امامزاده مختار(ع) یکی از اماکن متبرکه‌ی کهگیلویه و بویراحمد
به گزارش خبرگزاری رضوی، آفریدگار عالم بهشت زیبایی را در استان چهار فصل کهگیلویه و بویراحمد آفریده است. به قصد دیدن تکه‌ای از این بهشت رویایی بقچه سفر را می‌بندم. مدت‌هاست که رویای زیارت یکی از ستارگان نورانی آسمان ولایت در سرم شوری آفریده است.
به سمت جنوب غربی شهر یاسوج، سفر شورآفرین خویش را آغاز می‌کنم. سفر به شاه مختار(ع) ؛ امام زاده‌ای که در زیباترین مناظر و خیال انگیزترین تصاویر زنده‌ی طبیعت استان کهگیلویه و بویراحمد و شهر یاسوج جلوه‌گری می‌کند در جاده روبروی این مکان مقدس که قدم می‌گذاری در چهار سویت درختان، با موسیقی باد به پایکوبی نشسته‌اند.
اینجا تمامی عناصر طبیعت، زنده است. آب، نخستین فصل از کتاب زندگی در رقص روشنایی و زلالی است. سنگ‌ها در بستر راه‌های منتهی به حرم بر قدمگاه زائران بوسه می‌زنند. رود بشار در جوار شاه مختار با فاصله 11 کیلومتری از پایتخت طبیعت ایران، رویش را به ارمغان آورده است. در بستر این رودخانه، ماهی‌ها به تماشای لبخند زئرانی مشغولند که در لطف و ثنای پروردگارشان، به نماز و راز و نیاز ایستاده‌اند. دل هر کس به جایی خو گرفته دل من در حسرت زیارت شاه مختار(ع) که گلی از گلستان ائمه اطهار(ع) می‌باشد؛ بیدل رسیدن به دلداده ی خویش است.
امروز که این توفیق را یافته ام؛ آرام آرام به سمت بقعه متبرکه این فرزند زاده‌ی خلف و شجاع امام زین العابدین(ع) گام بر می‌دارم و سرازیر می‌شوم در جاده‌ای با آسفالت نامطلوب و پر از دست انداز به عظمت امام زاده(ع) می‌اندیشم این روزها با میلاد امام علی(ع) مصادف شده است.
پس از چهارده قرن از آن روز، در آرامگاه یکی از نوادگان آن انوار الهی، پرچم ولایت به اهتزاز درآمده است. یکی از ویژگی‌های بارز شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) ، احترام و جایگاه ممتازی است که برای منتسبین به پیامبر اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) قائل هستند بنابراین همواره در تکریم، احترام و اجلال آنان می‌کوشند.
مردمان این دیار با شادی و سرور، آمده‌اند تا عید را جشن بگیرند لبخند بر لبان همگی موج می‌زند شربت و شیرینی در کام زائران، شیرین‌تر از شیرینی می‌نماید. با مولودی خوانی، سکوت این مکان مقدس را به فریاد بدل کرده‌اند.
هر دلداده‌ای، روز ولایت مولای خویش را به جشن نشسته است. آب‌ها و درختان هم با سرایش سرود دلدادگی، هم نوا با پرندگان در بزم ولایت به چکامه سرایی می‌پردازند. در اینجا تمامی عناصر طبیعت تبریک گوی این روز اکمال دین نبوی هستند.
من نیز خود را در مقابل آستانه منوره شاه مختار می‌بینم و مسرور از عید ولایت شاه مردان، امام علی(ع) به فعالیت‌های فراوانی که در عمران و آبادی آن صورت گرفته است؛ می‌نگرم.
تابلوی سبزفام و از نوع فلکس بر تارک درگاه آستانه نصب شده است و شیعیان را با فطرت پاک و خدایی خود، با ندایی درونی، آنها را به احترام و ارادت نسبت به ذریه ی پاک حضرت فاطمه زهرا(س)، فرا می‌خواند. آنان از عمق وجود خویش، ارادت و احترامی ناخواسته احساس می‌کنند که با سرشت نورانی آنها عجین گشته است.
