شاعر و مجری تلویزیون در گفتگو با خبرگزاری رضوی:
«حسین آهی» بر نفس شاعر و اهل قلم تأثیر بسزایی داشته است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رضوی؛ حسین آهی فرزند استاد علی آهی، شاعر و پژوهشگر ایرانی، در آذر ماه سال 1332 در تهران به دنیا آمده است.
از آهی بیش از 25 کتاب پژوهشی و تصحیحی در حوزه شعر و ادبیات به یادگار مانده است، از وی مقالات بسیاری در مجلات و نشریات کشور از جمله «کیهان فرهنگی» و ماهنامه حافظ به چاپ رسیده است.
حسین آهی با تخلص «ابن آهی» علاوه بر تسلط بر زبان‌های فارسی، عربی، پهلوی و آلمانی، در علومی مانند صرف، نحو، منطق، نجوم، فقه، اصول عروض و کلام نیز صاحب‌نظر بوده است.
آهی از سال ۱۳۴۵ به شعر روی آورده است و شعرهای او تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است.
وی پس از تشکیل گروه شعر در حوزه اندیشه و هنر «حوزه هنری» در جمع شاعران حضور می‌یافت و به تدریس در زمینه عروض شعر فارسی می‌پرداخت.
آهی با شرکت در برخی از کنگره‌های سراسری شعر دفاع مقدس و شب‌های شعر دفاع و مقاومت، تعلق خاطر خود را به حضور در این عرصه نشان داده است.
وی در سال ۱۳۵۵ به کشورهای آسیای میانه و افغانستان سفر کرد و از نزدیک با نحوه گسترش و حضور زبان و ادبیات فارسی در آن کشورها آشنا شد.
« تماشاگه راز» از رادیو فرهنگ شامل خوانش جدیدی از غزلیات حافظ، از جمله برنامه‌های پرطرفدار زنده یاد حسین آهی است.
روز سه‌شنبه 8 مرداد «حسین آهی» پس از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان دار فانی را وداع گفت.
«آهی» آخرین بازمانده در حوزه عروض
عباس سجادی شاعر، نویسنده و مجری سیما درباره دوست و همکار خود حسین آهی گفت: استاد حسین آهی به عنوان آخرین بازماندگان علمای حوزه عروض در ایران بود، در دوره جوانی خود توسط بزرگانی چون استاد حمیدی شیرازی به خاطر نبوغ در حوزه ادب به ویژه در حوزه عروض و قافیه که جزو ادبای بی‌بدیل روزگار ما بود مورد ستایش بوده است.
این شاعر در ادامه بیان کرد: آهی علاوه بر پشتوانه شعر کلاسیک در شعر نو نیز تسلط و شناخت کافی داشت و اگر چه در زمینه شعر کمتر فعالیت می‌کرد اما شعرهای اندک وی قوام و دوام شعر کلاسیک را داشت و شعرهای نو ایشان قابل تأمل و توجه است.
«آهی» استاد تواضع و اخلاق
این مجری توانمند اظهار داشت: استاد آهی علاوه بر سرودن شعر در حوزه علم و ادب استاد تواضع و اخلاق بود درگذشت ایشان ضایعه‌ای برای جامعه ادبی و اخلاقی است، آهی به عنوان ادیب، سخنور و اهل دانش نگاه جدی به حوزه فرهنگ و ادب داشت و در قالب ادبی در کارهای خود به بزرگان می‌پرداخت.
وی عنوان کرد: یکی از تفاوت‌های استاد آهی در پرداختن به بزرگان دینی پرداخت شاعرانه به جای شعارگونه، با پشتوانه ادبی، علمی و تاریخی بوده است.
سجادی بیان کرد: یکی از شاخصه‌های بارز حسین آهی این بود که با منابع جدی و با مآخذ قابل توجه ادبی، هنری و آیینی به مسائل می‌پرداخت.
وی اظهار داشت: آهی از نوجوانی وارد حوزه شعر شد، پدر وی، مرحوم آهی ادیب، مداح و ذاکر بود، صبغه ایشان به چنین خانواده‌ای زمینه‌ساز رشد وی شد.
این شاعر در ادامه بیان کرد: آهی قوانین زیادی را در زمینه شعر تصحیح کرد و مقدمات زیادی در کتاب‌ها نوشت، متأسفانه ایشان به شعرهای خود ظلم کرد و از خود کمتر اثری منتشر کرد.
وی عنوان کرد: شخصیت‌هایی مثل آهی شاید مخاطب عام کمتری داشته باشند اما وی بسیار مورد توجه خواص بود و بر نفس شاعر و اهل قلم بسیار تأثیرگذارد ،شاعران نسل‌های مختلف به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم شاگرد دانش و دانسته‌های آهی هستند.
