افسانه نخست این که درخت مکر زن یا مکرزن یک بانوی زیبارو بوده که چون عاشق خودش را فریب داده به این حال و روز در آمده که ریشه‌هایش بیرون از زمین است و از بالا آویزان!
و اما روایت دیگر اینکه شباهت این درخت و ریشه‌های بلندش به مو‌های زنان باعث شده تا سیستانی‌‌ها به زبان بلوچی به این نوع درخت‌، مکر زن بگویند! گویا
و قصه یا اوسنه سوم اینکه، دانه این درخت با حیله بر روی درخت دیگری که میزبان آن شده نشسته و بعد از جوانه زدن ریشه‌هایش را به زمین نشانده و تنه درخت قبلی را دربرگرفته و خِفت و خفه‌اش می‌کند!
ماجرای چهارم اینکه این درخت که لور یا انجیر هندی و انجیر معابد هم به آن می‌گویند و گاهی در ایران تا ۶۰۰ سال قدمت دارد به باور بعضی بومیان جزایر چابهار و کیش انگار حاجت می‌دهد! و چون حاجت برخی مردان مَردددد در قدیم داشتن چند زن یا زنان مکرّر و تعدد زوجات بوده و حاجت‌روا شدند به این درخت مکرزن گفتند!
جالب اینکه همچنان هم برخی به حاجت دادن این درخت عقیده دارند و با آن محشور می‌شوند و شاید کامروا ...خدا می‌داند!
افسوس که افزون بر زخم تیزی برای یادگاری نوشتن بر پیکر درخت سبز  آثار بستن دخیل از پارچه‌های سبز و دستمال گرفته تا پلاستیک بر روی شاخ و برگ درخت بی‌زبان مشهود است و هنوز و هر روز هم که می‌گذرد، کم که نمی‌شود هیچ، گاهی بیشتر هم می‌شود!
بگذار بگذریم از همه اینها که بواقع، دلبری این درخت خانم انجیر معابد زیباست! و سایه سبز و باطراوتی دارد که ساعت‌ها نگریستن و نشستن در کنارش را با موسیقی ترنم پرنده‌ها دلنشین می‌کند.
اصل این گیاه از هند شرقی است و دارای برگ‌های پهن بوده و شاخه‌های آن به زمین خم شده و لای شن‌ها ریشه دیگرى مى‌گذارد و مستقل مى‌شود و رشد می‌کند.
سعدى مى گوید در جزیره كیش در سایه این درخت(انجیر معبد) روزگار مى گذرانده كه با بازرگان جزیره آشنا شده و به حجره وى رفته و بازرگان از سفر بى‌پایان خود حكایت مى‌كند و به ‌همین خاطر گفته‌اند:
درخت مكر زن صد ریشه دارد
فلك از مكر زن اندیشه دارد...
#باستانی_پاریزى /گذر زن از گذار تاریخ/ص١١٢