فرهیخته از بر پایی جشنوارهها میگوید: (( جشنوارهها می تواند اتفاق خوبی هم به لحاظ رقابتی و هم مالی برای هنرمند باشد.که متاسفانه در کشور ما این طور نیست. امسال قرار است میزبان جشنواره رضوی در بخش خطاطی در خراسان جنوبی باشیم و برای اینکه جذب
در بحث حمایتی واقعا اتفاقی نیفتاده است این را اسماعیلی مود میگوید و ادامه میدهد: (( حمایت در حد یک نمایشگاه است. در بحث خریداری، چاپ کتاب، حمایتی صورت نمیگیرد.)) اسماعیلی از رونمایی کتاب هنرمندان فوق ممتاز خراسان جنوبی که انجمن خوشنویسان بیرجندجمع آوری کرده است درنمایشگاه اش میگوید و ادامه می دهد: (( با همکاری حوزه هنری این اثر چاپ شده است و این حداقلترین کاری بود که توانستم برای هنرمندان هم استانی ام انجام دهم.)) این آثار از نوزده هنرمند خراسان جنوبی است.
در پایان صحبتش از آستان قدس رضوی بابت حمایتهایی که از هنرمندان داشته است تشکر میکند وامیدوار است پرچمدار حمایت از هنرمندان خوشنویس باشد.
پیام چهره ماندگار
حضور چهره ماندگار هنر خوشنویسی ایران استاد یدالله کابلی خوانساری به مناسبت برگزاری بیست و دومین نمایشگاه انفرادی خط شکسته استاد مهدی اسماعیلی مود باعث شد تا فرصتی پیش بیاید که با وی هم کلام شویم . در ابتدای صحبتش چنین میگوید :
((خیز تا بر کلک آن نقاش جان افشان کنیم/ کاین همه نقش عجب در گردش پرگار داشت
کارنامه ی درخشان هنر استاد اسماعیلی مود با ویژگیهای درخشانی همراه است و هر وجه تلاشش (عملی و نظری) عاشقانه ی ایشان در عرصه خط شکسته معاصر است. هوش سرشار به بیکرانگی خلاقانه ای منتهی گردیده که کم نظیر است و در
دوران طلایی
یدالله کابلی خراسانی در ادامه این طور میگوید:(( سفر به خراسان بزرگ به هر بهانه ای برایم جذاب است. که سرزمینی با فرهنگ و سرشار از استعدادهای بی نظیر است. اگر در امروز زندگی میکنم تکیه دارم به تاریخ درخشان و تابناک خراسان بزرگ. امروز انجمن خوشنویسان با توجه به رویکرد قابل ملاحظه ای در پنجه های طلایی و به ثمر رسیدن چهره های درخشان خوش وارد شده است و دوران طلایی خوشنویسی ایران است و در هر گوشهای با قابلیتهای متفاوتی مواجه میشوم.))
مدیریت سلیقهای
خوشنویسی امروز دچار مدیریت های سلیقه ای شده است این را کابلی خوانساری میگوید: (( ما خیلی هنرمند ناشناخته در حوزه خطاطی داریم جوانانی که سن کارشان از خودشان بیشتر است و این اتفاق بزرگی است. اما یک ضعف بزرگ هم در این است که بسیاری از جوانان دیده نمی شوند و این جریان مربوط به مدیریتهای سلیقه ای است که بیشتر سعی کردهاند روی شناخته شدهها مانور بدهند. همه باید دست به دست هم دهیم و مدیریت سلیقه ای را تربیت کنیم و اینکه فقط اطرافیان خودمان را انتخاب نکنیم.))
کپی برداریهای بی ثمر
از برگزاری نمایشگاه "نوازش قلم" میگوید: (( همه افتخار این نمایشگاه به این است که شبیه خودش کار کرده است. برای همین با آثار متنوع مواجه هستیم. این که گاهی افراط هنرمند برای
درویش عبدالمجید طالقانی نابغه ای است که اگر از امروز تا ابدیت در موردش صحبت کنیم کم بوده است. بزرگترین هنرمند تجسمی تاریخ است آن هم به دلیل کارهایی که با توجه به عمر کوتاه اش انجام داده است. آثار وی نشانگر روح بلندش است ولی قرار نیست هنرمند امروز کار خودش را انجام ندهد. طبیعت مظهر خلاقیت است. متصل شوید به آن درونتان. موجودیت خودمان مهمتر است تا کپی برداری های مداوم و بی ثمر. لحظهها، ما را به جاهای زیبایی در هنر می برد. هنرمند باید به هستی متصل شود.))
صحبتش را به سمت سیاه مشق در هنر خطاطی می برد و در موردش اینطور میگوید: (( در جایی در بین صاحبان هنر صحبت از این بود که سیاه مشق نویسی یعنی این که هنرمند از نوشتن پاکیزه عاجز می شود آن وقت سیاه مشق می نویسد!! خیلی درد بزرگی است. سیاه مشق در حقیقت نبوغ در بداهه نویسی است. گاهی ساعتها در سیاه مشقها می شود غرق شد.))
این استاد بزرگ گلایه از دولتمردان دارد و میگوید: (( متاسفانه دولتمردان و فرهنگ مداران ما نسبت به هنر بی عنایت هستند. هنر بدون خط و مرز سیاسی و اجتماعی در هر جای دنیا پذیرفته می شود.)) ادامه میدهد: (( متاسفانه جشنوارههای ما هم راه به جایی نمی برند و از هنرمند حمایت نمیکنند و باید کلی تلاش شود تا سکهای برای هنرمند آزاد شود. دولت یک در صد بودجه را به خرید آثار هنری اختصاص داده است اما همین هم انجام نمیشود. عزیزانی که کنار تحصیلشان درهنر هم دستی دارند. بی مزد و
تکنولوژی به نفع هنرمند است
این هنرمند کشوری تکنولوژی این روزها را به نفع هنرمند می داند و میگوید:(( تکنولوژی همیشه در خدمت هنر بوده است. اینکه یک روزی من پشت ویترین کتابفروشی چشمم به دو خط شکسته نستعلیق بیافتد آن هم برای ما ه ها همان تنها منبع من برای مراجعه بود این وضعیت دوره ما بود، اگر آن روزگار امکانات امروز بود قطعا خیلی اتفاقات بهتری میافتاد. امروز هنرمندان از طریق چاپ، آثار برجسته به راحتی در دسترسشان است. در همه دنیا پرینت نزدیک به اصل در دسترس است. پرینت را خود هنرمند میگیرد و امضا میکند و می فروشد این در اروپا رایج بوده است. اما متاسفانه مشکلی که در کشور ما ایجاد شده است پنهان کاری است. یک هنرمند بیاید،بگوید نمایشگاههم پرینت است و بیایید پرینت بخرید. چه اشکالی دارد اگر با نیت فروختن چاپ به جای اصل کار نباشد، معضل این است که جامعه ناآشنا ما یکبار کار پرینت را به عنوان کار اصل فروخته است و این به مذاق برخی خوش آمده است و به جایی رسیده است که این کار را در خارج از کشور هم انجام دادهاند و آنجا متوجه شدهاند. به نظرم هنرمند باید مبرا باشد از هرگونه آلودگی اخلاقی.))
صحبت پایانی استاد کابلی، بیتی از حافظ است:
(( دانی که چیست دولت دیدار یار/ دیدن در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن...))