شعر برگزیده رضوی؛
یک لحظه شد هوایی مشهد دلش، پرید....
وقتی رفیق رفت و خود ناامید شد
آنقدر گریه کرد که باران شدید شد
جا مانده بود از همه ی دوستان خود
سرگرمِ استخاره و راهی جدید شد
یک لحظه شد هوایی مشهد دلش، پرید
از پشت خاکریز، شبی ناپدید شد
آغوش باز کرد خراسان به سوی او
وقتی که عاشقانه به مشهد رسید، شد
قفلی بر آن ضریح مطهر شبانه روز
رمزِ رضا رضا به زبانش کلید شد
آقا! قسم به مادر پهلو شکسته ات
هرگز نمی توان ز شما ناامید شد
می گفت شاید اینکه لیاقت نداشتم
اما گرفت حاجت خود را و دید شد
یک هفته بعد، حمله ی والفجر هشت بود
پیچید این خبر که «رضا» هم شهید شد.
🔸اسماعیل سکاک
🔸جشنواره شعر رضوی - کرمان
آنقدر گریه کرد که باران شدید شد
جا مانده بود از همه ی دوستان خود
سرگرمِ استخاره و راهی جدید شد
یک لحظه شد هوایی مشهد دلش، پرید
از پشت خاکریز، شبی ناپدید شد
آغوش باز کرد خراسان به سوی او
وقتی که عاشقانه به مشهد رسید، شد
قفلی بر آن ضریح مطهر شبانه روز
رمزِ رضا رضا به زبانش کلید شد
آقا! قسم به مادر پهلو شکسته ات
هرگز نمی توان ز شما ناامید شد
می گفت شاید اینکه لیاقت نداشتم
اما گرفت حاجت خود را و دید شد
یک هفته بعد، حمله ی والفجر هشت بود
پیچید این خبر که «رضا» هم شهید شد.
🔸اسماعیل سکاک
🔸جشنواره شعر رضوی - کرمان
