به مناسبت سالروز شهادت جوادلائمه(ع) منتشر شد؛
ویژگی های امام جواد(ع) از دیدگاه آیت الله صافی گلپایگانی
به گزارش سرویس دین و زندگی خبرگزاری رضوی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی ؛ این مرجع تقلید در نوشتاری آورده است:
«امامت در صباوت و صغر سن، دست یافتن بر امامت پیش از سن بلوغ، گر چه تا آن زمان به‌طور رسمی سابقه نداشت و در بین امامان، هیچ یک در این سن بر مسند امامت ننشسته بود، ولی در بین سایر انبیا و پیامبران سابقه‌دار است و حضرت عیسی و یحیی در کودکی به مقام نبوت رسیدند و قرآن درباره حضرت عیسی می فرماید: منم بنده خدا، به‌من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است، و درباره حضرت یحیی می‌فرماید: و از کودکی این مساله که علوم و دانش‌های امامان و قوت فهم و کثرت معارف آنان به‌واسطه آموزش و گذشت زمان و رشد جسمانی نیست، همواره مقبول خواص و عوام بوده است.
از دوران کودکی هر یک از ایشان، حکایات و داستان‌های شگفت انگیز بسیاری که حاکی از نبوغ فوق‌العاده و فعلیّت کمالات و فضایل آنهاست، نقل شده است، حتی معاویه و یزید و عبدالله بن عمر نیز از علم لدنی آنها سخن می‌گفتند، چون ابوحنیفه که وقتی حضرت موسی بن جعفر (ع) در سن هفت سالگی به‌سر می‌برد، از ایشان مسایل فقهی می‌پرسید و پاسخ می‌شنید.
هر کس در حالات آن بزرگواران مطالعه بنماید و علومی را که در دوران کودکی و بعد از بلوغ از آنها صادر شده را ملاحظه کند، می‌فهمد که این همه علم و معرفت از راه تحصیل فراهم نمی‌شود.
علوم بی‌پایان امیرالمومنین را در همه رشته‌های علوم اسلامی، و حقوق و معارف والهیات و ... چگونه می توان با تحصیل، به‌دست آورد و کدام مکتب و مدرسه غیر از مکتب خاص حضرت خاتم الانبیا می‌توانست در آن زمان چنین فارغ التحصیل داشته باشد و کدام استاد می‌توانست این شاگرد بی‌نظیر را تربیت کند و غیر از علی (ع) چه کسی می‌توانست علوم نبوت را حمل کند و باب مدینه علوم نبی شود؟
علوم تمام اصحاب و شاگردان مکتب پیامبر در برابر علوم علی قطره‌ای در مقابل دریا بود، این علوم از فضل خدا و میراث آنان از رسول خدا است و صدور این علوم اگر از خردسالان تعصب داشته باشد، از سالمندان نیز متعصب کننده است، مگر سالمندان دیگر ظرفیت این همه علم را دارند؟ و مگر دانشمندان سالمند، این گونه بدون سابقه و بالبداهه به‌مسایل مردم پاسخ داده‌اند؟ در این باب فرقی ما بین کودک هفت ساله و مرد هفتاد ساله نیست، هر دو باید استوار خاص و صلاحیت تمام و کمال داشته باشند که بتوانند این علوم را اخذ کرده و محدث به‌آن شوند.
همان‌گونه که منصور (خلیفه) در مورد امام جعفر صادق گواهی داد که آن حضرت، از کسانی بود که خدا در شان آن می‌فرماید: هر یک از امامان نیز بنده برگزیده خدا بودند که خدا کتاب و علم کتاب را برایشان عطا فرمود و هیچ گاه امت، از چنین شخصیتی از اهل بیت، محروم نخواهد شد.
احادیث ثقلین، سفینة، امان و حدیث فی کل خلف من امتی و روایات دیگر، همه مبین و موید این موضوع است و مرور زمان نیز ثابت کرد، غیر از این ذوات مقدسه، فرد دیگری مصداق این احادیث نیست و ایشان هستنند که علم‌شان از علم خدا و بصیرتشان، موهبت خاص خدا است، و مسلمانان به‌شرق بروند یا به غرب، علم صحیح را جز در نزد آنها نخواهد یافت.»