از این رو در مواقعی مانند عید، به زیارت و دیدار سادات رفته، تجدید بیعتی با ذریه و خاندان نبوی می‌کنند همانگونه که رسول خدا(ص) سفارش می‌فرمود: «عیادت بنی‌هاشم فریضه و زیارتهم سنه؛ عیادت بنی‌هاشم (سادات) واجب و زیارت آنان مستحب است»
مگر نه اینکه در عرف جوامع مختلف، انتساب به رهبران و شخصیت‌ها نوعی امتیاز محسوب می‌شود و مردم بدین سبب به بستگان آنان احترام می‌گذارند؛ ولی رفتار شیعیان، ریشه در باورهای قرآنی، روایات و تجربه‌هایی دارد که بیانگر مقام شامخ ذریه پیامبر(ص) و اثرات شگرف مادی و معنوی تکریم سادات در پی داشته است. پرودگار در آیه مودت از سوره شوری می‌فرماید: «بگو من بر ابلاغ رسالتم که شما را به چنین جایگاهی می‌رساند، هیچ مزدی جز دوستی با خویشانم از شما نمی‌خواهم».
مردمان این دیار با این باور به عزم جشن ولادت امام علی(ع)، راهی دیدار یکی از ذریه‌های پاک ائمه اطهار(ع) شده‌اند تا بزم دار این شکوه آسمانی باشند.
«السَّلامُ عَلَیْکَ یا امام زاده شاه مختار(ع) »
در این آستانه ساختمان‌ها و مکان‌های متعددی به چشم می‌خورد. در این فضا، حجره‌های شانزده گانه‌ای برای سکونت و آرامش زائرین در یک ردیف ساخته شده است. از امکانات رفاهی دیگر سرویس‌های بهداشتی مناسب مخصوص آقایان و بانوان، سوپرمارکت، نانوایی، کتابخانه، سالن حسینیه، خانه عالم، ساختمان مدیریت و... تاسیس شده و نیازهای گردشگران و زائرین را برطرف می‌کند.
شمیم شامه نوازی از بوته‌های خوش عطر پونه به مشام می‌رسد. دشت مختار منظره‌ای زیبا و بس دیدنی است. چهارگلشن، بوستان‌هایی است که در اطراف آستانه، هربیننده‌ای را غرق ترنم و طراوت و تماشا می‌کند. گلشن‌هایی که هریک میزبان هزاران گردشگری است که با دیدن این بوستان‌ها دست ارادت بر سینه می‌گذارند و با رویت این گلستان‌ها، درس خداشناسی را مرور می‌کنند.
در اینجا سرسبزی طبیعت، سخاوت هزاران رنگ را به چشم‌های مسافران هدیه می‌دهد. آنان سرمست از این گلشن‌های راز، خستگی از دلشان می‌رود و رایحه دلنشین گل‌های وحشی ذره ذره وجودشان را لمس می‌کند. چهارگلشن مختار جولانگاه زیبایی و دلارایی طبیعت استان است. چهار گلشن مختار، گلشن راز است. راز‌های سر به مهری که در چهارگوشه این امام زاده سکنی گزیده است.
قدم به آستانه می‌گذارم. آستانه دلداری که مقصد دلدادگان بیشماری است. در آستانه، درخت روشنایی مصنوعی با گلپرهای مزین به نام الله، رسول الله(ص) ، ائمه اطهار(ع) و شهیدان منطقه مختار با سلیقه خاصی ساخته و نصب شده است. در ورودی آستانه در سمت چپ دری بازمی شود که به شبستان ختم می‌شود. از این مکان استفاده چند منظوره می‌شود. سقف این شبستان، کف حیاط آستانه را تشکیل می‌دهد.
در مرکز حیاط، استخری ملون از کاشی‌های رنگارنگ ساخته شده است. ذرات لطیف آب در این استخر بر زیبایی آستانه افزوده است. در یکی از وضوخانه‌ها چهارگانه حرم مطهر، به قصد قربت زیارت، وضو می‌گیرم جمعیت موج می‌زند. هریک از این دلدادگان، راز و رمزهای بسیاری دارند که بدینجا آرام گرفته‌اند.
به سوی حرم مطهر روانه می‌شوم. پلکانی را پشت سر گذاشته و دست ارادت بر سینه می‌گذارم. تحریریه اذن دخول در ورودیه صحن، انسان را به تامل و تعمق وا می‌دارد. آیا این اولیاء خداوند مرا به سوی خود خوانده است!؟ آیا لیاقت داشته‌ام که در چنین مکان پاکی قدم بگذارم!؟ آیا شایسته این سفر زیارتی بوده‌ام!؟ و هزاران سوال دیگر... پس از ذکر اذن دخول، در صحن، رودخانه خروشان جمعیت دوباره توجه مرا جلب می‌کند.
