تو آن ماهی که دامانی به حق ماه آفرین داری

حضرت ام البنین(ع)، شایسته نماد استقامت بود در زمین که دلش را با عشقی نورانی به آستان قدسی زهرا و علی گره زده بود.

حضرت ام البنین(س)، مادر صبر و استقامت بود و مادر چهار قرص ماه. دامنی که ادامه دامن فاطمه(س) بود تا حسین(ع) سر برآن بگذارد و زینب(س)، بی هیچ دغدغه ای، غصه هایش را در آن مویه کند و عموی تشنگان کربلا، وفاداری را و گذشت را از آن بیاموزد.
ام البنین(س)، فاطمه ای دیگر بود که با تمام دلاوری اش، در قاب عاطفه نیز خوش درخشید. آسمانی که چهار قرص ماهش را بی هیچ چشم داشتی، تقدیم نهضت حسین (ع) کرد. مادری که چهار ستون قامتش فرو ریخت، اما باز ایستاد و پژواک کربلا را در مدینه انعکاس کرد.
 اشک روزهای تنهایی مادر زخم های بزرگ، بیش از آنکه بوی باب الحوائج بدهد، بوی لب های تشنه حسین(ع) را می دهد، بوی بی قراری زینب(س) و بوی دست های بریده قمر بنی هاشم.
عشق در ثانیه های بی قراری اش تپید و گل عای معطر، عطر نفس های مادر فرزندان حماسه را شکوفه زدند وتمام غنچه ها نام  او را با شبنم برگلبرگ های شان نوشتند.
نام بلند او را تمام درختان می دانند و تمام آب های جهان از شرم، سال های سال، لب تشنه گریسته اند.
ماهی ها، دریا را برای ابرها به سوغات بردند تا یاد صبوری او را بر دشت های تشنه لب بگریند.
اندوه  او را آینه آب ها کردند تا یادش در لحظه لحظه دریا ها موج زند.
صدای رجعتش را تمام باران ها، عاشقانه گریه کردند و ماهی ها برایش مرثیه جدایی خواندند و گل های سرخ، از اندوه رفتنش پرپر شدند و درخت ها از خواب پریدند.
پرستوها، غمگنانه دوازده بند محتشم را به رفتنش گره زدند و بادها با نوای عمان سامانی، ناله جدایی سر دادند و مویه کردند.
آبشارها گوشه هایی از فراوانی زلال این بانوی صبر و استقامتند و ستاره های نور و پاکدامنی، اورا می سرایند وخورشید، دلگرم از طلوع همیشه دختر بی نظیر طایفه بنی کلاب است. نجیب و شریفی که به جاودانگی نامش، آینه های پاک، غبطه می خورند.
او با دنیا، آرام خداحافظی کرد و در ناگهانی از اتفاق، به شهیدانش سلام گفت.
 خداحافظ ای مادر کربلا، خدا حافظ صدای صلابت، شیر زن دلاور، مادر فرزندان حماسه و همسر مولا.
تو هم ام الادب هستی و هم ام البنین هستی
ارادت‌های دیرین بر امیرالمومنین داری
هنر داری، جگر داری، قمر داری، پسر داری
تو آن ماهی که دامانی به حق ماه آفرین داری
به دستت پرورش دادی علمداری بدون دست
یقین دارم که تو دست خدا در آستین داری
برای هر حروف حا و سین و یا و نون خاتون
چهار عاشق به مانند رکاب آن نگین داری
مزارت عرش اعلا شد زیارتگاه سقا شد
اگر چه مرقدی از خاک روی این زمین داری