نویسنده و پژوهشگر برجسته کشورمان:
ادبیات دینی و آیینی در حفظ هویت اسلامی و ملی نقش مهمی دارد
به گزارش خبرگزاری رضوی، ادبیات دینی و آیینی بخشی از ادبیات است که به تحلیل و تفسیر متون مقدس، آموزه‌های دینی، و آیینهای مذهبی می‌پردازد. این نوع ادبیات شامل آثاری است که در قالب‌های مختلفی از جمله شعر، نثر، نمایشنامه و روایت‌های داستانی نوشته شده‌اند و هدف آن‌ها تقویت و انتقال ارزش‌های دینی و آیینی به مخاطبان است.
محمدجعفر یاحقی در خصوص اهمیت این نوع ادبیات در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری رضوی بیان کرد: ادبیات آیینی و دینی می‌تواند مانند آیینهای، هویت ملی و اسلامی ما را منعکس کند و عصاره فرهنگ اقوام و اعتقادات را در دوره‌های مختلف به نمایش بگذارد.
وی خاطرنشان کرد: این آیینه‌ها ما را با ریشه‌ها و سنت‌های خودمان آشنا می‌کنند و از گذشته سکویی برای پرتاب به آینده می‌سازند.
عضو شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی عنوان داشت: هر نسلی سعی می‌کند آیینهای خود را مطابق با روزگارش شکل داده و تمایلات و آرزوهایش را منتقل کند، این امر تداوم زندگی و پیوستگی نسل‌ها را نشان می‌دهد.
وی تاکید دارد: این سنت‌ها و آیین‌ها می‌توانند نقش مهمی در پیوند دادن گروه‌ها و قشرهای مختلف مردم ایفا کنند
این نویسنده و پژوهشگر بیان کرد: با وجود تنوع سنت‌ها در مناطق مختلف، یک وجه مشترک آن‌هاست که همه را به هم متصل می‌کند و وقتی به این منابع رجوع می‌کنیم، حس همبستگی و شناخت متقابل بیشتر می‌شود. این پیوندها دل‌ها را به هم نزدیک کرده و خصومت‌ها را کنار می‌گذارد، جامعه‌ای یکپارچه و واحد شکل می‌دهد.
وی همچنین به چالش‌های موجود در مسیر توسعه ادبیات و همچنین سنت آیینی اشاره کرد و افزود: بعضی از این آیین‌ها ممکن است خرافی یا غیرقابل قبول باشند که مقاومت‌هایی نیز در برابر آن‌ها وجود دارد، اما این چالش‌ها در طول تاریخ تصفیه می‌شوند و جوانب مثبت آن‌ها باقی می‌ماند.
یاحقی ادامه داد: در نهایت وجود این چالش‌ها، محور اصلی ارتباط فرهنگی به قوت خود باقی می‌ماند و انسجام و وحدت جامعه حفظ می‌شود.
وی در ادامه افزود: این پیام وحدت و همبستگی هم در فرهنگ ایران پیش از اسلام و هم در فرهنگ اسلامی وجود دارد و تلفیقی خوشایند از این دو فرهنگ ایجاد شده است که ملت ایران را با پیوندهای تاریخی عمیق به هم متصل نگه می‌دارد.
استاد ادبیات دانشگاه فردوسی اشاره داشت: این ادبیات نه تنها در حفظ هویت ملی و مذهبی مؤثر است، بلکه به عنوان یک عامل مهم در تقویت اعتماد و همبستگی بین اقشار مختلف جامعه شناخته می‌شود. بنابراین، توسعه و ترویج ادبیات دینی و آیینی می‌تواند بذرهای تفاهم و همکاری را در جامعه کاشته و آینده‌ای روشن‌تر را رقم بزند.
وی همچنین گفت: ادبیات دینی و آیینی نه تنها نقش مهمی در حفظ و انتقال آموزه‌ها و ارزش‌های دینی دارد، بلکه به عنوان بخشی از میراث فرهنگی و ادبی بشر، اهمیت خاصی یافته است.
