خبرگزاری رضوی 13 دی 1397 ساعت 8:41 https://www.razavi.news/fa/report/38305/کمبود-شعر-حماسی-آیینی -------------------------------------------------- در شصت و چهارمین نشست شاعرانه ادبی-آیینی «ارادت» عنوان شد؛ عنوان : کمبود شعر حماسی آیینی -------------------------------------------------- برخی شاعران چنان در مظلومیت ائمه افراط می کنند که وجه حماسی فعالیت آنان را کمرنگ می کنند و این یک آسیب در حوزه شعر آیینی است. همان طور که می دانیم کربلا دو مولفه اصلی اشک و حماسه داشت که ما به مولفه اشک خیلی پرداختیم و از حماسه غافل شدیم. متن : به گزارش سرویس هنر خبرگزاری رضوی، شصت و چهارمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» شب گذشته در بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ  آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند. این نشست با حضور سید حسین سیدی معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع)، احمد حیدری و شاعران آیینی همچون مجتبی ابوالقاسمی، مسعود یوسف پور، مسلم موسوی و... برگزار شد ، چراغ اول جلسه با خوانش شعری  محلی تربتی 118 بیتی با قافیه شایگان توسط آقای تونی روشن شد و سپس طبق روال هر جلسه نیمی از وقت این نشست به شعر خوانی و نقد اشعار توسط متخصصان این حوزه اختصاص یافت. معاون فرهنگی بنیاد یکی از منتقدین جلسه است، وی با اشاره به اینکه قافیه شایگان بسیار نو است، گفت: قافیه های نو سبب جذب مخاطب می شود و این شاعر مهارت خاصی در سرودن اشعار محلی دارد. وی افزود: لازمه سرودن شعر دو مولفه ذاتی و اکتسابی است و ذوق شاعری سبب سرایش طولانی یک شعر می شود، برخی از شاعران سواد علمی در خصوص موزون بودن وزن شعر ندارند اما سواد تجربی باعث می شود شعر با وزن صحیح سروده شود. این شاعر آیینی گفت: برخی شعرها جوششی است اما می توان آن ها را به وسیله ی علم و دانش کنترل کرد چراکه دانش در زمینه ی شعر از عیوب ظریف جلوگیری می کند و پرورش دهنده شعر است. شعر خوب ماندگار می شود و شعری خوب است که حداقل یک بیت از آن در ذهن مخاطب ماندگار شود. وی خاطرنشان کرد: نور هنربه قدری قوی است که همه موارد را تحت الشعاع خود قرار می دهد به عنوان مثال همه خیام را به عنوان شاعر می شناسند در صورتی که خیام فقط شاعر نبود بلکه از علم فیلسوف و منجم و ... مطلع بود. شعری عاشقانه از شهریار بصیری: به "چشم من" تماشا کن _"شکوه عهد اشکـ‌انی"_ تماشا کن "سلوک" هر شب من را به ویرانی بیابانی‌تر از لوتم، امیدی گل نخواهد کرد به خنده، اشک شوقم را ببارانی، نبارانی شبی که دست بردم بین موهای تو فهمیدم که سیلی می‌خورم روزی از امواج پریشانی برای سینه‌ی دل‌مرده‌ات مثل نفس عمری حیات آوردم اکنون، همچو آه از سینه می‌رانی؟ چه کرده با دلم زخم زبان؟ _سربسته می‌گویم_ ترنج تازه و آوازه‌ی چاقوی زنجانی برای ناله‌ی "برگرد" من، نامستجابی و برای دیگران همچون دعا در زیر بارانی جهانِ بی تو وقتی مرگ تدریجی یک رویاست چه تعبیری برایش هست غیرِ مرگ-درمانی ■■ سر از لاک خودت بیرون نیاور ای‌دل از عشقش نشد چیزی گریبان‌گیر جز سر در گریبانی #شهریار_بصیری در ادامه جلسه آقایان محمد میرزایی و مهربان به شعر خوانی پرداختند همچنین الهه بیات مختاری غزلی به نام آزادی خواند که توسط منتقدین نقد نشد، چند بیت از آن را در ادامه می خوانیم: این بغض را سکوت نکن از دهان بریز باران شو مثل ابر شو از آسمان بریز دنیا اگر که تلخ و بد اخلاق بوده است تو گریه را کنار خودت مهربان بریز با خود بگو بخند برای دلت برقص از خویش دل ببر به ادا و زبان بریز پشت غروب خستگی ات را تکان بده اندوه را به چای گل زغفران بریز معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) ضمن نقل قولی از آیت الله جوادی عاملی گفت: ایشان معتقدند شعر آیینی برای گریستن زیاد داریم اما با کمبود شعر حماسی و فردوسی مواجهیم. وی افزود: برخی شاعران چنان در مظلومیت ائمه افراط می کنند که وجه حماسی فعالیت آنان را کمرنگ می کنند و این یک آسیب در حوزه شعر آیینی است. همان طور که می دانیم کربلا دو مولفه اصلی اشک و حماسه داشت که ما به مولفه اشک خیلی پرداختیم و از حماسه غافل شدیم. این شاعر آیینی با اشاره به اینکه نقد شعر باید منصفانه صورت بگیرد، گفت: برخی از منتقدین آبروی شاعر را می برند و شعر را به جای نقد می کوبند! و تخریب شعر به خصوص توسط شاعران نو پا نا امیدی به بار می آورد و برخی از فضای شعر زده می شوند.  احمد حیدری مسئول کانون شعر بسیج مداحان استان شعری در وصف امیرالمونین خواند که چند بیت از آن را می خوانیم، لازم به ذکر است این شعر نقد نشد. به ذره گر بدهند اذن آفتاب شدن بشر رسد به کمال ابوتراب شدن دخیل دانه‌ی انگور گشتم و گفتم خوش است دور ضربح علی شراب شدن مرا خراب خودت کن که سربلند شوم زمین نمیخورد این ارگ از خراب شدن بزن به سنگ دلم آتش محبت را که شور عشق می‌ارزد به این مذاب شدن به سنگ بحر نجف غبطه خورده ام یک عمر سعادتیست به عشق تو پارکاب شدن قلم به رقص درآمد به اسم اعظم تو «علی» نوشته شد از غرق پیچ و تاب شدن احمد حیدری با اشاره به اینکه شعر خوب زیاد داریم اما شعر خوان خوب کم داریم، اظهارکرد: شعر اگر طولانی باشد و مخاطب خسته شود جزو عیوب شعری محسوب می شود اما همین شعر طولانی با خوانش زیبا می تواند مخاطب را مجذوب خود کند. در ادامه خانم قوامی شعری سپید قرائت کرد. دو بیت از شعر خانم ارجمند: تا در نظرت گناه کوچک باشد/ خوش رنگ و لعاب چون عروسک باشد هرگز به بلوغ رشد و ایمان نرسد/ نفس تو اگر هنوز کودک باشد دوبیت از شعر آقای کیانی: آسمان را، زمین را، زمان وجشی/ تا کشاکف کهکشان وحشی ابرها پرده های سر در کوه/ دره ها تا دل دهان وحشی  شعری از مهدی آخرتی: «معصومه»، کودکی که در آغاز زندگی جز اهل بیت، چشم به هر نور وا نکرد در پاسخ مسائل شرعی چند تن حتی به قدر یک سر سوزن خطا نکرد آن کودکی که در پی خورشید آمده پروردگار شمس و قمر را سوا نکرد مامون چکاره بود، نه هجرت نه راه دور حتی قضا تو را ز برادر جدا نکرد بی‌دین «روس» را که شفا داد درس بود یعنی گزینشی احدی رادوا نکرد   ابیاتی از شعر سید ابوالفضل مبارز:  ای کاش پریشانی پرواز نیاید/ آهوی قدم های تو با ناز نیاید ما کشته ستاری آغوش تو هستیم/با هیچ کسی گفتن این راز نیاید سید حسن مبارز: بسیار باش با من و اینگونه کم نباش/ حالا که با همیم گرفتار غم نباش از بازی همیشگی زندگی نرنج/ مبهوت یکه تازی این زیر و بم نباش