انسان عاقل با استفاده از خردی که خداوند برای او به ودیعه گذاشته می‌تواند سند بهشت را به نام خود کند.

به گزارش خبرگزاري فرهنگ رضوي، امام رضا(ع) فرموده‌اند:
«دوست هر کس عقل او، و دشمنش جهل اوست.»
 
این جمله حکیمانه که با استفاده از تضاد کلمات دوست و دشمن، و عقل و جهل بیان شده است، در نظر اول دو تشبیه زیبا را فراروی ما قرار می‌دهد.

اول عقلی که برای انسان مانند دوست است. پس اگر انسان عاقل باشد بهترین دوست و یا شاید تنها دوست واقعی او عقلش است.

همان عقلی که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«همانا تمام خیر با عقل درک می شود و کسی که عقل ندارد دین ندارد.»^۱

عقل نجات دهنده‌ای که امام جعفر صادق در تعریف آن فرموده‌اند:
«عقل آن است که با آن خدا پرستیده شود و بهشت به دست آید.^۲

بنابراین انسان عاقل با استفاده از خردی که خداوند برای او به ودیعه گذاشته می‌تواند سند بهشت را به نام خود کند. و این بهشتی شدن در گرو خداپرستی حقیقی‌ست.

دومین ویژگی برآمده از این حدیث، جهلی است که همچون دشمن انسان است و حضرت علی (ع) آن را از بدترین مصیبت‌ها می داند. ^۳
با شناخت هر یک از این دو ویژگی می‌توانیم صفت شایسته خردمندی را در خود تقویت کنیم، تا موجبات انهدام نادانی را فراهم گردانیم.
 
 
۱-تحف العقول، حسن بن علی شعبه حرانی، ص 44، نشر مؤسسه اعلمی للمطبوعات، بیروت .
۲-بحارالانوار، ج 1، ص 116، نشر مؤسسه الوفاء، بیروت
۳-تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ۷۳