نویسنده و شاعر برجسته افغانستان در گفتگو با رضوی عنوان کرد:
امام رضا(ع) مرکز معنوی شرق و خراسان بزرگ/ ضرورت گسترش حمایت از جوانان افغانستان
خبرگزاری رضوی. یاسمین پروانی. تحولات اخیر افغانستان دوباره شرایط نگران کننده ای را بوجود آورده است. پیشروی طالبان همزمان با خروج نظامیان آمریکا و کشورهای غربی از افغانستان به ناامنی و بی ثباتی دامن زده است و آینده مردم و جوانان افغانستان را پس از دو دهه اشغال افغانستان توسط غرب به بهانه مبارزه با تروریسم و ایجاد دموکراسی و امنیت در وضعیت نامعلومی قرار داده است و در این زمینه شاهد افزایش انفجارها و حملات بر ضد دانش آموزان و و دانشجویان و مراکز نسل جدید و آینده ساز افغانستان هستیم.
در این ارتباط و موضوع به سراغ آقای ابوطالب مظفری، شاعر و نویسنده برجسته اهل افغانستان، و مدیر موسسه فرهنگی دُر دَری رفتیم تا در این باره گفتگویی داشته باشیم.
آقای مظفری در پاسخ به اولین سوال ما در ارتباط با افزایش حملات تروریستی بر ضد مردم افغانستان خصوصا شیعیان که با موج محکومیت جهانی و ابراز عواطف گسترده در ایران مواجه گردید و این که رشد این واکنش ها و ابراز همدردی را چگونه ارزیابی می کنید گفت: عوامل چند در این واکنش جمعی دخیل است که اولین عامل رشد اطلاع رسانی و گسترش ارتباطات در سال های اخیر است که باعث می شود یک واقعه در محدوده بومی خودش محدود نمانده و انعکاس گسترده پیدا کند و آدم ها از آن اطلاع پیدا کنند، این در فاجعه های جهانی مخصوصا افغانستان که محصور بوده از نظر اطلاعاتی خیلی مهم است.
وی در ارتباط با واکنش ایران در این زمینه نیز افزود: واکنش خوب ایران در این جریان به خاطر آشنایی این دو کشور در چند دهه اخیر است، بخاطر فعالیت شاعران، هنرمندان و مهاجرینی که در ایران بود و به تدریج این فعالیت ها باعث آشنایی دو ملت شد و تا حدودی آن سوء برداشت ها و ناآشنایی هایی که وجود داشت از میان برداشته شد و این دو ملت به سرنوشت هم کم و بیش وابستگی پیدا کردند به همین خاطر وقتی اتفاقی می افتد موجب واکنش می شود که مثالش را هم در واقعه دانشگاه کابل و هم در حادثه مدرسه سیدالشهدا شاهد بودیم و این واکنش ها علامت بسیار خوبی است در باب آشنایی و همبستگی روحی و فرهنگی این دو کشور، بخش دیگر این واکنش نکته انسانی است زیرا جهان امروز جهانی است که بشریت آگاه بوده و قشر عظیم مردم جز سیاستمدارها و آن گروهی که منافع شان در جنگ هست، این ها از خشونت بیزاراند و خشونت در هر قالبی که باشد و با هر بهانه ای که باشد برنمی تابند و لذا واکنش های خوبی را در وارد مختلف از خودنشان میدهند، ناگفته نماند که شکل خود قضیه هم تاثیر گذار است زیرا تعدادی دختر بچه ای که در حال درس خواندن است و هیچ گناهی ندارد مورد حمله و هجمه قرار می گیرد به همین خاطر شکل این فاجعه هم در ذهن مردم آگاه تاثیر گذار است.
مدیر مؤسسه فرهنگی دُر دَری افغانستان در ارتباط با ایام ولادت امام رضا علیه السلام و این که توجه زیادی به مشهدالرضا معطوف است؛ پیوستگی و علاقه و ارادت مردم افغانستان را به امام رضا (ع) را این گونه توصیف کرد: قضیه امام رضا (ع) و مشهد به عنوان مرکز معنوی مشرق زمین و خراسان بزرگ از قدیم مورد توجه بوده و این بستگی به مذهب شیعه و سنی هم ندارد و هر دو گروه از قدیم ارادت داشته اند، ما شاعران بسیار زیادی از اهل سنت داریم که در طول تاریخ به مقام شامخ ائمه و مخصوصا امام رضا(ع) اظهار ارادت کرده اند، افغانستانی های ما نیز همیشه توجه ویژه در کنار زیارت کربلا به زیارت امام رضا داشته اند به همین خاطر از زمان قدیم افرادی که به زیارت ائمه می آمدند با اسامی خاصی یاد می شدند و مورد احترام قرار می گرفتند.
وی خاطرنشان کرد: از شاعران بزرگ ما استاد خلیل الله خلیلی در خاطرات خود نقل کرده است که با چه شرایطی به زیارت امام رضا(ع) میرفته است، حتی قدرتمندان و پادشاهان جابر مثل عبد الرحمان نیز وقتی به زیارت امام رضا (ع) آمده بوده در خاطرات خود فراوان نقل کرده است.
زیارت امام رضا(ع) یک امر بین المللی است و همه معنویت گرایان جهان به زیارت حس مثبت دارند و این می تواند عامل همبستگی باشد و نام این بزرگان نیز می تواند عامل همبستگی باشد چنان که زیارت سخی در مزار شریف که بنا به روایت های درست امام علی نیست ولی به نام ایشان است خودش عامل همبستگی خیلی از مردم است حتی از هندوستان و پاکستان و حتی غیر مسلمان ها در سال هایی که امنیت بود به سفر می آمدند، این مکان های معنوی انسان های مذهبی را جذب می کرده است.
ابوطالب مظفری در ارتباط با بورسیه ای تحصیلی که دانشگاه الزهراء تهران برای بازماندگان دانش آموز دختر مدرسه سیدالشهداء مصوب کرده است، و چگونه می توان به حمایت اساسی از جوانان افغانستان و آینده آنان از طریق همبستگی بین المللی خصوصا با همسایگان پرداخت گفت: بنده در جریان این بورسیه نیستم اما اقدام بسیار خوبی است گرچه این ماجرا مربوط به مدرسه سید الشهدا بوده اما چقدر خوب است که این رفتار را گسترده کنیم، آسیب دیدگان انتحاری ها در افغانستان در این سال ها کم نبوده و چقدر خوب است که همه این موارد زیر پوشش قرار بگیرد تا حد مقدور، واکنش مثبت نسبت به بازماندگان یک فاجعه هم ابزار همدردی است با آن افراد و هم اینکه آن ها احساس وارثین آن شهدا را داشته و خود را تنها و بی پناه در عالم احساس نکند به همین خاطر این عمل کار شایسته و قابل تقدیر است.
در این ارتباط و موضوع به سراغ آقای ابوطالب مظفری، شاعر و نویسنده برجسته اهل افغانستان، و مدیر موسسه فرهنگی دُر دَری رفتیم تا در این باره گفتگویی داشته باشیم.
آقای مظفری در پاسخ به اولین سوال ما در ارتباط با افزایش حملات تروریستی بر ضد مردم افغانستان خصوصا شیعیان که با موج محکومیت جهانی و ابراز عواطف گسترده در ایران مواجه گردید و این که رشد این واکنش ها و ابراز همدردی را چگونه ارزیابی می کنید گفت: عوامل چند در این واکنش جمعی دخیل است که اولین عامل رشد اطلاع رسانی و گسترش ارتباطات در سال های اخیر است که باعث می شود یک واقعه در محدوده بومی خودش محدود نمانده و انعکاس گسترده پیدا کند و آدم ها از آن اطلاع پیدا کنند، این در فاجعه های جهانی مخصوصا افغانستان که محصور بوده از نظر اطلاعاتی خیلی مهم است.