سجادی بارزترین خصوصیت اخلاقی آهی را تواضع و خود را فراموش کردن و به دیگران پرداختن عنوان کرد و گفت: آهی در رفتار خود بسیار متواضع بود.
از آهی بیش از 25 کتاب پژوهشی و تصحیحی در حوزه شعر و ادبیات به یادگار مانده است، از وی مقالات بسیاری در مجلات و نشریات کشور از جمله «کیهان فرهنگی» و ماهنامه حافظ به چاپ رسیده است.
حسین آهی با تخلص «ابن آهی» علاوه بر تسلط بر زبان‌های فارسی، عربی، پهلوی و آلمانی، در علومی مانند صرف، نحو، منطق، نجوم، فقه، اصول عروض و کلام نیز صاحب‌نظر بوده است.
آهی از سال ۱۳۴۵ به شعر روی آورده است و شعرهای او تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است.
وی پس از تشکیل گروه شعر در حوزه اندیشه و هنر «حوزه هنری» در جمع شاعران حضور می‌یافت و به تدریس در زمینه عروض شعر فارسی می‌پرداخت.
آهی با شرکت در برخی از کنگره‌های سراسری شعر دفاع مقدس و شب‌های شعر دفاع و مقاومت، تعلق خاطر خود را به حضور در این عرصه نشان داده است.
وی در سال ۱۳۵۵ به کشورهای آسیای میانه و افغانستان سفر کرد و از نزدیک با نحوه گسترش و حضور زبان و ادبیات فارسی در آن کشورها آشنا شد.
« تماشاگه راز» از رادیو فرهنگ شامل خوانش جدیدی از غزلیات حافظ، از جمله برنامه‌های پرطرفدار زنده یاد حسین آهی است.
روز سه‌شنبه 8 مرداد «حسین آهی» پس از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان دار فانی را وداع گفت.
«آهی» آخرین بازمانده در حوزه عروض
عباس سجادی شاعر، نویسنده و مجری سیما درباره دوست و همکار خود حسین آهی گفت: استاد حسین آهی به عنوان آخرین بازماندگان علمای حوزه عروض در ایران بود، در دوره جوانی خود توسط بزرگانی چون استاد حمیدی شیرازی به خاطر نبوغ در حوزه ادب به ویژه در حوزه عروض و قافیه که جزو ادبای بی‌بدیل روزگار ما بود مورد ستایش بوده است.
این شاعر در ادامه بیان کرد: آهی علاوه بر پشتوانه شعر کلاسیک در شعر نو نیز تسلط و شناخت کافی داشت و اگر چه در زمینه شعر کمتر فعالیت می‌کرد اما شعرهای اندک وی قوام و دوام شعر کلاسیک را داشت و شعرهای نو ایشان قابل تأمل و توجه است.
«آهی» استاد تواضع و اخلاق
این مجری توانمند اظهار داشت: استاد آهی علاوه بر سرودن شعر در حوزه علم و ادب استاد تواضع و اخلاق بود درگذشت ایشان ضایعه‌ای برای جامعه ادبی و اخلاقی است، آهی به عنوان ادیب، سخنور و اهل دانش نگاه جدی به حوزه فرهنگ و ادب داشت و در قالب ادبی در کارهای خود به بزرگان می‌پرداخت.
وی عنوان کرد: یکی از تفاوت‌های استاد آهی در پرداختن به بزرگان دینی پرداخت شاعرانه به جای شعارگونه، با پشتوانه ادبی، علمی و تاریخی بوده است.
سجادی بیان کرد: یکی از شاخصه‌های بارز حسین آهی این بود که با منابع جدی و با مآخذ قابل توجه ادبی، هنری و آیینی به مسائل می‌پرداخت.
وی اظهار داشت: آهی از نوجوانی وارد حوزه شعر شد، پدر وی، مرحوم آهی ادیب، مداح و ذاکر بود، صبغه ایشان به چنین خانواده‌ای زمینه‌ساز رشد وی شد.
این شاعر در ادامه بیان کرد: آهی قوانین زیادی را در زمینه شعر تصحیح کرد و مقدمات زیادی در کتاب‌ها نوشت، متأسفانه ایشان به شعرهای خود ظلم کرد و از خود کمتر اثری منتشر کرد.
وی عنوان کرد: شخصیت‌هایی مثل آهی شاید مخاطب عام کمتری داشته باشند اما وی بسیار مورد توجه خواص بود و بر نفس شاعر و اهل قلم بسیار تأثیرگذارد ،شاعران نسل‌های مختلف به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم شاگرد دانش و دانسته‌های آهی هستند.
سجادی بارزترین خصوصیت اخلاقی آهی را تواضع و خود را فراموش کردن و به دیگران پرداختن عنوان کرد و گفت: آهی در رفتار خود بسیار متواضع بود.
