گزارش خبرگزاری رضوی:
نگاهی به نقش مرجعیت در تقویت حضور و همزیستی ادیان در منطقه
خبرگزاری رضوی- بهمن دهستانی؛ اسلام به عنوان حلقه پایانی و نهایی از سلسله ادیان ابراهیمی به جهت این جایگاه برای اثبات جامعیت، منطق پیشرو و منزلت نجات بخش خود اهتمام فراوانی را به تعریف روابط با ادیان و پیروان آنها مبذول داشته است.
مرور آیات قرآن نشان می دهد این کتاب آسمانی بنا بر رسالت وحیانی خویش به دنبال پی ریزی قواعدی در همزیستی و اتحاد با سایر ادیان است. آیه 64 سوره آل عمران از برجسته ترین آنها است که ادیان را به پایبندی به ارزش های بنیادین توحیدی فرا می خواند و زمینه را برای گفتگو با دیگر آیین ها فراهم آورده است و دیدگاه گشوده و افق بازی را به نمایش می گذارد (بگو ای اهل کتاب، بیایید از آن کلمه حق که میان ما و شما یکسان است پیروی کنیم که به جز خدای یکتا را نپرستیم، و چیزی را با او شریک قرار ندهیم).
واقعیت آن است که تماس جهان مسیحی با اسلام تاکنون بیشتر با رهبران و منابعی غیر از مکتب اهل بیت(ع) رقم خورده است و از آن زاویه نگریسته شده و دیدار پاپ از نجف و ملاقات با آیت الله سیستانی در نوع خود اولین ارتباط میان عالی ترین شخصیت های مسیحیت کاتولیک و اسلام شیعی است.
تأثیرگذاری ادیان بر مناسبات قدرت در جهان همواره یکی از مباحث مهم در روابط بین الملل بعد از جنگ جهانی دوم بوده است اما پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 میلادی به اذعان مکرر ناظران غربی، دین و نقش آفرینی مذهب را به جهان معاصر بازگرداند.
الهام بخشی جنبش اسلامی مردم ایران در جهان اسلام و بلکه در میان نهضت های آزادی بخش دنیا، با واکنش بلوک های قدرت در جهان برای مهار آن همراه گشت و از این رو حمایت از جریان هایی همچون وهابیت به مرکزیت عربستان سعودی برای عرضه الگویی در برابر انقلاب اسلامی در دستور کار قرار گرفت.
با آنکه بیداری اسلامی از نتایج روشن پیروزی و پیشرفت انقلاب اسلامی ایران بود اما ساختار خاص و وابسته نهادهای دینی اهل سنت در کشورهای اسلامی آنان را در چارچوب نظارت و فشار و نفوذ دولت ها و بلکه قدرت های غربی گرفتار ساخت.
گروه ها و احزاب اسلامگرای داعیه دار جهاد با آمریکا و نبرد با آنچه کفار صلیبی می خواندند در یک فرایند چندساله تبدیل به گروه های خون ریز تروریستی و تکفیری شدند که از کشتار مسلمانان فروگذار نمی کردند و راهبرد غرب را در کشاندن اختلاف و جنگ های فرقه ای به داخل جهان اسلام تکمیل کردند.
بعد از سقوط صدام در سال 2003 و آزادی مردم عراق، جایگاه نجف اشرف و مرجعیت حوزه آن در مهار خشونت های مذهبی بیش از گذشته در داخل و خارج از منطقه به چشم آمد. بعد از انفجار حرم امامین عسکریین در سامراء در سال 2006 که همگان آن را سرآغاز انتقام جویی شیعیان از اهل سنت و آغاز بزرگترین جنگ مذهبی منطقه می پنداشتند این آیت الله سیستانی و مرجعیت نجف بود که از این فاجعه ممانعت به عمل آورد.
صدور فتوای جهاد کفایی برای مقابله با یورش سهمگین داعش در سال 2014 توسط آیت الله سیستانی از دیگر نقاط عطف در نمایش اقتدار دین و مرجعیت در تراز منطقه ای بود که توجه جهانی را به خود معطوف کرد تا آنجا که غرب به رهبری آمریکا را مجبور به تشکیل ائتلاف بین المللی ضد داعش تنها در فاصله کمی بعد از این فتوا نمود تا از رشد بیشتر این حرکت درخشان جلوگیری کنند و آن را تحت الشعاع قرار دهند.
