اینجا پَر زدن تا آسمون هشتم آسونه

زهرا رهبرنیا. خبرگزاری رضوی. سرویس هنر
محسن میرزازاده خواننده قوچانی در ۱ بهمن ۱۳۵۷ به دنیا آمد. پدربزرگش «لاچین بیگ» از نوازندگان چیره دست دوتار در زمان خود بود. نخستین بار ساز را در دست پدرش دید که برای دلش می‌نواخت، ولی نوازندگی ساز را از بهنام تاجیانی به سبک استاد یگانه آموخت. او علاوه بر دوتار، سه تار، تار و دیوان هم می‌نوازد. وی در سال 85 به تشویق همسرش فعالیت رسمی خود را در عرصۀ خوانندگی آغاز کرد. سبک موسیقی وی، فیوژن؛ تلفیقی از موسیقی محلی و پاپ است و تاكنون مقام‌های زيادی در جشنواره‌های محلی و كشوری، به‌خصوص در نواختن دوتار، به دست آورده است. عضويت در اركستر ملی و نوازندگی تار، سه تار، ديوان و آهنگسازی موسيقی فيلم را هم بايد به كارنامۀ هنری این هنرمند جوان افزود. با این هنرمند محبوب و مردمی به گپ و گفتی نشسته‌ایم که توجه علاقه‌مندان به موسیقی را به آن جلب می‌کنم:

تحول در موسیقی کرمانجی و کردی:
موسیقی کرمانجی یا موسیقی کردهای خراسان بین اقوام کشور غریب افتاده بود و یکی از دلایلی که توانستم به این موسیقی رنگ و لعاب بدهم همین قضیه بود. سال 90 در آرشیو موسیقی صداوسیما هنوز موسیقی‌ای به نام موسیقی کرمانجی وجود نداشت و کسی آن را نمی‌شناخت و من تصمیم گرفتم به‌طور جدی‌تری در این عرصه فعالیت کنم. تنها راهش همین بود که در این مسیر پیش بروم و به آن شاخ و برگ بدهم. دوستانم آقایان: علی جافری، سعید روشندل، میلاد ابراهیمی و مسعود مفیدی در این زمینه با من همکاری کردند. من ذهنیت خاصی از موسیقی کرمانجی در ذهنم بود و از همان ابتدا سبک نواختنم با دیگران فرق می‌کرد. حتی اگر دور هم جمع می‌شدیم، می‌گفتم چرا همهٔ شش نفر با دوتار باید یک جمله را بزنند؟ چرا با هر ساز نمی‌توانیم به‌صورت تنظیم‌شده مقام «الله مزار» را طور دیگری تنظیم کنیم؟ این ذهنیتم را با علی جافری، مسعود مفیدی و سعید روشندل که تنظیم‌کننده بودند، در میان گذاشتم و آن‌ها نیز ذهنیت مرا در تنظیم روی نت آوردند. همیشه کنار دوتار خودم که با سیم معمولی بود، دوتاری می‌آوردم با سیم بم یا ایپک به آن نصب می‌کردم یا سه‌تار و یا گیتار کنارش می‌گذاشتم و در نهایت، همه باهم یک ملودی مثلاً به نام «الله مزار» را تنظیم و اجرا می‌کردیم و نتیجه‌اش شد آنچه امروز از موسیقی مقامی کردی خراسان می‌بینید و می‌شنوید.


ریشهٔ اشعار و آوازها:
شعر خیلی مهم است؛ ولی من بیشتر سعی کردم آهنگ‌هایی را اجرا کنم که خیلی قدیمی هستند. در حال حاضر آهنگ‌های جدیدی هم ساخته‌ام که نتیجه‌اش به‌خوبی آهنگ‌های قدیمی نبوده است؛ ولی آهنگ‌هایی که دست گرفتم با اندکی ویرایش با همکاری استاد سپاهی‌لایین، دکترحسن روشان، صادق آدینه و احمد علی‌نیا، روی ملودی‌های قدیمی کار می‌کنم.
در شعرها دستی می‌برند که از این فولک بودن بیرون بیاید. اصولاً و ذاتاً آدمی هستم که ملودی‌های شاد را برای مردم انتخاب می‌کنم؛ چون می‌دانم فیدبک خوبی از آن می‌گیرم و مردم هم طرفدار آهنگ‌هایی مثل سونه گل، مرجان، نازمکه بهار و خیلی از آهنگ‌های قدیمی هستند. سونه گل که پدرم وقتی بچه بودم برایم می‌خواند یا آهنگ «دختر رمضان دکاندار» که پدرم می‌گفت وقتی بچه بودم آن را می‌شنیدم. ما هم دستی روی آن کشیدیم و اجرایش کردیم که فید بک خیلی خوبی داشت. البته آهنگ‌های اصیلی چون گلنار و الله مزار سردار عوض خان را هم کارکرده‌ام؛ ولی هدفم آهنگ‌های شاد و قدیمی است.


