۱
تاریخ انتشار
يکشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۷ ساعت ۱۷:۰۵
در یادبود از دست رفتگان کشتی سانچی

تو را ميسپارم به دامان دريا...

كاش همسرم را با دستان خودم خاك ميكردم
تو را ميسپارم به دامان دريا...
لیلی طوسی، فرهنگ و جامعه/ به گزارش خبرگزاری رضوی يكسال از واقعه برخورد كشتي چيني با نفتكش سانچي مي گذرد و در ذهن بسياري بدليل تكثر اخبار رنج آور اين روزها تبديل به يكي از وقايع از همين دست و خاطره ايي گذشته شده است.
مردمي كه ديگر گويي به راحتي از كنار اين گونه وقايع گذشته و تكرار واقعه بعدي مارا از دردهاي وارد شده به خانواده هموطنان درگير اين چنين اتفاقاتي غافل ميكند.
اما در اولين سالگرد واقعه ايي كه به سانچي شهرت يافت هنوز هم همسران و خانواده هاي ٣٢نفر خدمه اين كشتي درد فراغ و دردناك تر از ان دردي را تحمل ميكنند كه اندكي متفاوت است.
شهيدان سانچي حتي مقبره ايي براي مراجعه و گريستن خانوادهايشان ندارند. اينها را كه در كنار يادآوري تك تك لحظات سخت بي خبري هاي چند روزه تا اعلام نهايي واقعه و درد ناآگاهي از آخرين لحظات واتفاقات گذشته برايشان درد سوگ  را به انچه بزرگتر از يك سوگ مي باشد بدل كرده است.
همه خدمه كشتي نه تنها سرمايه هاي يك كشور و فرزندان اين مرز و بوم بودند كه سرمهندس آن نيز اهل همين شهر امام رضا بود،سرمهندس فريد محبي.
خانم محتشمي كه آن روزها مردانه بدنبال پيگيري اخبار همسرش بود و تيتر همه اخبار بعد از گذشت يكسال هنوز هم لحظه لحظه به ياد شوهرش و در همين نزديكي ما درد را تكرار و تكرار ميكند.
اليا محتشمي در گفتگو با خبرگزاری رضوی گفت:اي كاش حداقل مشتي استخوان تحويل ما ميدادند كه بتوانم خاك كنم،يكسال ميگذرد و روزي نبوده كه اشك نريزم!
وي با انتقاد از عدم همكاري كشور چين علي رغم ارتباطات تجاري با كشورمان افزود: چيني ها نه تنها در ان چند روز پيش از اعلام خبر غرق سانچي هيچگونه همكاري نكردند بلكه حتي اجازه كندوكاو به جهت يافتن پيكر انها را هم ندادند.
محتشمي با اشاره به نحوه غرق شدن نفتكش سانچي عنوان كرد: علي رغم اينكه اين سانحه در زمان خدمت انان به كشور رخ داد اما بنياد شهيد حاضر نشده است عنوان شهيد را در موردشان بكار ببرد.
وي گفت پس از گذشت ماهها جعبه سياه بدست ما رسيد و پس ازاينكه آنرا با صداي بلند در آمفي تئاتر پخش كرده اند، لحظه اي بدون تصور اتفاقات تلخ آن لحظات نميگذارانم و شبي نيست كه بدون قرص هاي قوي به خواب بروم.
محتشمي بيان كرد: همسر من سرمايه كشور بود و خدمت به كشور را به زندگي آرام ترجيح داد،اون داراي روحي بسيار بزرگ بود.
وي افزود: مرگ حق است اما دردي كه من ميكشم قابل قياس با هيچ سوگي نيست ،چرا كه من حتي مزاري براي گريه كردن براي همسرم ندارم.
محتشمي اظهار كرد: از اينكه نتوانستم  براي همسرم كاري بكنم از وي شرمنده ام و حسرت آرزوهايي كه نابود شدند براي من حسرتي بي پايان است.
در پايان با قلبي مالامال از درد براي ايشان و ساير خانواده هاي شهداي اين واقعه ارزوي صبر و مقاومت داريم،اميد است كه شاهد اين قبيل اتفاقات نباشيم.
https://www.razavi.news/vdcepe8x.jh8vei9bbj.html
razavi.news/vdcepe8x.jh8vei9bbj.html
کد مطلب ۳۸۴۴۶
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما