ادبیات نیازمند زایش زبان است

به گزارش سرویس هنر خبرگزاری رضوی هشتاد و چهارمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» سه شنبه شب  در اتاق جلسات ساختمان بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ  آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند.

این محفل ادبی با حضور مدیر فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) و احمد حیدری و جمعی شاعران آیینی همچون عالیه رجبی، مسعود یوسف پور، عاطفه جعفری، حامد رحمانی و ... برگزار شد. در این جلسه دو شعر اول توسط متخصصان این حوزه نقد و دیگر اشعار خوانش شد.
مدیرفرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا (ع) با بیان اینکه سرودن اشعار عاشقانه به زبان به روز مضامین در اشعار کمک می‌کند در غیر این صورت ادبیات کهن تحمیل می شود،گفت: سرودن اشعار عاشقانه دایره واژگان شاعر را قوی می کند.
سیدی ادامه داد: زبان نو در شعر عاشقانه به عنوان برگ برنده ای است که زبان کهن آن را فریب نداده است‌.
وی با اشاره به اینکه برخی از اشعار دارای ابیات تکراری هستند که جذابیتی برای مخاطب ندارد، اظهار کرد : شاعرانه سخن گفتن و استفاده به موقع از صنایع ادبی به زیبایی شعر کمک می‌کند.
این شاعر آیینی با اشاره به مولفه های سرایش شعر قوی گفت: شرکت در جلسات شعر، کتاب خواندن و ایجاد فضای شاعرانه به شاعران کمک می کند تا اشعار ناب بسرایند.
سیدی با بیان اینکه شعر باید در سبد فرهنگی هر خانواده گنجانده شود، خاطر نشان کرد: سرودن شعر ذاتی است لذا شاعران باید قدردان این هنر  باشند.

 شعری از این شاعر برجسته می‌خوانیم:
به خود آورد این دیدار، قومی نامسلمان را
پشیمان کرد از نفرین، مسیحیهای نجران را

کنار حضرت خورشید، ماه و اختران بودند
که بردارند از تردید شبها، شک و بهتان را

همان هایی که اسقف گفت با نفرینشان بی شک
براندازند از نسل مسیحی اصل و بنیان را

خدا را شکر زهرا لب به نفرین وا نکرد آن روز
ترحم کرد آن روز آل یاسین آل عمران را

نیازی نیست تا نفرین کند، لب تر کند مولا
بلرزاند صدایش پایه های عرش رحمان را

خدا هم نیتش این بوده در اعجاز اهل البیت
بگوید شمه ای از رتبه ی فرزند عمران را

خدا فرمود جانت را بیاور، با خودش آورده 
علی را شاهکار آفرینش، اوج انسان را

شد از وصف علی لبریز، آیات خداوندی
چه باید کرد، منکرها نمی فهمند قرآن را

هر آن کس شأن آل الله را کم دیده، نابیناست
چه خواهد گفت در تفسیر آیات فراوان را

تمام عمر خواهم گفت مدح فاتح خیبر
نخواهم گفت در این باب هرگز بیت پایان را
آخرتی شاعر و منتقد مشهدی در خصوص  ویژگی های اشعار فاضل نظری گفت: فاضل نظری در اشعارش مضمون آفرین نیست بلکه مضمون یاب است که خود آن یک هنر می باشد.
وی ادامه داد: ادبیات نیاز به زایش زبان دارد گرچه مضمون یابی خوب است.یک شاعر میتواند از مضامین قدیمی کلمات جدید استخراج کند یا مضامین را باز آفرینی و جدید خلق کند.
منتقد مشهدی با اشاره به اینکه سبک اشعار فاضل نظری کلاسیک است اما زبان شعری اش دشوار نیست، گفت: متاسفانه این  شاعر جایگاه استفاده از کلمات و افعال پیشوندی و ساختار شعر را به درستی نمی داند و مضامین شعری او تقلید از گذشته است.
وی تصریح کرد: تسلط به زبان کلاسیک برای سرودن اشعار در این سبک بسیار لازم است که فاضل نظری قدری از این ماجرا دور است.
آخرتی افزود: فاضل نظری در مضمون یابی در شعر کلاسیک از بهترین ها است اما غلام رضا شکوهی با توجه به اینکه سن بیشتری نسبت به فاضل دارد مضامین شعری اش نو است‌.
این شاعر آیینی ادامه داد: زبانی که ضعیف است اما نو است نسبت به زبان قدیمی بیشتر در شعر ماندگار می شود.

در ادامه شعری نذر حضرت رباب سلام الله توسط سعیده کرمانی خوانده شد.


کاش می آمدی به این خانه 
تا دوباره به تو سلام کنم
پیش پاهای تو بلند شوم 
و به تو عرض احترام کنم‌

 
خانه را دوست داشتی با من
یاد روزی که با نخ و سوزن
مینشستم به صد امید و خیال
کار قنداقه را تمام کنم


به فدای تو خانواده ی من 
نذر راهت  امام زاده ی من 
من چه دارم مگر به جز این ها 
که به قربان تو امام کنم


قامتم زیر غصه ات خم شد
داغ تو در دلم مگر کم شد 
زیر دستان تازیانه ببخش
که نشد پای نی قیام کنم


ای دل زار من هواخواهت
آفتابی که شد سر ماهت
قول دادم که تا نفس دارم
سایه را بر خودم حرام کنم

#سعيده_کرمانی