آخرین نشست از سلسله انجمن ادبی آیینی ارادت
نوآوری در شعر آیینی تنها با پذیرش نقد شعر میسر است
به گزارش سرویس هنر خبرگزاری رضوی هفتاد و سومین و آخرین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» در سال 97 در اتاق جلسات ساختمان بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند.
این نشست با حضور معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) و شاعران آیینی همچون عالیه رجبی، سعیده کرمانی، معصومه اسدیان، مهدی آخرتی، مسعود یوسف پور، احمد حیدری، حامد رحمانی و جلیل فخرایی برگزار شد. در این جلسه دو شعر اول توسط متخصصان این حوزه نقد و دیگر اشعار خوانش شد.
معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) در جمع شاعران ضمن نقد اشعار آن ها گفت: متاسفانه شعر آیینی امروز ما لهجه توصیفی پیدا کرده و به این کاری نداریم که پیامبر اکرم (ص) چه چیزی گفته و برای ابلاغ چه پیام‌های بزرگی مبعوث شده و صرفا صفات فیزیکی پیامبر (ص) و ائمه (ع) را توصیف می‌کنیم.
وی افزود: هر شاعری در شعرش از نمادها و اسامی مذهبی استفاده کند، شعرش آیینی نیست چه بسا مضمونی که به نام شعر آیینی سروده شده غیر آیینی و با آموزه های آیینی در تقابل باشد.
سیدی تصریح کرد: شعر آیینی باید موضع و سیرتش آیینی باشد، یعنی فقط در صورت‌گرایی و فرم متوقف نشویم. اتفاقا صورت‌پرستی یکی دیگر از آفت‌هایی است که این روزها گریبان‌گیر شعر آیینی است؛ یعنی به صرف این‌که در شعری از واژگان آیینی استفاده شده اسمش را شعر آیینی می‌گذاریم.
این شاعر آیینی در نقد شعری که از واژه«گرگ» استفاده کرده بود، اظهارکرد: یک شعر باید پیج و تاپ شاعرانگی در آن پررنگ باشد و واژه هایی مانند «گرگ» به سادگی بیان نمی شوند که برای مخاطب زننده باشد. برخی کلمات باید قبل یا بعد آن مقدمه ای مطرح شود و سپس آن کلمه بیاید.
وی خاطرنشان کرد: شاعران، باید اشعار خود را برای نقد نزد متخصص در این حوزه برسی کنند اما برخی شاعران نقد تحمل نمی‌کنند و شعر خود را بدون آنکه نقد شود یا نقطه پایانی روی آن بگذارند، ارائه می‌دهند.
شعری از سعیده کرمانی:
میراث سبز مادرم جاری‌ست
از بطن قلبم تا سر انگشتم
گندم به گندم پیش کفترها
هرصبح‌دم وامی‌شود مشتم
خورشید را می‌آورم بیرون
از پشت پلک پردهٔ توری
سفره به رویم می‌گشاید چشم
گل می‌کند با دست من قوری
سیر از محبت می‌کنم هر بار
با لقمه‌هایم کودکانم را
می‌خندم و آواز می‌خوانم
ساکت نمی‌خواهم جهانم را
در آشپزخانه غذا را باز
دم می‌کنم پیمانه‌پیمانه
می‌روبم اندوه خیابان را
از شیشه‌های عینک خانه
می‌دوزم از این ترمهٔ آبی
یک آسمان را جانمازم را
می‌پرورانم روی لب‌هایم
نام خدای چاره‌سازم را
می‌خوانم او را با هزار امید
حتما دعاهایم اثر دارد
مهمان من خواهد رسید از راه
آری بهار از او خبر دارد
می‌مانم این اسفند را چون قبل
پای دعای عهد هر سالم
یک جمعه می‌آید که نزدیک است
چشم انتظار احسن الحالم
چند رباعی از عالیه رجبی:
درد از پی هم قطار شد بعد ازتو
غم، ماحَصَل بهار شد بعد ازتو
تا دامن از این شهر کشیدی رفتی
این غصه ادامه دار شد بعد ازتو
.............
در توده ای از غبار می آیی تو
از آنسوی روزگار می آیی تو
ما درد غریبی تو هستیم اما
با دردخودت کنار می آیی تو
...............
یک چشمِ به راه روی دستم مانده
بغضی پراز آه روی دستم مانده
دستم به پَر عبایت آقا نرسید
ازبسکه گناه روی دستم مانده
لازم به ذکر است در پایان نشست یک جلد دانشنامه امام رضا(ع) به اعضا جلسه توسط معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) اهدا شد.
