روایت قرن‌ها سوگواری از «خیمه سوزان» تا راز «علم‌گردانی»

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست...
حسین تو را می‌خواند همه جای شهر از شیشه ماشین‌ها گرفته تا بیلبوردها، تراکت‌ها و بنرها مردم شهر را به عزای حسین دعوت می‌کند تا عاشقان سالار شهیدان در هر شهرستان و هر کدام به مرام خود سوز دل در غم سید جوانان اهل بهشت فرونشانند.

فرهنگ عاشورا و قیام حسینی ریشه‌دار است، از سال‌های دور سینه به سینه، از پدر و مادر به فرزندان منتقل شد تا در کوره راه‌هایی که بر سر راه مؤمنان آزادی‌خواه یا حتی آزادی‌طلبان بی‌دین قرار داشت همچون شمع، پرنور بدرخشد.
پای درد و دل پدر و مادرهای قدیمی که بنشینی تازه می‌فهمی عشق به حسین (ع) یعنی چه، وقتی کمترین نتیجه شرکت در مراسم‌های سوگواری اباعبدالله(ع) فلک بود و تنبیه بدنی در مدارس، اینجاست که به فکر فرو می‌روی وقتی می‌گویند خون حسین (ع) می‌جوشد به چه معناست، همین است، همین که عشق حسین(ع) همیشه از پستوی خانه‌ها، از زمزمه مادر در گوش فرزند، از کوچه‌های تاریک از ظلم ظالمان، عزاداری‌های پنهانی مردان و زنان مفتخر به شیعه بودنشان، از توهین شنیدن، زخمی شدن و جان دادن به دست بازماندگان ابوسفیانیان و پای عقیده ماندن، راه خود را باز کرده و امروز به جایی رسیده که در سرزمینی که ایادی‌اش برای نابودی شیعه و شیعیان پول‌های هنگفت خرج می‌کند «روز حسین(ع)» برگزار می‌شود.
زمانی مردم را از عزاداری منع می‌کردند، برگزاری تعزیه را عقب‌ماندگی می‌دانستند اما امروز این تفکر حسینی است که شیعیان که هیچ، اسقف اعظم گرجستان را نیز پای پیاده به راهپیمایی اربعین می‌کشاند.
در ایران عاشق حسین(ع)، هر شهری شیوه‌ای برای عزاداری دارد، شیوه‌ای که سال‌هاست با زندگی آن‌ها عجین شده تا با این عزاداری‌ها سوز دل فرونشانند.
عزاداری‌های مردم ایران از آیین طشت‌گذاری اردبیلی‌ها گرفته تا سنج و دمام جنوبی‌ها تا دسته‌جات بزرگ زنجیرزنی و سینه‌زنی مردم یزد و چهارمحال و بختیاری و .... همگی لبیک به ندای "هیهات منا الذله" است.
چهارمحال و بختیاری متشکل از چهار منطقه لار، کیار میزدج و گندمان به علاوه بختیاری است؛ که سه قوم بختیاری، ترک و فارس را تشکیل می‌دهند.
هرچند غالب مردم این استان از جمله شهرستان‌های اردل، لردگان، فارسان و کوهرنگ به طور کامل بختیاری هستند ولی نقش ترک‌ها و فارس‌ها هم در مناسبت‌های مذهبی از جمله مناسبت‌های ایام محرم قابل بررسی است.
گروه فرهنگی خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری در گزارشی تلاش دارد آیین‌های عزاداری در رسای سرور و سالار شهیدان در شهرستان‌های مختلف این استان را بیان کند.
خیمه‌سوزان، فرو بردن علم در قدمگاه گرداب بن و چاق‌چقو
کارشناس ثبت میراث ناملموس اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شهرکرد، گفت: ازجمله آیین‌هایی که در ماه محرم در شهرها  و روستاهای چهارمحال و بختیاری برگزار می‌شود، به ثبت ملی رسیده و شماره ثبت دارد می‌توان به آیین خیمه‌سوزان در شهر طاقانک، فرو بردن علم در قدمگاه گرداب بن و چاق‌چقو در شهر سامان اشاره کرد.

احمدی افزود: اجرای تعزیه در روستای چلیچه، آیین گل‌زنی و آقاسلام در شهر بن، هنر اجرای تعزیه حضرت قاسم (ع) در طاقانک، سنت ختم قرآن و اطعام حسینی در روستای شوراب صغیر، مراسم سینه‌زنی معروف به چل‌چلی در شهرستان فارسان و مراسم عرب‌ها در روستای مرغملک از دیگر آیین‌های محرمی ثبت شده در فهرست آثار ملی هستند.
ثبت آیین نوحه حضرت زهرا (س) و علم‌بران در دست بررسی 
وی خاطرنشان کرد: ازجمله پرونده‌هایی که جهت ثبت ملی در دست بررسی است نوحه حضرت زهرا (س) در مسجد نو شهرکرد و آیین علم‌بران در بلداجی است که هنوز به ثبت ملی نرسیده است.
احمدی با اشاره به اینکه برخی پرونده‌ها خاص محرم نبوده اما بی‌ارتباط با این ماه هم نیستند، اضافه کرد: برای مثال می‌توان به پخت کوفته در شهرستان بروجن و به‌ویژه شهر بلداجی اشاره کرد.
کارشناس ثبت میراث ناملموس اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری ادامه داد: شهروندان شهرستان بروجن کوفته را بیشتر در ایام محرم و تاسوعا و عاشورای حسینی طبخ می‌کنند، البته غذاهای دیگری نیز به‌عنوان نذری طبخ می‌شود اما بیشتر این نوع غذا است که در این ایام پخته و در بین مردم توزیع می‌شود.
در ادامه به بیان برخی از آیین‌های عزاداری مردم چهارمحال و بختیاری که در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسیده است می‌پردازیم:
آیین خیمه‌سوزان در شهر طاقانک

ترک‌های طاقانکی بدون شک جزو پیشتازان عزدارای در ایام محرم هستند؛ و علاوه بر تعزیه‌های زیبایی که تلفیقی از هنر و حماسه است و دسته‌جات عزاداری بسیار بزرگ و پرشوری که دارند همه ساله از ابتدای این ماه منطقه‌ای نسبتا وسیع برای خیمه‌زدن برپا می‌کنند به طوری که خیل عظیم زائران که از استان‌های همجوار و سایر شهرها به طاقانک که حدودا 20 کیلومتری تا مرکز استان فاصله دارد، می‌آیند دچار مشکل نشوند.
ما امروز بعد از گذشتن چندین سال شیوه برگزاری آیین خیمه‌سوزان در شهر طاقانک تغییر کرده است امروزه به جای سیاه چادر از پارچه که اکثرا نذر اهالی و مردم دیگر است استفاده می‌شود.
در مراسم خیمه‌سوزان در طاقانک بعضا 700 خیمه که همگی نذر مردم هستند برپا می‌شود که به دلیل گستردگی این آیین علاوه بر هیأت‌های عزاداری نهادهای دیگری هم در برگزاری آن دخیل هستند.
نمای داخل و خارج این خیمه‌ها با انواع پارچه‌های سبز و سفید و مشکی تزئین می‌شود و وارد هر کدام از این 700 خیمه که بشوی می‌بینی این چادر گره خورده به اعتقاد محکم محبان اهل بیت، صاحب هر خیمه یا مردمان دیگری نذری بنا به وسعشان قرار دادند و سایر عزداران از این نزورات بهره می‌برند.
برپایی خیمه‌ها در شهر طاقانک با قرائت ادعیه مختلف، مراسم عزاداری شامل سینه‌زنی، سنج و دمام، زنجیرزنی و... همراه است.
بیشتر این خیمه‌ها در شب شام غریبان و به یاد به اسارت درآمدن بازماندگان کربلا توسط گروهی تعزیه‌خوان به آتش کشیده می‌شوند.
 فرو بردن علم در قدمگاه گرداب بن

در شهرستان بن در ایام محرم آیین عزاداری فرو بردن علم در قدمگاه گرداب بن برگزار می‌شود این آیین و بستن علم با آداب خاصی همراه بوده که بعضا این روزها به دست فراموشی سپرده شده یا در پی بدعت‌های عزاداری جای خود را به علامت‌های آهنین داده‌اند.
کیفیت مراسم فرو بردن علم در قدمگاه گرداب بن به این صورت است که عصر تاسوعا با حرکت هیأت‌های عزاداری حرکت علم‌ها نیز آغاز می‌شود و نیمه‌های شب با نوحه‌سرایی و فریاد «حیدر(ع)، حیدر(ع)» علم‌ها به سمت گرداب بن منتقل می‌شوند، زمان به آب زدن علم‌ها قبل از اذان صبح است و قسمت سر آن‌ها سه بار با فریاد «یاحسین(ع)» و «حیدر(ع)، حیدر(ع)» در آب فرو می‌روند.
این مراسم با عزاداری و خواندن زیارت عاشورا در حضور عده زیادی از عاشقان اباعبدالله(ع) صورت می‌گیرد بعد از آن نماز صبح اقامه و نذوراتی همچون حلیم و شیرگرم بین عزاداران توزیع می‌شود.
چاق‌چقو در شهر سامان
مراسم چاق‌چقو هر ساله در ایام عزاداری اباعبدالله(ع) و دهه اول محرم در شهر سامان برگزار می‌شود.
چاق‌چقوزنی علاوه بر سامان و روستاهای این شهرستان در سورشجان نیز برگزار می‌شود.
مراسم چاق‌چقوزنی در سال 91 به شماره 622 به نام استان چهارمحال و بختیاری، شهر سامان در فهرست میراث معنوی (ناملموس) ایران به ثبت رسید.

برخی معتقدند بعد از واقعه عاشورا تعدادی از زنان در کنار پیکر مطهر امام حسین(ع) حاضر شدند و با سنگ‌هایی که به یکدیگر می‌کوبیدند عزاداری می‌کردند.
آنها به این طریق از همسران و مردان خود درخواست داشتند پیکر فرزند رسول خدا(ص) را به خاک بسپارند.

اجرای تعزیه در روستای چلیچه
هنر تعزیه سال‌هاست در ایران زمین رواج دارد، این هنر در شهرها و روستاهای مختلف چهارمحال و بختیاری نیز طرفداران بسیاری دارد.
هنر تعزیه در شهرکرد، طاقانک، بن، چلیچه و... برگزار می‌شود که از این میان اجرای تعزیه در روستای چلیچه در ردیف میراث ناملموس کشور به ثبت رسیده است.

آیین گِل‌زنی در شهر بن
گل‌زنی همه ساله صبح عاشورا در بن برگزار می‌شود، صبح روز عاشورا عده زیادی از مردم بن از سمت گرداب بن به سوی شهر حرکت می‌کنند این در حالی است که روی شانه و سر خود گل که از خاک رس و گلاب تهیه شده است زده‌اند و نوای «ای واویلا، صد واویلا» سر می‌دهند.
آیین گل‌زنی در شهرستان بن در آذرماه سال 91 با شماره 623 به ثبت در میراث ناملموس کشور رسید.

آیین «آقاسلام» در شهر بن
مراسم «آقاسلام» از سحرگاه روز عاشورا آغاز می‌شود و همزمان با اجرای آیین گل‌زنی ادامه پیدا می‌کند، عزاداران بنی بعد از فروبردن علم‌ها در قدمگاه گرداب بن در سحرگاه عاشورا و حرکت به سمت خانه سادات این شهر آیین گِل‌زنی و «آقاسلام» را اجرا می‌کنند.

هنر اجرای تعزیه حضرت قاسم (ع) در طاقانک
تعزیه حضرت قاسم (ع) در شهر طاقانک، معمولا روز هفتم یا نهم ماه محرم اجرا می‌شود.
در برگزاری تعزیه حضرت قاسم (ع) سینی‌های بزرگ شامل انواع شیرینی و میوه، سجاده، گلاب، قرآن، شمع، آیینه، حنا، گل و سبزه گندم حمل می‌شود.
حمل این سینی‌ها نذری است که از 65 سال پیش و بر اساس تعزیه عروسی حضرت قاسم (ع) انجام می‌شود.
هنر اجرای تعزیه حضرت قاسم (ع) با شماره 625 به نام شهر طاقانک در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسیده است.
سنت ختم قرآن و اطعام حسینی در روستای شوراب صغیر
همه ساله در ایام سوگواری محرم سنت ختم قرآن و اطعام عزاداران حسینی در روستای شوراب صغیر بر پایه وقف‌نامه کدخدا میرزا محمد زمانی صورت می‌گیرد.
ختم قرآن در ایام سوگواری امام حسین(ع) اقدام عملی مردم در راستای عمل به حدیث ثقلین و توصیه رسول خدا(ص) به مسلمانان برای تمسک به اهل بیت علیهم السلام و قرآن است.
 این سنت به شماره ۱۱۲۲ به ثبت ملی رسید.
مراسم سینه‌زنی معروف به چل‌چلی در شهرستان فارسان

در شهر فارسان آیین عزاداری با نام سینه کیجه یا سینه چل چلی رواج دارد که قدمت آن به 100 سال قبل بازمی‌گردد، در این مراسم افراد سینه‌زن لباس محلی شامل پیراهن مشکی، دبیت (شلوار) بختیاری، گیوه و دوال یا کمربند میخی به تن کرده  و به صورت دو صف موازی روبروی یکدیگر قرار می‌گیرند و با خواندن نوحه به شکل خاصی سینه‌زنی می‌کنند.
در این سبک سینه‌زنی عزاداران حسینی هنگام کوبیدن دست بر سینه، همه با هم خم و به حالت نیم‌خیز می‌شوند و سپس هماهنگ با پرش به سمت بالا دو دستی محکم بر سینه می‌کوبند، گاهی مداح به اشعار و نوحه‌های خود را به زبان محلی و بختیاری اجرا می‌کند که این به زیباتر شدن این آیین کمک می‌کند، یکی از مرسوم‌ترین اشعار بختیاری که بیشتر در این ایام تکرار می‌شود در زیر آمده است:
ای ابوالفضل ای ماه هاشمی/هم علمداری هم برارمی
سر اِو رهتی لو ننی و اِو/ چون برارونت بیدن تشنه لو
سر اِو رهتی ره اِو بَسه بی/ لشکر کفار دسه دسه بی
تی خوم ایگُتم چون تو زنده‌یی/ تو علمدار سرفرازمی
کمرم اشکس تا که دیدمت/ و دو لو خشکم سیر بوسیدمت
تو وری سرپا دسمه بگِ/ هم علمداری هم برارمی
و سر اِو که رسیدم که تا اِو بوورم/ هر چه کردم نترسم که وو اِو بخرم
تا صدات اومه گهتی ای کاکا/ من دلم کردی واویلا و پا
مکشین ای تن پرخون بپوشین کفنم/ سکینه منتظر تا مو سیش اِو بوورم
تا و بالی اسب افتی و زمین/ کافرل خوشحال ووبین و کین
مزنین نیزه و مشکم مبرین سرم/ سکینه منتظر تا مو سیش اِو بوورم
مزنین نیزه و مشکم چه سنگینه ستم/ مو که قول دادمه اونه برسونم و حرم
این آیین سینه‌زنی به نمایش تراژدی عشایری می‌ماند چراکه به دلیل پوشش کاملا محلی است.قرائت نوحه حضرت زهرا (س) در مسجد نو شهرکرد
مطابق با رسمی که به سال‌های قبل بازمی‌گردد نوحه «یازهرا» در «مسجد نو» شهرکرد خوانده می‌شود این نوحه در پایان عزاداری‌ها و برای برآورده شدن نیات و حاجات عزاداران خوانده می‌شود.
سوگند به اهل بیت پایان بخش دعاوی در شهرستان اردل

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان اردل در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شهرکرد، گفت: یکی از ویژگی‌های بارز مردم شهرستان اردل این است که همگی شیعه مذهب و دوستدار اهل بیت (ع) هستند.
قاسم همتی افزود: محبت مردم این شهرستان  به ائمه معصومین و سادات بدان حد است که گاهی سوگند به آن بزرگواران پایان بخش بسیاری از اختلافات و دعاوی است.
وی ادامه داد: با شروع ماه محرم، شهروندان اردلی به مانند تمامی شیعیان دنیا، اسباب سوگ و عزاداری فراهم نموده، در عزای سرور و سالار شهیدان به ماتم می‌نشینند و با برگزاری آیین‌های ویژه در دهه اول محرم  به عزاداری می‌پردازند.
قدمت سوگواری اردلی‌ها به پناه گرفتن سادات در کوه‌های بختیاری بازمی‌گردد
همتی عنوان کرد: قدمت سوگواری و مرثیه‌خوانی در بین اردلی‌ها به زمانی بازمی‌گردد که  سادات و علویان در کوه‌های صعب‌العبور بختیاری پناه گرفتند، در این منطقه استقرار پیدا کردند و به‌دنبال آن بسیاری از بختیاری‌ها شیعه شدند.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان اردل با اشاره به اینکه آنچه که سالمندان بر اساس شنیده‌های خود روایت می‌کنند حکایت از آن دارد که نسل‌هاست سوگواری سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در بین مردم شهرستان مرسوم بوده است، خاطرنشان کرد: نوحه‌ها و مرثیه‌های مورد استفاده نوحه‌خوانان قدمت زیادی دارد و شعرای نسل قدیم بدون استثنا به واقعه عاشورا پرداخته‌اند.
وی با بیان اینکه در اشعار بزرگان خاندان سهامی مالمیری که در دستگاه حکومت صفوی جایگاه خاصی داشتند نیز می‌توان تاثیر کربلا و عاشورا را دید، اضافه کرد: سرحدی، ملا زلفعلی کرونی، میرزای بختیاری، داراب افسر بختیاری و... نیز در سروده‌های خود از فرهنگ عاشورا الهام گرفته‌اند و به مقام شامخ شهدای کربلا عرض ارادت داشته‌اند.
سوگواری شهدای والامقام کربلا با نام «حسن و حسین»
همتی با تاکید بر اینکه در گذشته سوگواری شهدای والا مقام کربلا با عنوان و نام «حسن و حسین» شناخته می‌شد که اشاره مستقیم به برگزاری مجالس سوگ و مصیبت برای این دو امام بزرگوار داشته است، تصریح کرد: از دیگر دلایل این نام‌گذاری این بود که در نوحه‌خوانی عبارت «حسن و حسین» بیشتر بکار برده می‌شد و در ترجیح‌بندهای نوحه‌ها نیز  «حسن–حسین» بیشتر بکار می‌رفت.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان اردل افزود: چند روز قبل از آغاز دهه محرم ساکنان و اهالی روستا تمهیدات لازم برای عزاداری فراهم می‌کردند و در فصل سرما کودکان و نوجوانان وظیفه داشتند از ساکنان روستاها هیزم و سوخت مورد نیاز را جمع‌آوری کنند.
وی عنوان کرد: آنان در قالب چند گروه به منازل اهالی مراجعه می‌کردند و با هم این شعر را می‌خواندند«تل تله چوو، مل مله چوو، یا امام حسین، هونی یه چوو» صاحبخانه نیز مقداری هیزم به‌صورت رایگان در اختیار آنان قرار می‌داد و به این طریق هیزم و سوخت مورد نیاز با کمک اهالی جمع‌آوری می‌شد.
برپایی سیاه چادرهای عزای حسینی در بین عشایر

همتی ادامه داد: در فصل زمستان یکی از اهالی اتاق یا «لامردون» ( اتاق مخصوص پذیرایی از میهمانان) را به محل اجتماع مردم برای سوگواری اختصاص می‌داد.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان اردل با اشاره به اینکه در بین عشایر نیز سیاه چادری برای عزاداری برپا می‌شد، خاطرنشان کرد: در فصل‌های گرم عزاداری در فضایی باز انجام می‌گرفت و در روستاهایی که در جوار امامزاده‌ها قرار داشتند، اهالی در امامزاده به سوگواری می‌نشستند.
وی با بیان اینکه هزینه‌های پذیرایی از میهمانان را نیز خود اهالی تقبل می‌کردند، گفت: یکی از نشانه‌ها و نمادهای سوگواری برپایی علم عزا و بیرق ماتم است، علم، نمادی از رشادت و جان‌فشانی پرچمدار بزرگ کربلا حضرت ابوالفضل(ع) است.
بستن شال و پارچه به علم‌ها با نیت برآورده شدن حاجت

همتی تاکید کرد: ویژگی بارز علم‌های بختیاری در مقایسه با علم‌های دیگر مناطق کوتاه‌تر بودن آن‌ها است، علم‌ها با شال‌ها، دستمال‌ها و پارچه‌های رنگی که رنگ سیاه در آن غالب است، برافراشته می‌شود.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان اردل بیان کرد: بستن شال و پارچه به علم‌ها با نیت برآورده شدن حاجت و آرزوهای فراوان است در روزهای تاسوعا و به خصوص عاشورا علم‌ها به حرکت درمی‌آیند، اگر امامزاده‌ای در آن نزدیکی باشد، علم را به امامزاده می‌برند و افراد با نیت برآورده شدن حاجت و کسب ثواب به نوبت علم را بر دوش می‌کشند.
وی با اشاره به اینکه رایج‌ترین شکل سوگواری در بین مردم سینه‌زنی است و گاهی ستون‌های زنجیرزنی نیز به راه می‌افتد، خاطرنشان کرد: بسیاری از مردم به نشانه سوگمندی، لباس سیاه بر تن می‌کنند به خصوص در تاسوعا و عاشورا پوشیدن لباس سیاه عمومیت بیشتری پیدا می‌کند، حتی پرچم‌ها و پارچه‌های سیاه نیز بر در خانه‌ها نصب می‌شود.
روز عاشورا و تاسوعا کار تعطیل است
همتی با بیان اینکه به گردن انداختن شال سیاه و مالیدن گل به سر و روی شانه نیز در برخی مناطق بختیاری دیده شده است، اضافه کرد: اردلی‌ها در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی دست از کار و فعالیت روزمره کشیده و مردم گردهم جمع شده و به عزاداری می‌پردازند.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان اردل با تاکید بر اینکه در روز تاسوعا و به‌ویژه عاشورا عزاداری با شور، حال و هیجان بیشتری برپا می‌شود، بیان کرد: مردم در امامزاده‌ها به سینه ‌زنی و عزاداری مبادرت می‌کنند یا در قبرستان‌ها حاضر می‌شوند و ضمن عزاداری، بر مزار مردگان خود حاضر شده و برای آنان فاتحه می‌خوانند.
بختیاری‌ها روز عاشورا را تیخ یا تیغ می‌نامند

وی تاکید کرد: روز عاشورا در بین بسیاری از بختیاری‌ها نام دیگری نیز دارد و آن روز « تیخ» یا « تیغ» می‌نامند، شاید فلسفه این نامگذاری به این دلیل باشد که در این روز بر فرزند پیغمبر(ص) تیغ و شمشیر کشیدند و خونش را ریختند.
همتی تصریح کرد: در روستاها سابقه تعزیه‌خوانی نیز وجود دارد، در روستای گل‌سفید، تعزیه‌خوانی بیش از 100 سال سابقه دارد و تا به امروز در این روستا اجرا شده است، حتی در موسمی که مردم روستا کوچ می‌کردند در وارگه‌های عشایری در « سرتنگ» و «سبزه کوه» نیز تعزیه‌خوانی برقرار بود.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان اردل با اشاره به یکی از آیین‌های کهن  اردل در ماه محرم  که قربانی کردن گوسفند نذری است، افزود: گوسفند یا گوساله و گاو نذری در جلو قدم‌های عزاداران ذبح و قربانی می‌شود معمولاً از گوشت گوسفند قربانی غذایی تهیه و افراد و هیات‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی برای صرف غذای نذری دعوت می‌شوند.
پخت حلوا در ایام سوگواری محرم در شهرستان اردل
وی عنوان کرد: پختن «حلوا» توسط زنان، تهیه شربت و آب و توزیع آن بین سوگواران رسم و عادت دیگری است که در بسیاری از مناطق بختیاری مرسوم است.
به گزارش خبرگزاری فارس از شهرکرد، اینکه مردم هر منطقه‌ای در ایران سبکی منحصربه‌فرد برای عزاداری در سوگ اباعبدالله الحسین دارند نشان از عمق و ریشه و همچنین عشق مردم به پسر حسین بن علی (ع) است.
این عشق است که باعث شده مردم شیعه و دوستدار اهل بیت (ع) ایران زمین به هر راهی که باعث زنده نگاه داشتن قیام حسین بن علی (ع) می‌شود چنگ بزنند تا مبادا پیام قیام خونین اباعبدالله در لایه‌های تاریخ گم شود و به دست آزادی‌خواهان تا قیام سبز مهدی موعود نرسد.