تصریح در شعر زننده است

به گزارش سرویس هنر خبرگزاری رضوی هفتاد و نهمین  نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» سه شنبه شب  در اتاق جلسات ساختمان بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ  آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند.

این محفل ادبی با حضور مدیر فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) و مهدی آخرتی( منتقد مشهدی) و جمعی شاعران آیینی همچون عالیه رجبی، سعیده کرمانی، معصومه اسدیان، حامد رحمانی و ... برگزار شد. در این جلسه دو شعر اول توسط متخصصان این حوزه نقد و دیگر اشعار خوانش شد.

این نشست میزبان دکتر مهرناز آزاد، پژوهشگر و رئیس آموزش خانه ارتباطات، رئیس کارگروه پژوهش دبیرخانه مجامع ادبی استان اصفهان، و موسس و دبیر انجمن شاعران جوان استان اصفهان و شاعر و نویسنده اهل اصفهان بود.

در ابتدا شعری زیبا از عاطفه سادات موسوی می خوانیم:

مدیر فرهنگی بنیاد با بیان اینکه یک شاعر نباید همه وقایع تاریخ را در یک شعر صریحتا اعلام کند، گفت:جایگاه برخی وقایع در کتاب است اما در شعر نیست و به کار بردن برخی واژه ها مانند «کشان،کشان» در توصیف اوضاع و احوال ائمه (ع) صحیح نیست.

مهدی آخرتی طبق جلسات گذشته به تبیین و بررسی شعر آیینی و تاریخچه آن پرداخت و گفت: ادبیات در قرن پنجم ادبیاتی بینابین از لحاظ خیال انگیزی است و ما بین ادبیات در قرن چهارم و ششم است در سبک خراسانی خیال پردازی به اندازه زبان شعری قدرتمند نیست و زبان بسیار قوی است اما خیال انگیزی و عاطفه شعری پررنگ نیست.

وی افزود: در قرن پنجم فضا تلطیف می شود و عنصر خیال در کنار زبان -جای خود را پیدا می کند که در شعر آیینی هم همین طور است و روز به روز شعر آیینی شاعرانه تر و پرورده تر می شود. 
حکیم ثنایی غزنوی سال 473 هجری قمری به دنیا آمد و سال 547 از دنیا رفت، وی در شهر غزنه واقع در افغانستان امروزی به‌دنیا آمد و از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان پارسی است، که در سدهٔ پنجم هجری می‌زیسته‌است.
این منتقد ادبی ادامه داد: به جرات می توان گفت سنایی شعر غیر آیینی ندارد، وی در منظومه حدیقةالحقیقه یک باب کامل در مدح حضرت محمد(ع) دارد، این منظومه که در قالب مثنوی سروده شده‌است، محتوای عرفانی دارد.
وی تصریح کرد: سنایی سه دوره در زندگی خود دارد که تحول یک انسان را مشاهده می کنید، دوره اول زندگی اش به مدح و ثنا و هجو گویی پرداخت، دوره دوم زندگی اش به ادبیات تعلیمی روی آورد و دوره سوم به عرفان پناه آورد و دوره ی عرفانی ثنایی است.
آخرتی با بیان اینکه سنایی شریعتمدار تر شعر عرفانی را می سرود، گفت: آثارش با رویکرد آیینی سروده شده که می توان به طریق‌التحقیق، حدیقةالحقیقه، سیرالعباد الی المعاد و کارنامه بلخ اشاره کرد. در دیوان سنایی شعر عاشقانه شاید به تعداد انگشتان دست پیدا شود و اگر باشد انتهای شعر به عارفانگی ختم می شود.
این شاعر ایینی، افزود: خیلی از کارشناسان معتقد هستند غزل از شعر سنایی و انوری آغاز شد، در قصاید و غزلیات سنایی شاعرانگی بیشتری وجود دارد.
این منتقد ادبی با اشاره به اینکه می توان قرن 6 را به عنوان تاریخ قلل ادبیات نام گذاری کرد چراکه شاعران قوی چون خاقانی، انوری، کمال الدین اصفهانی و ... در آن قرن ظهور کردند ، بیان کرد: تجمع قصیده های فاخر شعر آیینی هم در قرن 6 است. قرن 6 هم مدیون سبک خراسانی و مشرق زمین است.