مهربان و آرام در جریان هستند میزبان آنها نیز صمیمانه نگاه خسته آنها را در آغوش گرفته است. شیفتگی زائران به اهل بیت(ع) و نوادگان آنها، شور زیستن را به ارمغان می‌آورد؛ همه دلدادگان در مکان امنی تنها به راز و نیاز نشسته‌اند و هر بیننده‌ای را محو تماشا می‌کنند. اینجا نیایشگاه مردمانی است که با اعتقاد و اخلاص، به نیایش پروردگار یکتا مشغول‌اند.
این عاشقان با دیدن بقعه متبرکه به رویای زیارت دل سپرده‌اند این آدم‌ها پا از گلیم روز مرگی‌های خویش دراز نموده تا با خیالی آسوده به آرزوهایشان بپردازند. این منظره چشم نواز و ماندگار شاه مختار(ع) ، از هر زاویه‌ای تماشایش رنگ و لعاب دیگری دارد.
خادم‌های حرم نیز در پویایی و کوشایی کم نظیر خود، تلاش را به حیرت وا داشته‌اند. این خادمان زن و مرد به هر گوشه‌ای سر می‌زنند تا زائران در رفاه و آسایش باشند. این انسان‌ها با دل‌های بزرگ خود، شال خدمت به امام زاده بر کمر بسته‌اند تا مشتاقان این آستانه با خاطرا ت خوش از این سفر زیارتی، آن را در دفترچه خاطرات زندگی خود ماندگار نمایند.
رو به قبله‌ی ضریح، زیارت نامه را آرام و شمرده می‌خوانم. آدابی که آیین زیارت را به ذکر نام پرودگار زیبنده نموده و در آن نام و نشان این امام زاده نمود پیدا می‌کند.
به هر روی، بر اولیاء و اوصیاء خداوند درود می‌فرستم. روبه ضریح می‌ایستم و دست خضوع بر زانو، بر ضریح مقدس گونه‌های چپ و راست خود را گذاشته و بوسه می‌زنم. از ته دل آرزو می‌کنم؛ دعا می‌کنم که: خدایا! به تمامی هم وطنان سلامتی، شادی و آرامش عطا نما! خنده بر لب‌های کودکان سرزمینم جاری ساز! و آینده ایران اسلامی را تا ظهور صاحب الزمان امام مهدی(عج) آتیه‌ای سرشار از نیکی و مهر آیینی قرار ده!
پس از این دعا، احساس کردم لذت زیارت را با ذائقه‌ی جان دریافت کرده‌ام در صحن حرم مطهر، ستون‌های قطوری به چشم می‌خورد که شکوه خاصی به این آرامگاه بخشیده است. بر بالای ضریح، گنبدی رفیع قد راست کرده است. در اطراف آن گنبد، دو گنبدک با رسمی بندی زیبا و شکیلی، معماری آن را هنرمندانه پیراسته است. هنرمندان در اینجا با دست هنر و ذوق معرفت، نازک خیالی‌های معماری را آفریده‌اند. در شمال آستانه، ساختمان مدیریت و مکانی برای آشپزی تعبیه شده است. آشپزخانه‌ای با امکانات آشپزی که در اختیار زائران قرار می‌گیرد.
در سمت جنوبی آستانه، قبرستان قدیمی به چشم می‌خورد که رویت آن مایه عبرت و حکمت است. در گوشه‌ای دیگر از این حرم، قبر شهیدی در دامن خاک پاک آستانه، آسوده غنوده است و چون مشعلی، روشنایی بخش این دیار افتخار و سربلندی است.
ایران همه وجود خود را از امام زاده‌های پربرکتش هدیه گرفته است. در گوشه گوشه این دیار سراپرده‌ی اعتقاد مردم، قامت راست نموده است. امام زاده شاه مختار(ع) یکی از اماکن متبرکه‌ی پر رونق در منطقه مختار است که در حاشیه جاده کمربندی یاسوج ـ شیراز و اصفهان، آن را تبدیل به ایستگاه آرامش روح و امنیت جان کرده است. چهارفصل سال به ویژه در تابستان و بهار، دل‌های بیشماری از سراسر ایران برای زیارت و سیاحت این مکان معنوی پای در رکاب سفر می‌گذارند.
