بخش عظیمی از علم روانشناسی امروز به دنبال مبارزه با حس ناامیدی و احساس پوچی در زندگی بشر است. توکل بر خدا و ایمان داشتن به اینکه خداوند حافظ و پشتیبان ماست و در هر لحظه در کنار ما و شاهد بر زندگی ماست نسخه امیدوار کننده و شفا بخشی است که می تواند بهترین درمانگر انسان در همه قرون باشد
اغلب به انتخاب خودمان در دام سیاه ناامیدی می‌غلطیم. بدبینی افکار منفی نشست و برخاست با افراد منفی گو کم کم و به مرور زمان زمینه رشد و ظهور نا امیدی را در انسان فراهم می‌سازد
طبعا بهره مندی از برکات و آثار بی بیدل این مناسبت ها نیازمند آگاهی از شرایط و اقداماتی است که باید به آنها توجه داشت یا عمل کرد تا تغییر و تحرک در حیات فردی و اجتماعی ما خود را نشان دهد.
زمان خطی است که انسان با تقویم آن را دوری کرده و با قرار دادن مناسبت های مختلف بر روی آن، به زمان معنا می بخشد. در فرهنگ دینی زمان دوری برای گسترش مفاهیم به استخدام گرفته می شود و با تکرار مناسبت ها زندگی معنوی را بازتولید می کند.
شب قدر زمان این خود شناسی است. یعنی باید در این شب ارتباط و نسبت خود با خدا، دنیا، همسر، پست و مقام، شهوت و غیره را سنجید. مذاکره علم در این شب هم یک جهتش این است. وقت هم زیاد نیست. «سلام هی حتی مطلع الفجر» تا فجر فقط برای برنامه ریزی فرصت داریم و بعد باید اقدام کرد.
صفحه قبل | 
