جو صمیمانه جشنواره فیلم رضوی، سطح آن را بالا می برد
خودتون رو برای ما معرفی کنید و از موفقیت هاتون در عرصه فیلم سازی بفرمائید؟
مهدی رخشانی متولد ۵۵ زاهدان از سال ۷۲ با انجمن سینمای جوان فیلمسازی رو آغاز کردم.. فیلم بردار و تدوینگر هم هستم. در آغاز راه با فیلم "عروسی رحت" شروع کردم که دارنده ی مدال طلای یونیکا به کارگردانی حسین ریگی است. در ادامه ساخت چند فیلم داستانی و در سال ۹۰ اولین فیلم مستند با عنوان "آس باد" را در کارنامه دارم. فیلمی که توانست در جشنواره حقیقت رتبه اول بخش مستند را از آن خود کند.
مدرس سینما در انجمن سینمای جوان و دانشگاه فرهنگ و هنر زاهدان هستم و عضو هیئت انتخاب فیلم و هیئت داوران فیلمنامه در جشنواره فیلم دانشجویی کشور در سال ۹۶ بودم.
از فیلم برگزیده تون در جشنواره سال گذشته برامون بگید و اینکه به چه دلیل این فیلم برگزیده شد؟
فیلم "خطوط ناپیدا" یک پرتره است ، پرتره ی تلاش یک انسان برای بهتر شدن و بهتر کردن اطراف خودش. در حقیقت فیلم در سیستان میگذد که شرایط سخت آب و هوایی و کمبود امکانات در آنجا شهرت دارد و در مورد شخصیتی با درصد معلولیت بالاست اما در فیلم نشانی از نا امیدی نمی بینیم.
علی راشکی شخصیتی که زندگیش به تصویر کشیده شده با عصا راه میرود و دستان ضعیفی دارد اما یکی از قویترین طراح های کشور محسوب می شود. یک کودک معلول با تلاش عجیب و بی پایان خودش را به بالاترین سطح هنری در ایران و فضای جهانی می رساند، نه نا امید می شود، نه شکایت می کند و نه فرار.
با اینکه در جغرافیای سیستان و شرایط زندگی علی همه ی شرایط برای گریه و ناله وجود دارد اما من سعی کردم تا کوچکترین عجز و ناتوانی به فیلم تزریق نشود و از نقدهای فیلم هم برداشتم این بود که توانستیم صادقانه و سرپا حرف بزنیم، فیلم و شخصیت بر خلاف چنین فیلمهایی به دنبال کسب ترحم نیست و اتفاقاً پیوند خوبی با زندگی برقرار می کند و به دیگران هم امید می دهد. به نظرم همین نکته باعث موفقیت فیلم در جشنواره فیلم رضوی شده است.
چه نکاتی در برگزاری جشنواره‌ی سال گذشته نظرتان را جلب کرد؟
نکته مهم در جشنواره ها، امکان ایجاد ارتباط بین فیلمسازان است که در جشنواره ی رضوی به دلیل جو صمیمانه اش این شرایط ایجاد می شود که بسیار حایز اهمیت است و این سطح جشنواره را بالا می برد.
به نظر شما فیلمسازی را حتما باید آکادمیک آموخت؟
وقتی به تارانتینو میگن آیا به دانشگاه سینما رفتی؟ میگه من به سینما رفتم. به نظرم هر کسی از مسیری به سینما میرسد. من در بین دانشجوهام در دانشگاه افرادی دارم که بعد از اتمام درس حتی به نزدیکی درک از سینما هم نرسیدند و دوستانی را می شناسم که سواد دیپلم دارند اما آگاهی فراوانی از سینما به دست آوردند.
به هر حال درس و مطالعه در کنار تجربه و تولید می تواند کامل کننده باشد. هرچند باز هم معتقدم هر کسی نسخه ی مربوط به خودش را دارد و برای خلق دنیای شگفت انگیز سینما، راههای فراوانی وجود دارد.
یک فیلمساز باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟
به نظر من آگاهی و رویاپردازی جزو الزامات فیلمسازی است. اگر فیلم ساز نسبت به موضوع فیلم و فضای جامعه و شرایط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، تاریخی و... آگاه نباشد نمی تواند حرفش را درست بزند، انگار لکنت زبان داشته باشد، انگار حرف تازه ای نداشته باشد، پس شنیده نمی شود.
دوم اینکه باید رویاپرداز باشد، دنیا را جور دیگر ببیند، حرفش را بچرخاند و رویایی را زنده کند و به مخاطبش ارائه کند تا فیلمش جذاب شود و به طبع دیده شود.
توصیه شما به فیلم سازان جوان چیست؟
همواره گوشها، چشم ها و اندیشه ای برای آموختن داشته باشند که اگه غیر از این باشد، رشدی در کار نخواهد بود و البته مطالعه و تجربه ی تولید در این راه بسیار مهم است. نکته دوم اینکه از تجربیات جدید و رویاپردازی در این عرصه به هیچ عنوان ترس نداشته باشند.