در اطراف این امام زاده، بوستان‌های سرسبز، سایه ساران وسیع، سکوت و آرامش امام زاده، فضای دلنشینی را برای مسافران و گردشگران ایجاد نموده است. مسافران این بارگاه مطهر، در دیار آب و آفتاب، همیشه دست پُر بر می‌گردند.
مردمان مختار مهرورز و مهربان، پذیرایی مهمانانی هستند که قدم به این روستا می‌گذارند آنان در اطراف گلشن‌های سبز، صفا و سادگی را با مهمانان امام زاده تقسیم می‌کنند خاک، آب و گل و بوستان‌های این دیار مهر آیین را، به مسافران مشتلق می‌دهند.
وجود بقعه متبرکه یکی از نوادگان امام چهارم شیعیان در این منطقه، خود گلشن پنجمی آفریده است که جز با دیدن و شناختن، قابل درک نیست.دشت‌های رنگارنگ از سبزه، گل و گیاه در همسایگی باغ‌های پر ثمر روستای مختار در جغرافیای استان، همچون نگینی زمردین، می‌درخشد وجود حضرت شاه مختار(ع) در اینجا ساحل اعتماد چشم‌های نگران و صاحب اختیار دل‌های حاجتمندی است که چون رود بشار وجود خویش را جاری ساخته‌اند و در زائرسرای‌های آن مکان مقدس، مسکن و ماوا گزیده‌اند.
هر وقت قصد سیر و سفری معنوی و تفریحی داشتید می‌توانید در این مکان آرام، ساعاتی از روز و شب را به کسب معرفت و صفای درون بپردازید. در پسین دلگشا برخی از زائران قصد مراجعت دارند و برخی دیگر می‌خواهند زیبایی ستارگان آسمان شب مختار را بین خود قسمت نمایند.
من خوشدل از این سفر کوتاه، برگ زرین دیگری از جاذبه‌های معنوی گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد را ورق زده و با موسیقی دلنشین بشار، منطقه مختار را که رنگی از بهشت و نقشی از بهار جاوید را داشت، تا درودی دیگر، بدرود می‌گویم.
به سمت جنوب غربی شهر یاسوج، سفر شورآفرین خویش را آغاز می‌کنم. سفر به شاه مختار(ع) ؛ امام زاده‌ای که در زیباترین مناظر و خیال انگیزترین تصاویر زنده‌ی طبیعت استان کهگیلویه و بویراحمد و شهر یاسوج جلوه‌گری می‌کند در جاده روبروی این مکان مقدس که قدم می‌گذاری در چهار سویت درختان، با موسیقی باد به پایکوبی نشسته‌اند.
اینجا تمامی عناصر طبیعت، زنده است. آب، نخستین فصل از کتاب زندگی در رقص روشنایی و زلالی است. سنگ‌ها در بستر راه‌های منتهی به حرم بر قدمگاه زائران بوسه می‌زنند. رود بشار در جوار شاه مختار با فاصله 11 کیلومتری از پایتخت طبیعت ایران، رویش را به ارمغان آورده است. در بستر این رودخانه، ماهی‌ها به تماشای لبخند زئرانی مشغولند که در لطف و ثنای پروردگارشان، به نماز و راز و نیاز ایستاده‌اند. دل هر کس به جایی خو گرفته دل من در حسرت زیارت شاه مختار(ع) که گلی از گلستان ائمه اطهار(ع) می‌باشد؛ بیدل رسیدن به دلداده ی خویش است.
امروز که این توفیق را یافته ام؛ آرام آرام به سمت بقعه متبرکه این فرزند زاده‌ی خلف و شجاع امام زین العابدین(ع) گام بر می‌دارم و سرازیر می‌شوم در جاده‌ای با آسفالت نامطلوب و پر از دست انداز به عظمت امام زاده(ع) می‌اندیشم این روزها با میلاد امام علی(ع) مصادف شده است.