تلاش غرب و آمریکا برای معرفی خود به عنوان نیروی نجات بخش مسیحیان و اقلیت ها در عراق و تشویه چهره بسیج مقاومت مردمی یا همان حشدالشعبی به عنوان اشغالگر مناطق مسیحی عراق بخش دیگری از همین رویکرد است.
سفر پاپ بنا بر اظهارات صریح مقامات واتیکان در مرحله نخست برای حمایت از مسیحیان عراق است اما ملاقات با آیت الله سیستانی به بخش مهم آن تبدیل شده است که نشان از موفقیت مرجعیت دینی در شناساندن جایگاه قدرتمند مکتب اهل بیت(ع) در مناسبات منطقه ای و بین المللی دارد.
مرور آیات قرآن نشان می دهد این کتاب آسمانی بنا بر رسالت وحیانی خویش به دنبال پی ریزی قواعدی در همزیستی و اتحاد با سایر ادیان است. آیه 64 سوره آل عمران از برجسته ترین آنها است که ادیان را به پایبندی به ارزش های بنیادین توحیدی فرا می خواند و زمینه را برای گفتگو با دیگر آیین ها فراهم آورده است و دیدگاه گشوده و افق بازی را به نمایش می گذارد (بگو ای اهل کتاب، بیایید از آن کلمه حق که میان ما و شما یکسان است پیروی
واقعیت آن است که تماس جهان مسیحی با اسلام تاکنون بیشتر با رهبران و منابعی غیر از مکتب اهل بیت(ع) رقم خورده است و از آن زاویه نگریسته شده و دیدار پاپ از نجف و ملاقات با آیت الله سیستانی در نوع خود اولین ارتباط میان عالی ترین شخصیت های مسیحیت کاتولیک و اسلام شیعی است.
تأثیرگذاری ادیان بر مناسبات قدرت در جهان همواره یکی از مباحث مهم در روابط بین الملل بعد از جنگ جهانی دوم بوده است اما پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 میلادی به اذعان مکرر ناظران غربی، دین و نقش آفرینی مذهب را به جهان معاصر بازگرداند.
الهام بخشی جنبش اسلامی مردم ایران در جهان اسلام و بلکه در میان نهضت های
با آنکه بیداری اسلامی از نتایج روشن پیروزی و پیشرفت انقلاب اسلامی ایران بود اما ساختار خاص و وابسته نهادهای دینی اهل سنت در کشورهای اسلامی آنان را در چارچوب نظارت و فشار و نفوذ دولت ها و بلکه قدرت های غربی گرفتار ساخت.
گروه ها و احزاب اسلامگرای داعیه دار جهاد با آمریکا و نبرد با آنچه کفار صلیبی می خواندند در یک فرایند چندساله تبدیل به گروه های خون ریز تروریستی و تکفیری شدند که از کشتار مسلمانان فروگذار نمی کردند و راهبرد غرب را
بعد از سقوط صدام در سال 2003 و آزادی مردم عراق، جایگاه نجف اشرف و مرجعیت حوزه آن در مهار خشونت های مذهبی بیش از گذشته در داخل و خارج از منطقه به چشم آمد. بعد از انفجار حرم امامین عسکریین در سامراء در سال 2006 که همگان آن را سرآغاز انتقام جویی شیعیان از اهل سنت و آغاز بزرگترین جنگ مذهبی منطقه می پنداشتند این آیت الله سیستانی و مرجعیت نجف بود که از این فاجعه ممانعت به عمل آورد.
صدور فتوای جهاد کفایی برای مقابله با یورش سهمگین داعش در سال 2014 توسط آیت الله سیستانی از دیگر نقاط عطف در نمایش اقتدار دین و مرجعیت در تراز منطقه ای بود که توجه جهانی را به خود معطوف کرد تا آنجا که غرب
تلاش غرب و آمریکا برای معرفی خود به عنوان نیروی نجات بخش مسیحیان و اقلیت ها در عراق و تشویه چهره بسیج مقاومت مردمی یا همان حشدالشعبی به عنوان اشغالگر مناطق مسیحی عراق بخش دیگری از همین رویکرد است.
سفر پاپ بنا بر اظهارات صریح مقامات واتیکان در مرحله نخست برای حمایت از مسیحیان عراق است اما ملاقات با آیت الله سیستانی به بخش مهم آن تبدیل شده است که نشان از موفقیت مرجعیت دینی در شناساندن جایگاه قدرتمند مکتب اهل بیت(ع) در مناسبات منطقه ای و بین المللی دارد.
