توصیف، نابود کننده شعر آیینی!/ شاعر باید جهان شاعرانه خود را به مخاطب نشان دهد

در ادامه یک رباعی از او میخوانیم: 
  خندید اگر زخم زبان خورد درخت
با ابنکه تبر خورد ولی درد نداشت
چون تازه به درد دیگران خورد درخت
صادقی رزینی اشعار چند تن از شاعران آیینی را نقد کرد و گفت: کشف جهان شاعرانه در اشعار یک شاعر باید به گونه ای نمایان شود که مخاطب با آن انس بگیرد و با خود بگوید این همان حرفی بود که من مدت ها میخواستم به این ائمه بزنم.
وی با اشاره به اینکه یکی از معضلات شعر آیینی توصیف صرف از ائمه اطهار(ع) است، اظهارکرد: اگر مخاطب بخواهد توصیف آیینی بشنود به سراغ احادیث و کتاب های معتبر دینی می رود و یک شاعر نباید شعرش فقط توصیف ائمه(ع) باشد بلکه باید ضمن مطالعه احادیث و ویژگی های بزرگان آن را از پنجره ی نگاه خود به گونه ای دیگر نمایان کند.
این شاعر برجسته افزود: شعر باید با خطابه تفاوت داشته باشد و شعر یعنی شاعر باید پنجره ای هر چند کوچک اما متفاوت از دیگر رسانه ها از دیدگاه شاعرانه خود در مقابل چشمان مخاطب باز کند اما متاسفانه جدیدا اکثر اشعار آیینی توضیحی شده است.
وی با اشاره به معنای خطابه ادامه داد: در خطابه جهانی خلق نمی شود اما در شعر شاعر جهانی گوناگون را برای مخاطب خود خلق می کند. باید به این فکر باشیم که شعر آیینی را چگونه از بن بست توضیح دادن رها کنیم؟ این مورد باید آسیب شناسی شود.
صادقی بیان کرد: یک شاعر باید بداند که امروزه جهان هنر وسیع شده است و هنر تنها به شعر اختصاص ندارد بلکه فیلم و سریال و دیگر هنرهای دیگری نیز برای مخاطب وجود دارد لذا شاعر باید با نگاه شاعرانه ی خود مخاطب را جذب کند.
این استاد ادبیات ادامه داد: شاعر تنها نباید شعر عاطفی بگویذ بلکه باید از درب علم هم به ذهن های مخاطب وارد شود.
 در ادامه یک رباعی دیگر از این شاعر آیینی می خوانیم:

مداح جوان سینه زنان رفت به شام
همراه صدای کاروان رفت به شام
گفتند که شام از دهن می افتد
از روضه کوفه ناگهان رفت به شام
صادقی ضمن تعریف تاریخچه  و چیستی رباعی گفت: اگر بخواهیم به ریشه های اصلی سرایش رباعی در ایران و ماوراالنهر و یا خراسان بزرگ دست پیدا کنیم راهی به جز رجوع به کتب ادبی و تاریخی نداریم.اما در بیشتر کتاب های تاریخی دلایل آفرینش و خلق رباعی به شکل داستان و آن هم دو داستان تقریبا مشابه به یکدیگر نقل کردند.
وی در ادامه به ویژگی های رباعی اشاره کرد و افزود: در تقابل با قصیده سرایی، صوفی گرایی، بداهه سرایی، کوتاه نویسی، انعطاف پذیری وزنی و محتوایی، جنبه قدسی، بی امضایی، پیام رسانی سریع، عدم بلاغت محوری، ایرانی بودن رباعی و دانش عوام از وِیژگی های رباعی است.
این شاعر آیینی با بیان اینکه رباعی از زبان کوچه و بازار سروده شده است، خاطرنشان کرد: علل گرایش رباعی سرایی در ایران پس از اسلام ریشه در دلایل فرهنگی، فلسفی،سیاسی، اجتماعی و ادبی دارد.
 
در انتها رباعی دیگر از این شاعر میخوانیم: 

ما این طرف و به آن طرف دل بستیم
سرخیم ولی به آبیان پیوستیم
چون (( لیگ )) به روزهای حساس رسید،
این هفته نیا! هفته ی دیگر هستیم!