پس از چهارده قرن از آن روز، در آرامگاه یکی از نوادگان آن انوار الهی، پرچم ولایت به اهتزاز درآمده است. یکی از ویژگی‌های بارز شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) ، احترام و جایگاه ممتازی است که برای منتسبین به پیامبر اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) قائل هستند بنابراین همواره در تکریم، احترام و اجلال آنان می‌کوشند.
مردمان این دیار با شادی و سرور، آمده‌اند تا عید را جشن بگیرند لبخند بر لبان همگی موج می‌زند شربت و شیرینی در کام زائران، شیرین‌تر از شیرینی می‌نماید. با مولودی خوانی، سکوت این مکان مقدس را به فریاد بدل کرده‌اند.
هر دلداده‌ای، روز ولایت مولای خویش را به جشن نشسته است. آب‌ها و درختان هم با سرایش سرود دلدادگی، هم نوا با پرندگان در بزم ولایت به چکامه سرایی می‌پردازند. در اینجا تمامی عناصر طبیعت تبریک گوی این روز اکمال دین نبوی هستند.
من نیز خود را در مقابل آستانه منوره شاه مختار می‌بینم و مسرور از عید ولایت شاه مردان، امام علی(ع) به فعالیت‌های فراوانی که در عمران و آبادی آن صورت گرفته است؛ می‌نگرم.
تابلوی سبزفام و از نوع فلکس بر تارک درگاه آستانه نصب شده است و شیعیان را با فطرت پاک و خدایی خود، با ندایی درونی، آنها را به احترام و ارادت نسبت به ذریه ی پاک حضرت فاطمه زهرا(س)، فرا می‌خواند. آنان از عمق وجود خویش، ارادت و احترامی ناخواسته احساس می‌کنند که با سرشت نورانی آنها عجین گشته است.
از این رو در مواقعی مانند عید، به زیارت و دیدار سادات رفته، تجدید بیعتی با ذریه و خاندان نبوی می‌کنند همانگونه که رسول خدا(ص) سفارش می‌فرمود: «عیادت بنی‌هاشم فریضه و زیارتهم سنه؛ عیادت بنی‌هاشم (سادات) واجب و زیارت آنان مستحب است»
مگر نه اینکه در عرف جوامع مختلف، انتساب به رهبران و شخصیت‌ها نوعی امتیاز محسوب می‌شود و مردم بدین سبب به بستگان آنان احترام می‌گذارند؛ ولی رفتار شیعیان، ریشه در باورهای قرآنی، روایات و تجربه‌هایی دارد که بیانگر مقام شامخ ذریه پیامبر(ص) و اثرات شگرف مادی و معنوی تکریم سادات در پی داشته است. پرودگار در آیه مودت از سوره شوری می‌فرماید: «بگو من بر ابلاغ رسالتم که شما را به چنین جایگاهی می‌رساند، هیچ مزدی جز دوستی با خویشانم از شما نمی‌خواهم».
مردمان این دیار با این باور به عزم جشن ولادت امام علی(ع)، راهی دیدار یکی از ذریه‌های پاک ائمه اطهار(ع) شده‌اند تا بزم دار این شکوه آسمانی باشند.
«السَّلامُ عَلَیْکَ یا امام زاده شاه مختار(ع) »
در این آستانه ساختمان‌ها و مکان‌های متعددی به چشم می‌خورد. در این فضا، حجره‌های شانزده گانه‌ای برای سکونت و آرامش زائرین در یک ردیف ساخته شده است. از امکانات رفاهی دیگر سرویس‌های بهداشتی مناسب مخصوص آقایان و بانوان، سوپرمارکت، نانوایی، کتابخانه، سالن حسینیه، خانه عالم، ساختمان مدیریت و... تاسیس شده و نیازهای گردشگران و زائرین را برطرف می‌کند.
شمیم شامه نوازی از بوته‌های خوش عطر پونه به مشام می‌رسد. دشت مختار منظره‌ای زیبا و بس دیدنی است. چهارگلشن، بوستان‌هایی است که در اطراف آستانه، هربیننده‌ای را غرق ترنم و طراوت و تماشا می‌کند. گلشن‌هایی که هریک میزبان هزاران گردشگری است که با دیدن این بوستان‌ها دست ارادت بر سینه می‌گذارند و با رویت این گلستان‌ها، درس خداشناسی را مرور می‌کنند.
