استاد کریم زمانی:
آثار و اندیشه های مولانا محور اصلی وحدت در جامعه است
به گزارش خبرگزاری رضوی، استاد کریم زمانی مولوی شناس، محقق، نویسنده، پژوهشگر، مفسر قرآن کریم و شارح مثنوی شامگاه چهارشنبه در برنامه آئین عاشقان تحت عنوان عشق از منظر مولانا جلال الدین محمد بلخی که در سینما بهمن سنندج برگزار شد، اظهار داشت: زبان قاصر است از این همه لطف، عشق و دوستی مردم فرهنگ پرور و اهل معرفت و صاحب دل با استقبال بی نظیری که از این برنامه دارند.
وی با اشاره به اینکه مولانا نیز اهل وحدت بود، افزود: مولانا نه تنها وحدت میان شیعه و سنی بلکه وحدت میان تمام ادیان را مدنظر داشتند چون معتقد بودند که جان ادیان یکی است.
زمانی با بیان اینکه دعاویان حقیقی ادیان، همه را به سوی پاکی ها، صداقت و وفا دعوت می کنند، ادامه داد: مقصود همه دعاها یکی است هرچند در ظاهر و در آداب متفاوت هستند اما به اعقاد مولانا در فیه ما فیه، مقصد ما کعبه است و فرقی ندارد که با چه ابزاری و در چه راه و جهتی آمده است، اما مقصد یکی است.
وی با اشاره به اینکه ادیان مختلف در ظاهر مثل چراغ های متعدد هستند، گفت: انوار باهم تعارض ندارند بلکه با هم تعامل دارند و از گره خوردن انوار، دریای نور حاصل می شود.
استاد کریم زمانی اظهار داشت: از نظر مولانا و بسیاری از عرفای دیگر که بر مسلک عشق سیر و سلوک می کنند، سرچشمه جهان هستی بر رحمت و محبت قرار گرفته است.
وی ادامه داد: فرق بین رحمت و محبت این است که مقام رحمت بسیار بالا است و رحمت فیضی دوسویه است که از جانب جهان الهی جاری می شود و مختص حضرت حق است و جهان برمبنای رحمت است نه بر مبنای غضب، اما محبت دو سویه است و دوستی و محبت برمبنای عشق است.
استاد کریم زمانی گفت: از نظر نقلی و عقلی نیز جایز است که جهان بر مبنای رحمت بنا شده چرا که خداوند مخلوقی را که نسبت به آن اکراه داشته باشد نمی آفریند و از لحاظ نقلی و عقلی جهان نیز برپایه رحمت و عشق افریده شده است.
وی با بیان اینکه عرفا نقشه و جغرافیای جهان هستی و جایگاه انسان را بر مبنای عشق تعریف می کنند، افزود: انسان عاشق است و چه چیزی از این بهتر است که این عشق بر یک هستی برتر تعلق گیرد همچنین انسان منفعل محض نیست که فقط معشوق واقع شود بلکه انسان در واقع منفعل فعال است یعنی عشق به خداوند را با عشق جواب می دهد.
زمانی گفت: عالی ترین ارتباط انسان با خدا رابطه عاشقانه است که بسان آب مطلق است و اخلاص فقط مختص انسانهای عاشق است که احساس نیاز کرده اند و قدم اول را که عشق نیاز به کمال است را به سوی صاحب کمال برداشته اند.
وی با تاکید بر اینکه عشق تعریف به ذات ندارد، اضافه کرد: عشق قابل تعریف نیست و هیچکس نتوانسته عشق را تعریف کند چرا که تمام مخلوقات غرق در عشق هستند و تعریف مستلزم تجزیه است ولی چون ما محاط واقع شده ایم از تعریف آن قاصر هستیم.
از اثار این پژوهشگر برجسته می توان به شرح جامع مثنوی معنوی ، ترجمه قرآن کریم، شرح کامل فیه ما فیه، شرح موضوعی مثنوی معنوی، بر لب دریای مثنوی معنوی ترجمه دعای امام حسین در روز عرفه، ترجمه مفاتیح الجنان و شرح کامل غزلیات دیوان شمس و ... اشاره نمود.
وی با اشاره به اینکه مولانا نیز اهل وحدت بود، افزود: مولانا نه تنها وحدت میان شیعه و سنی بلکه وحدت میان تمام ادیان را مدنظر داشتند چون معتقد بودند که جان ادیان یکی است.
زمانی با بیان اینکه دعاویان حقیقی ادیان، همه را به سوی پاکی ها، صداقت و وفا دعوت می کنند، ادامه داد: مقصود همه دعاها یکی است هرچند در ظاهر و در آداب متفاوت هستند اما به اعقاد مولانا در فیه ما فیه، مقصد ما کعبه است و فرقی ندارد که با چه ابزاری و در چه راه و جهتی آمده است، اما مقصد یکی است.
وی با اشاره به اینکه ادیان مختلف در ظاهر مثل چراغ های متعدد هستند، گفت: انوار باهم تعارض ندارند بلکه با هم تعامل دارند و از گره خوردن انوار، دریای نور حاصل می شود.
استاد کریم زمانی اظهار داشت: از نظر مولانا و بسیاری از عرفای دیگر که بر مسلک عشق سیر و سلوک می کنند، سرچشمه جهان هستی بر رحمت و محبت قرار گرفته است.
وی ادامه داد: فرق بین رحمت و محبت این است که مقام رحمت بسیار بالا است و رحمت فیضی دوسویه است که از جانب جهان الهی جاری می شود و مختص حضرت حق است و جهان برمبنای رحمت است نه بر مبنای غضب، اما محبت دو سویه است و دوستی و محبت برمبنای عشق است.
استاد کریم زمانی گفت: از نظر نقلی و عقلی نیز جایز است که جهان بر مبنای رحمت بنا شده چرا که خداوند مخلوقی را که نسبت به آن اکراه داشته باشد نمی آفریند و از لحاظ نقلی و عقلی جهان نیز برپایه رحمت و عشق افریده شده است.
وی با بیان اینکه عرفا نقشه و جغرافیای جهان هستی و جایگاه انسان را بر مبنای عشق تعریف می کنند، افزود: انسان عاشق است و چه چیزی از این بهتر است که این عشق بر یک هستی برتر تعلق گیرد همچنین انسان منفعل محض نیست که فقط معشوق واقع شود بلکه انسان در واقع منفعل فعال است یعنی عشق به خداوند را با عشق جواب می دهد.
زمانی گفت: عالی ترین ارتباط انسان با خدا رابطه عاشقانه است که بسان آب مطلق است و اخلاص فقط مختص انسانهای عاشق است که احساس نیاز کرده اند و قدم اول را که عشق نیاز به کمال است را به سوی صاحب کمال برداشته اند.
وی با تاکید بر اینکه عشق تعریف به ذات ندارد، اضافه کرد: عشق قابل تعریف نیست و هیچکس نتوانسته عشق را تعریف کند چرا که تمام مخلوقات غرق در عشق هستند و تعریف مستلزم تجزیه است ولی چون ما محاط واقع شده ایم از تعریف آن قاصر هستیم.
از اثار این پژوهشگر برجسته می توان به شرح جامع مثنوی معنوی ، ترجمه قرآن کریم، شرح کامل فیه ما فیه، شرح موضوعی مثنوی معنوی، بر لب دریای مثنوی معنوی ترجمه دعای امام حسین در روز عرفه، ترجمه مفاتیح الجنان و شرح کامل غزلیات دیوان شمس و ... اشاره نمود.
