مادری با کمری خمیده، پای تاول زده و عصای ارادت بر زمین تا حرم می رفت

همایش پیاده روی زائران رضوی در ایام پایانی ماه صفر در روزهای رحلت رسول الله،  شهادت حضرت امام حسن(ع) و شهادت امام رضا (ع) و بعد از همایش عظیم و میلیونی اربعین حسینی از نجف اشرف تا کربلای معلا در ایران آغاز می شود و زائران پیاده ثامن الحجج از اقصی نقاط ایران عازم مشهدالرضا(ع) می شوند.
آنها سرما و گرما نمی شناسند و فقط به عشق ثامن الائمه و با همه سختی ها و مشکلات مسیر بویژه در ایام سرد فصل پاییز با پای پیاده از شهر و دیار خود راهی حرم رضوی شوند تا قدری مرهم دل داغدار و مصیبت زده امام عصر ارواحنا له الفدا در مصائب سنگین پایان ماه صفر بر آن حضرت و بویژه و تسلی دل داغدار فاطمه معصومه (س) باشند.
زائران در طول مسیر پیاده روی توسط موکب های پذیرایی و ایستگاه های صلواتی با اطعام و اسکان میهمان نوازی می شوند و قدری خستگی راه از تن می زدایند.
حاج ابراهیم عصاران،  یکی از خادمین موکب و ایستگاه صلواتی فراشان حرم رضوی از زائران پیاده امام رضا(ع) در جاده کمربندی مشهد، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری رضوی گفت: وی در سیزدهمین سال برپایی این مجموعه پر خیر و برکت در پذیرایی از زوار حضرت رضا(ع) مثل گذشته پرتوان و با نشاط و انگیزه برای رسیدگی به محبان و عاشقان ثامن الائمه و زائران پیاده حرم رضوی حضور دارد و در این افتخار پذیرایی سر از پا نمی شناسد.
وی، با تاکید بر اینکه فراشان و خادمان حرم روی در این ایستگاه سرما و گرما نمی شناسند و با تلاشی بی وقفه و گرمابخشی از رافت رضوی برای برپایی موکب و ایستگاه صلواتی از زائرین پیاده امام مهربانی ها فعالیت می کنند گفت: این موکب  در بخش های مختلف درمانی و فرهنگی نیز علاوه بر پذیرایی از زائران فعالیت دارد.
به گفته وی، حضور فراشان حرم مطهر رضوی در زمینه های پزشکی و فرهنگی و خدماتی با استقرار واحد درمان و بهداشت در طول یک هفته برپایی ایستگاه  در نوع خود از زائرانی که از استان های شمالی عازم هستند کم نظیر است.
این خادم حرم مطهر و فراش آستان قدس رضوی، که سال های سال نیز تجربه خدمت در لباس سبز نیروی انتظامی را با مسوولیت رئیس سابق اداره آگاهی مشهد داشته است در خصوص یکی از خاطراتش از حضور زائران پیاده رضوی که بسیار تاثیرگذار و او را منقلب کرده است گفت: در بین زائرین پیاده حضرت که از همه اقشار هستند روزی یک مادر را دیدم که پاهایش تاول زده و آزرده بود و با کمر خمیده و عصایی در دست راه می رفت.
وی گفت: با اصرار او را به سمت بهداری ایستگاه راهنمایی کردم تا قدری مرهم بر تاول پاهایش نهند و لختی استراحت کند به او گفتم مادرجان اجازه بده بقیه راه را شما را با اورژانس به حرم ببرند تا کمتر اذیت شوید.
به گفته وی، این زائر پیادره روی حرم رضوی  در حالیکه قطرات اشک از گوشه چشمانش جاری شد گفت پسرم «من با امام رضا(ع) عهد کردم این سال های آخر عمرم را هر طور که باشد پیاده به زیارتش بروم» و گفت خود آقا تا حالا که کمک کرده و دستم را گرفته است بقیه راه را نیز مدد خواهد کرد تا به قولم وفا کنم.
عصاران گفت: این مادر کلامش را تمام کرد و در حالیکه اشک می ریخت عصازنان رفت و از ایستگاه دور شد و من ازاین همه عشق و ارادات ناب و خالصانه علوی به حریم رضوی مات و متحیر شدم که به راستی:
فقیر و خسته ام به درگاهت آمدم رحـمي/که جز ولاي توام نيست هيچ دست آويـز
غـلام آن کلماتم که آتـــش افروزد         نه آب سرد زند در سخن بر آتش تيــز 
بيا که هاتف ميخانه دوش با من گفــت           که در مقام رضا باش و از قضا مگـــريز    
مباش غره ببازوي خود که در خبر است  هزار تعبـــيه در حکم پادشـــا ه انگيز 
 
پيــــاله بر کفنم بند تا سحر گه حشر  بمـــي ز دل ببرم هول روز رســتاخي     
 
ميان عاشق و معشوق هيچ حــائل نيست  تو خود حجاب خودي حافظ از ميان برخيز