در اینجا سرسبزی طبیعت، سخاوت هزاران رنگ را به چشم‌های مسافران هدیه می‌دهد. آنان سرمست از این گلشن‌های راز، خستگی از دلشان می‌رود و رایحه دلنشین گل‌های وحشی ذره ذره وجودشان را لمس می‌کند. چهارگلشن مختار جولانگاه زیبایی و دلارایی طبیعت استان است. چهار گلشن مختار، گلشن راز است. راز‌های سر به مهری که در چهارگوشه این امام زاده سکنی گزیده است.
قدم به آستانه می‌گذارم. آستانه دلداری که مقصد دلدادگان بیشماری است. در آستانه، درخت روشنایی مصنوعی با گلپرهای مزین به نام الله، رسول الله(ص) ، ائمه اطهار(ع) و شهیدان منطقه مختار با سلیقه خاصی ساخته و نصب شده است. در ورودی آستانه در سمت چپ دری بازمی شود که به شبستان ختم می‌شود. از این مکان استفاده چند منظوره می‌شود. سقف این شبستان، کف حیاط آستانه را تشکیل می‌دهد.
در مرکز حیاط، استخری ملون از کاشی‌های رنگارنگ ساخته شده است. ذرات لطیف آب در این استخر بر زیبایی آستانه افزوده است. در یکی از وضوخانه‌ها چهارگانه حرم مطهر، به قصد قربت زیارت، وضو می‌گیرم جمعیت موج می‌زند. هریک از این دلدادگان، راز و رمزهای بسیاری دارند که بدینجا آرام گرفته‌اند.
به سوی حرم مطهر روانه می‌شوم. پلکانی را پشت سر گذاشته و دست ارادت بر سینه می‌گذارم. تحریریه اذن دخول در ورودیه صحن، انسان را به تامل و تعمق وا می‌دارد. آیا این اولیاء خداوند مرا به سوی خود خوانده است!؟ آیا لیاقت داشته‌ام که در چنین مکان پاکی قدم بگذارم!؟ آیا شایسته این سفر زیارتی بوده‌ام!؟ و هزاران سوال دیگر... پس از ذکر اذن دخول، در صحن، رودخانه خروشان جمعیت دوباره توجه مرا جلب می‌کند.
مهربان و آرام در جریان هستند میزبان آنها نیز صمیمانه نگاه خسته آنها را در آغوش گرفته است. شیفتگی زائران به اهل بیت(ع) و نوادگان آنها، شور زیستن را به ارمغان می‌آورد؛ همه دلدادگان در مکان امنی تنها به راز و نیاز نشسته‌اند و هر بیننده‌ای را محو تماشا می‌کنند. اینجا نیایشگاه مردمانی است که با اعتقاد و اخلاص، به نیایش پروردگار یکتا مشغول‌اند.
این عاشقان با دیدن بقعه متبرکه به رویای زیارت دل سپرده‌اند این آدم‌ها پا از گلیم روز مرگی‌های خویش دراز نموده تا با خیالی آسوده به آرزوهایشان بپردازند. این منظره چشم نواز و ماندگار شاه مختار(ع) ، از هر زاویه‌ای تماشایش رنگ و لعاب دیگری دارد.
خادم‌های حرم نیز در پویایی و کوشایی کم نظیر خود، تلاش را به حیرت وا داشته‌اند. این خادمان زن و مرد به هر گوشه‌ای سر می‌زنند تا زائران در رفاه و آسایش باشند. این انسان‌ها با دل‌های بزرگ خود، شال خدمت به امام زاده بر کمر بسته‌اند تا مشتاقان این آستانه با خاطرا ت خوش از این سفر زیارتی، آن را در دفترچه خاطرات زندگی خود ماندگار نمایند.
رو به قبله‌ی ضریح، زیارت نامه را آرام و شمرده می‌خوانم. آدابی که آیین زیارت را به ذکر نام پرودگار زیبنده نموده و در آن نام و نشان این امام زاده نمود پیدا می‌کند.
