مشرقی ترین پنجره

خبرگزاری رضوی؛ در این روزها و شب های بی قراری، تمام چشم ها به شرقی ترین نقطعه کعبه دوخته شده است که ماه منظومه عشق و خورشید حسن، آقا و مولای مان،حضرت مهدی موعود(عج)، آن جا خواهد ایستاد و تمام قامت ها به اقامه قامت بلندش، اقتدا می شود. مهدی زهرا(عج)، مشرقی ترین پنجره و آبی زلال است که خنده های اردیبهشتی اش، آسمان را شکوفا می کند و شانه های بلندش، کوه های جهان را تکان می آورد. بهار، عاشقانه و مشتاقانه منتظر ترانه ای از لب های اوست تا شکفتنش را باور کند. جسم بی نور یعقوب جهان، بهانه پیراهن وصل او را می گیرد و کنعان زمین، بی قرار آمدن اوست و کلبه احزان دل ها، تصویرهای حضورش را هر روز بر در و دیوار امید می کوبد.
خضر در حضور آقای سبز پوش همه آدینه ها، مشق عشق می کند. موعود آخر خدا، از آن سوی آیینه ها، می آید و تمام کوچه های بن بست را با آمدنش، چراغان می کند. او می آید تا تمام غزل ها را ردیفی از نور بپوشاند و بیت بیت امید را چون فانوسی بر هر دفتری بیاویزد. او از پشت زمان ها، از لابلای قرون، از سابقه تاریخ، از کنار برکه آرزوها، تنهای تنها و سوار بر اسبی به رنگ شکوفه ها می آید دست منتظرانش را گرفته و به میهمانی غزل های ناب شوق و وصال ببرد. نگاري دلبر كه نسيم، آواز خوان پادشاهي او شد و كوچه ها، آمدنش را شادباش گفتند وزيبا گوهري كه زمين را از رنجوري بيرون آورد.                            
 آن شب، مهدي فاطمه،  عاشقانه چشم بر جهان گشود و در  شب میلادش، زمين جشن خوشبختي گرفت و وزهاي تقويم تكان خوردند و جمعه ها جان گرفتند.
او از پشت پرچين هزاران آينه و ياس، از بلنداي شگرف لحظه هاي وحي طلوع كرد و با آمدنش، روزهاي فرو خفته را در صبحي روشن بيدار كرد و بهار بر شانه هاي شايسته و استوارش بوسه زد. او می آید و فرشتگان مقرب، با کاسه هایی از آب و شکوفه، به چشم روشنی نرجس می آیند.
کوچه های سامرا، چراغان میلاد کسی است که با آمدنش، حجت را بر زمینیان تمام می کند.
قائم آل محمد (ص) ابراهيم وار، آتش انتظار را گلستان كرد و سكان هدايت بشر را از دست نوح گرفت تا كشتي طوفان زده بشر را به ساحل امن آرامش و سعادت برساند. سالروز فرخنده میلادش را كه به بزرگي سال است، مي ستاييم و اين روز بزرگ و باشكوه خدايي را جشن مي گيريم. روزي كه جهان در پوست خود نمي گنجد.  تو در اين روز باشكوه اي آخرين ذخيره حجت هاي خدا بر روي زمين، رداي خلافت خدا را بر دوش مي اندازي و جهاني در مقابل شكوهت، رخ بر زمين مي سايد. در اين روز مبارك و فرخنده، خدا سرنوشت زمين را به تو مي سپارد و خاكيان بر تو پيش افلاكيان مباهات مي كنند. خوش آمدي اي باقي حجت هاي خدا در زمين. کِی دست پُر مِهر خود را بر شانه‌ام می‌گذاری؟