«امامت در صباوت و صغر سن، دست یافتن بر امامت پیش از سن بلوغ، گر چه تا آن زمان به‌طور رسمی سابقه نداشت و در بین امامان، هیچ یک در این سن بر مسند امامت ننشسته بود، ولی در بین سایر انبیا و پیامبران سابقه‌دار است و حضرت عیسی و یحیی در کودکی به مقام نبوت رسیدند و قرآن درباره حضرت عیسی می فرماید: منم بنده خدا، به‌من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است، و درباره حضرت یحیی می‌فرماید: و از کودکی این مساله که علوم و دانش‌های امامان و قوت فهم و کثرت معارف آنان به‌واسطه آموزش و گذشت زمان و رشد جسمانی نیست، همواره مقبول خواص و عوام بوده است.
از دوران کودکی هر یک از ایشان، حکایات و داستان‌های شگفت انگیز بسیاری که حاکی از نبوغ فوق‌العاده و فعلیّت کمالات و فضایل آنهاست، نقل شده است، حتی معاویه و یزید و عبدالله بن عمر نیز از علم لدنی آنها سخن می‌گفتند، چون ابوحنیفه که وقتی حضرت موسی بن جعفر (ع) در سن هفت سالگی به‌سر می‌برد، از ایشان مسایل فقهی می‌پرسید و پاسخ می‌شنید.
هر کس در حالات آن بزرگواران مطالعه بنماید و علومی را که در دوران کودکی و بعد از بلوغ از آنها صادر شده را ملاحظه کند، می‌فهمد که این همه علم و معرفت از راه تحصیل فراهم نمی‌شود.
علوم بی‌پایان امیرالمومنین را در همه رشته‌های علوم اسلامی، و حقوق و معارف والهیات و ... چگونه می توان با تحصیل، به‌دست آورد و کدام مکتب و مدرسه غیر از مکتب خاص حضرت خاتم الانبیا می‌توانست در آن زمان چنین فارغ التحصیل داشته باشد و کدام استاد می‌توانست این شاگرد بی‌نظیر را تربیت کند و غیر از علی (ع) چه کسی می‌توانست علوم نبوت را حمل کند و باب مدینه علوم نبی شود؟
علوم تمام اصحاب و شاگردان مکتب پیامبر در برابر علوم علی قطره‌ای در مقابل دریا بود، این علوم از فضل خدا و میراث آنان از رسول خدا است و صدور این علوم اگر از خردسالان تعصب داشته باشد، از سالمندان نیز متعصب کننده است، مگر سالمندان دیگر ظرفیت این همه علم را دارند؟ و مگر دانشمندان سالمند، این گونه بدون سابقه و بالبداهه به‌مسایل مردم پاسخ داده‌اند؟ در این باب فرقی ما بین کودک هفت ساله و مرد هفتاد ساله نیست، هر دو باید استوار خاص و صلاحیت تمام و کمال داشته باشند که بتوانند این علوم را اخذ کرده و محدث به‌آن شوند.
همان‌گونه که منصور (خلیفه) در مورد امام جعفر صادق گواهی داد که آن حضرت، از کسانی بود که خدا در شان آن می‌فرماید: هر یک از امامان نیز بنده برگزیده خدا بودند که خدا کتاب و علم کتاب را برایشان عطا فرمود و هیچ گاه امت، از چنین شخصیتی از اهل بیت، محروم نخواهد شد.
احادیث ثقلین، سفینة، امان و حدیث فی کل خلف من امتی و روایات دیگر، همه مبین و موید این موضوع است و مرور زمان نیز ثابت کرد، غیر از این ذوات مقدسه، فرد دیگری مصداق این احادیث نیست و ایشان هستنند که علم‌شان از علم خدا و بصیرتشان، موهبت خاص خدا است، و مسلمانان به‌شرق بروند یا به غرب، علم صحیح را جز در نزد آنها نخواهد یافت.»