این نشست با حضور معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) و شاعران آیینی همچون عالیه رجبی، سعیده کرمانی، معصومه اسدیان، مهدی آخرتی، مسعود یوسف پور، احمد حیدری، حامد رحمانی و جلیل فخرایی برگزار شد. در این جلسه دو شعر اول توسط متخصصان این حوزه نقد و دیگر اشعار خوانش شد.
معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) در جمع شاعران ضمن نقد اشعار آن ها گفت: متاسفانه شعر آیینی امروز ما لهجه توصیفی پیدا کرده و به این کاری نداریم که پیامبر اکرم (ص) چه چیزی گفته و برای ابلاغ چه پیام‌های بزرگی مبعوث شده و صرفا صفات فیزیکی پیامبر (ص) و ائمه (ع) را توصیف می‌کنیم.
وی افزود: هر شاعری در شعرش از نمادها و اسامی مذهبی استفاده کند، شعرش آیینی نیست چه بسا مضمونی که به نام شعر آیینی سروده شده غیر آیینی و با آموزه های آیینی در تقابل باشد.
سیدی تصریح کرد: شعر آیینی باید موضع و سیرتش آیینی باشد، یعنی فقط در صورت‌گرایی و فرم متوقف نشویم. اتفاقا صورت‌پرستی یکی دیگر از آفت‌هایی است که این روزها گریبان‌گیر شعر آیینی است؛ یعنی به صرف این‌که در شعری از واژگان آیینی استفاده شده اسمش را شعر آیینی می‌گذاریم.
این شاعر آیینی در نقد شعری که از واژه«گرگ» استفاده کرده بود، اظهارکرد: یک شعر باید پیج و تاپ شاعرانگی در آن پررنگ باشد و واژه هایی مانند «گرگ» به سادگی بیان نمی شوند که برای مخاطب زننده باشد. برخی کلمات باید قبل یا بعد آن مقدمه ای مطرح شود و سپس آن کلمه بیاید.
وی خاطرنشان کرد: شاعران، باید اشعار خود را برای نقد نزد متخصص در این حوزه برسی کنند اما برخی شاعران نقد تحمل نمی‌کنند و شعر خود را بدون آنکه نقد شود یا نقطه پایانی روی آن بگذارند، ارائه می‌دهند.
شعری از سعیده کرمانی:
میراث سبز مادرم جاری‌ست
از بطن قلبم تا سر انگشتم
گندم به گندم پیش کفترها
هرصبح‌دم وامی‌شود مشتم
خورشید را می‌آورم بیرون
از پشت پلک پردهٔ توری
سفره به رویم می‌گشاید چشم
گل می‌کند با دست من قوری
سیر از محبت می‌کنم هر بار
با لقمه‌هایم کودکانم را
می‌خندم و آواز می‌خوانم
ساکت نمی‌خواهم جهانم را
در آشپزخانه غذا را باز
دم می‌کنم پیمانه‌پیمانه
می‌روبم اندوه خیابان را
از شیشه‌های عینک خانه
می‌دوزم از این ترمهٔ آبی
یک آسمان را جانمازم را
می‌پرورانم روی لب‌هایم
نام خدای چاره‌سازم را
می‌خوانم او را با هزار امید
حتما دعاهایم اثر دارد
مهمان من خواهد رسید از راه
آری بهار از او خبر دارد
می‌مانم این اسفند را چون قبل
پای دعای عهد هر سالم
یک جمعه می‌آید که نزدیک است
چشم انتظار احسن الحالم
چند رباعی از عالیه رجبی:
درد از پی هم قطار شد بعد ازتو
غم، ماحَصَل بهار شد بعد ازتو
تا دامن از این شهر کشیدی رفتی
این غصه ادامه دار شد بعد ازتو
.............
در توده ای از غبار می آیی تو
از آنسوی روزگار می آیی تو
ما درد غریبی تو هستیم اما
با دردخودت کنار می آیی تو
...............
یک چشمِ به راه روی دستم مانده
بغضی پراز آه روی دستم مانده
دستم به پَر عبایت آقا نرسید
ازبسکه گناه روی دستم مانده
لازم به ذکر است در پایان نشست یک جلد دانشنامه امام رضا(ع) به اعضا جلسه توسط معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) اهدا شد.