حمایت یا مخالفت:
دولت از من حمایت نکرده، ولی برایم سنگ‌اندازی هم نکرده است. در این مسیری که می‌روم با مخالفت مواجه نشده‌ام. تاکنون هم بارها و بارها در قوچان و دیگر شهرها اجرا کرده‌ام و با مشکلی مواجه نشده‌ام.
اوایل که این کار را شروع کردم، مخالفان زیادی داشتم و کارم را نقد می‌کردند و معتقد بودند که تیشه برداشته و به ریشه فرهنگ کرمانجی می‌زنم. حتی مدتی هم که با دوتار آهنگ‌ها را تنظیم می‌کردیم، صدای همه درآمده بود، ولی الآن همه همین مسیر را پیش می‌روند و خیلی از من تشکر می‌کنند که باعث شدم فرهنگ و زبان کرمانجی زنده شود و من خودم هم این موضوع را قبول دارم. خودستایی نباشد؛ اما من خیلی تلاش کردم و روی این قضیه وقت گذاشتم. از سال 89 به بعد مردم با موسیقی کرمانجی آشنا نبودند؛ ولی من اتفاقاتی را در این مسیر ایجاد کردم تا کرمانج‌ها و پوشش و زبانشان را معرفی کنم. در حال خواننده‌های خوبی در این زمینه هستند؛ ولی نه به‌صورت جدی. این مسیر، خیلی پرهزینه است. اگر من این سبک موسیقی را به گوش مردم می‌رسانم، به‌واسطهٔ این است که همهٔ فاکتورها را رعایت می‌کنم و در این راه هزینه می‌کنم. من برای هر آهنگم بالای 7 و 8 میلیون هزینه می‌کنم، اما آن را رایگان در اختیار مردم قرار می‌دهم. الآن خواننده‌هایی هستند که با یک کیبورد شروع می‌کنند. البته شاید هم به‌طورجدی به آن نگاه کنند، ولی خیلی مهم است که تیم چگونه باشد. همچنین شاعر، تنظیم‌کننده و استودیو نیز نقش بسیار مهمی دارند. هزینهٔ میکس و مستر آهنگ‌های من بالای یک‌میلیون و دویست هزار است. در حال حاضر کسی که این کار را نمی‌کند و معمولاً با پانصد تومان یک track را جمع می‌کنند. این مسئله خیلی مهم و مؤثر است و باید روی آن‌وقت و هزینه گذاشت. من سالهای زیادی است که در این زمینه تلاش می‌کنم و خدا را شکر دارم پیش می‌روم.
برنامه‌های آتی:
فعلاً در مشهد مستقرشده‌ام و همین راه فرهنگی را پیش‌گرفته‌ام و تصمیم دارم با تیم خود کنسرت برگزار کنم و بیشتر در برنامه‌های اجرایی فعالیت کنم. چون در خیلی از ارگان‌هایی که در مشهد هستند، خیلی دوست دارم حضورداشته باشم. کار من کاری است که زیاد در آن ممیزی نیست و خیلی توجیه و موجّه است. من همین کارهای فرهنگی را در خراسان و مشهد انجام می‌دهم. در حال حاضر هم در تئاتری از آقای فرشید تمری بازیگری و خوانندگی می‌کنم که کار و تجربۀ خیلی خوبی هست.


موفقیت‌ها و افتخارات:
محسن میرزا زاده مقام دوم جشنوارهٔ فجر در سال 1376 و مقام اول نوازندگی دوتار در جشنوارهٔ آواها و نواهای دفاع مقدس در سال 1383 را کسب کرده است و در سال 1384 در جشنوارهٔ آواها و نواهای شیراز حائز رتبه نخست شده است و در همایش‌های متعددی نیز در سطح کشور هنرنمایی کرده است. او اولین کنسرتش را در دی‌ماه ۹۶ با عنوان کنسرت بزرگ کرمانجی برگزار کرد که با استقبال زیادی مواجه شد. از آهنگ‌های او می‌توان به:
  بهارم بهارم/ ارمان ارمان/ دومان / شوان / وگر/ دستمال شامی/ سلاما من/ امام زمان/ ناز مه که/ یاوار/ خجه لوره/ پنجره طلا/ بی دلم / بهار/ خه راو دکم قه جه ریا ته/ سرکانی/ مرحم عشق/ یار یار/ لیلی/ ساته را دینم/ شاسیار/ سرافراز/ امام رضا/ بووی ژه دست ده/ شایجان/ محمد/ برآر/ یلدا/ هوال یاره من/ هوا ساره/ آلچق/ ایران جاوید/ عباسی دردی ظالم/ بی وفا/ بهارا من/ کفترای مسافر/
مردم اهل کار/ دنگه کرمانجان/ کلات/ دوتار بیات/ یوز ایرانی/ بافگال/ شاباش و ایران جاوید اشاره کرد.