به هر روی، بر اولیاء و اوصیاء خداوند درود می‌فرستم. روبه ضریح می‌ایستم و دست خضوع بر زانو، بر ضریح مقدس گونه‌های چپ و راست خود را گذاشته و بوسه می‌زنم. از ته دل آرزو می‌کنم؛ دعا می‌کنم که: خدایا! به تمامی هم وطنان سلامتی، شادی و آرامش عطا نما! خنده بر لب‌های کودکان سرزمینم جاری ساز! و آینده ایران اسلامی را تا ظهور صاحب الزمان امام مهدی(عج) آتیه‌ای سرشار از نیکی و مهر آیینی قرار ده!
پس از این دعا، احساس کردم لذت زیارت را با ذائقه‌ی جان دریافت کرده‌ام در صحن حرم مطهر، ستون‌های قطوری به چشم می‌خورد که شکوه خاصی به این آرامگاه بخشیده است. بر بالای ضریح، گنبدی رفیع قد راست کرده است. در اطراف آن گنبد، دو گنبدک با رسمی بندی زیبا و شکیلی، معماری آن را هنرمندانه پیراسته است. هنرمندان در اینجا با دست هنر و ذوق معرفت، نازک خیالی‌های معماری را آفریده‌اند. در شمال آستانه، ساختمان مدیریت و مکانی برای آشپزی تعبیه شده است. آشپزخانه‌ای با امکانات آشپزی که در اختیار زائران قرار می‌گیرد.
در سمت جنوبی آستانه، قبرستان قدیمی به چشم می‌خورد که رویت آن مایه عبرت و حکمت است. در گوشه‌ای دیگر از این حرم، قبر شهیدی در دامن خاک پاک آستانه، آسوده غنوده است و چون مشعلی، روشنایی بخش این دیار افتخار و سربلندی است.
ایران همه وجود خود را از امام زاده‌های پربرکتش هدیه گرفته است. در گوشه گوشه این دیار سراپرده‌ی اعتقاد مردم، قامت راست نموده است. امام زاده شاه مختار(ع) یکی از اماکن متبرکه‌ی پر رونق در منطقه مختار است که در حاشیه جاده کمربندی یاسوج ـ شیراز و اصفهان، آن را تبدیل به ایستگاه آرامش روح و امنیت جان کرده است. چهارفصل سال به ویژه در تابستان و بهار، دل‌های بیشماری از سراسر ایران برای زیارت و سیاحت این مکان معنوی پای در رکاب سفر می‌گذارند.
در اطراف این امام زاده، بوستان‌های سرسبز، سایه ساران وسیع، سکوت و آرامش امام زاده، فضای دلنشینی را برای مسافران و گردشگران ایجاد نموده است. مسافران این بارگاه مطهر، در دیار آب و آفتاب، همیشه دست پُر بر می‌گردند.
مردمان مختار مهرورز و مهربان، پذیرایی مهمانانی هستند که قدم به این روستا می‌گذارند آنان در اطراف گلشن‌های سبز، صفا و سادگی را با مهمانان امام زاده تقسیم می‌کنند خاک، آب و گل و بوستان‌های این دیار مهر آیین را، به مسافران مشتلق می‌دهند.
وجود بقعه متبرکه یکی از نوادگان امام چهارم شیعیان در این منطقه، خود گلشن پنجمی آفریده است که جز با دیدن و شناختن، قابل درک نیست.دشت‌های رنگارنگ از سبزه، گل و گیاه در همسایگی باغ‌های پر ثمر روستای مختار در جغرافیای استان، همچون نگینی زمردین، می‌درخشد وجود حضرت شاه مختار(ع) در اینجا ساحل اعتماد چشم‌های نگران و صاحب اختیار دل‌های حاجتمندی است که چون رود بشار وجود خویش را جاری ساخته‌اند و در زائرسرای‌های آن مکان مقدس، مسکن و ماوا گزیده‌اند.
هر وقت قصد سیر و سفری معنوی و تفریحی داشتید می‌توانید در این مکان آرام، ساعاتی از روز و شب را به کسب معرفت و صفای درون بپردازید. در پسین دلگشا برخی از زائران قصد مراجعت دارند و برخی دیگر می‌خواهند زیبایی ستارگان آسمان شب مختار را بین خود قسمت نمایند.
من خوشدل از این سفر کوتاه، برگ زرین دیگری از جاذبه‌های معنوی گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد را ورق زده و با موسیقی دلنشین بشار، منطقه مختار را که رنگی از بهشت و نقشی از بهار جاوید را داشت، تا درودی دیگر، بدرود می‌گویم.