وی در ارتباط با واکنش ایران در این زمینه نیز افزود: واکنش خوب ایران در این جریان به خاطر آشنایی این دو کشور در چند دهه اخیر است، بخاطر فعالیت شاعران، هنرمندان و مهاجرینی که در ایران بود و به تدریج این فعالیت ها باعث آشنایی دو ملت شد و تا حدودی آن سوء برداشت ها و ناآشنایی هایی که وجود داشت از میان برداشته شد و این دو ملت به سرنوشت هم کم و بیش وابستگی پیدا کردند به همین خاطر وقتی اتفاقی می افتد موجب واکنش می شود که مثالش را هم در واقعه دانشگاه کابل و هم در حادثه مدرسه سیدالشهدا شاهد بودیم و این واکنش ها علامت بسیار خوبی است در باب آشنایی و همبستگی روحی و فرهنگی این دو کشور، بخش دیگر این واکنش نکته انسانی است زیرا جهان امروز جهانی است که بشریت آگاه بوده و قشر عظیم مردم جز سیاستمدارها و آن گروهی که منافع شان در جنگ هست، این ها از خشونت بیزاراند و خشونت در هر قالبی که باشد و با هر بهانه ای که باشد برنمی تابند و لذا واکنش های خوبی را در وارد مختلف از خودنشان میدهند، ناگفته نماند که شکل خود قضیه هم تاثیر گذار است زیرا تعدادی دختر بچه ای که در حال درس خواندن است و هیچ گناهی ندارد مورد حمله و هجمه قرار می گیرد به همین خاطر شکل این فاجعه هم در ذهن مردم آگاه تاثیر گذار است.
مدیر مؤسسه فرهنگی دُر دَری افغانستان در ارتباط با ایام ولادت امام رضا علیه السلام و این که توجه زیادی به مشهدالرضا معطوف است؛ پیوستگی و علاقه و ارادت مردم افغانستان را به امام رضا (ع) را این گونه توصیف کرد: قضیه امام رضا (ع) و مشهد به عنوان مرکز معنوی مشرق زمین و خراسان بزرگ از قدیم مورد توجه بوده و این بستگی به مذهب شیعه و سنی هم ندارد و هر دو گروه از قدیم ارادت داشته اند، ما شاعران بسیار زیادی از اهل سنت داریم که در طول تاریخ به مقام شامخ ائمه و مخصوصا امام رضا(ع) اظهار ارادت کرده اند، افغانستانی های ما نیز همیشه توجه ویژه در کنار زیارت کربلا به زیارت امام رضا داشته اند به همین خاطر از زمان قدیم افرادی که به زیارت ائمه می آمدند با اسامی خاصی یاد می شدند و مورد احترام قرار می گرفتند.
وی خاطرنشان کرد: از شاعران بزرگ ما استاد خلیل الله خلیلی در خاطرات خود نقل کرده است که با چه شرایطی به زیارت امام رضا(ع) میرفته است، حتی قدرتمندان و پادشاهان جابر مثل عبد الرحمان نیز وقتی به زیارت امام رضا (ع) آمده بوده در خاطرات خود فراوان نقل کرده است.
زیارت امام رضا(ع) یک امر بین المللی است و همه معنویت گرایان جهان به زیارت حس مثبت دارند و این می تواند عامل همبستگی باشد و نام این بزرگان نیز می تواند عامل همبستگی باشد چنان که زیارت سخی در مزار شریف که بنا به روایت های درست امام علی نیست ولی به نام ایشان است خودش عامل همبستگی خیلی از مردم است حتی از هندوستان و پاکستان و حتی غیر مسلمان ها در سال هایی که امنیت بود به سفر می آمدند، این مکان های معنوی انسان های مذهبی را جذب می کرده است.
ابوطالب مظفری در ارتباط با بورسیه ای تحصیلی که دانشگاه الزهراء تهران برای بازماندگان دانش آموز دختر مدرسه سیدالشهداء مصوب کرده است، و چگونه می توان به حمایت اساسی از جوانان افغانستان و آینده آنان از طریق همبستگی بین المللی خصوصا با همسایگان پرداخت گفت: بنده در جریان این بورسیه نیستم اما اقدام بسیار خوبی است گرچه این ماجرا مربوط به مدرسه سید الشهدا بوده اما چقدر خوب است که این رفتار را گسترده کنیم، آسیب دیدگان انتحاری ها در افغانستان در این سال ها کم نبوده و چقدر خوب است که همه این موارد زیر پوشش قرار بگیرد تا حد مقدور، واکنش مثبت نسبت به بازماندگان یک فاجعه هم ابزار همدردی است با آن افراد و هم اینکه آن ها احساس وارثین آن شهدا را داشته و خود را تنها و بی پناه در عالم احساس نکند به همین خاطر این عمل کار شایسته و قابل تقدیر است.
