حسن ختام سفر پیاده روی اربعین حسینی با زیارت حرم رضوی؛
از زیارت جوادین در کاظمین تا زیارت ثامن الحجج در مشهدالرضا(ع)
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رضوی از مشهد مقدس مثل هر سال که شور و شعور و شکوه حسینی زیارت اربعین را با عطر رضوی در پایان سفر متبرک می کنم امسال نیز پس از زیارت جوادین در کاظمین از محضر بارگاه پدر و پسر امام رضا علیه السلام به مشهد الرضا مشرف شدم تا زیارت اربعین ۹۷ را نیز در حریم قدس رضوی خاطره کنم.
ساعت ۲۳:۳۰ دقیقه چهارشنبه شب از فرودگاه بغداد با نیم ساعت تاخیر و پرواز شرکت هواپیمایی ماهان به شماره ۵۰۸۱ کشور عراق را به مقصد ایران ترک کردم.
پرواز بغداد مشهد ساعت ۳ بامداد روز پنجشنبه ۱۰ آبان در فرودگاه شهید هاشمی نژاد به زمین نشست هوا کمی سرد و بارانی بود و لباس گرم نداشتم وارد سالن شدم پلیس فرودگاه گذرنامه را مهر کرد و به طرف سالن خروجی حرکت کردم.
وارد سالن انتظار استقبال کنندگان شدم صورت مهربان و با لبخند دوستم مریم بهروزیان را که از فرهنگیان مشهد است بلافاصله در اولین جستجوی گردش چشمانم دیدم که به طرفم آمد ، همسرش هم آقای مهندس مهدی میرزایی کمی آن طرف‌تر روی صندلی فرودگاه نشسته بود.
به اتفاق این خانواده با صفا، محبت و میهمان نواز مشهدی به منزلشان رفتم و البته در مسیر راه از جلوی حرم شمس الشموس عبور کردیم و دست ارادت بر سینه پایان زیارت اربعین حسینی را معطر و متبرک به سلام وصلوات رضوی کردم.
گنبد و گلدسته های طلایی آستان قدس رضوی مرا دوباره با خود به کاظمین و زیارت جوادین برد که ساعاتی قبل پیمانه صبر کاظم را در جام جان ریختم و اکنون در بارگاه حضرت سلطان علی بن موسی الرضا المرتضی علیه آلاف التحیة والثنا از زلال چشمه قدسی مهربانی و کرامت رضوی سیراب می شوم.
روز پنجشنبه را در منزل خانواده صمیمی و مهربان خانم بهروزیان و مهندس میرزایی با یک دنیا لطف و مهر بی پایان آنها در پذیرایی و اسکان در کنار دو فرزندشان شهریار و سروش میرزایی پسران نوجوان و جوان بسیار مودب و مهربان و با محبت آنها سپری کردم.
مهربانی و پذیرایی خالصانه و صادقانه خانواده میرزایی به زایر حسین آنقدر صمیمانه بود که حتی اتاق آقاشهریار را برای استراحت یک روزه من کامل در اختیارم قرار دادند و از هرگونه بذل محبت و عطوفت کوتاهی نکردند.
در خانواده آقای میرزایی افتخار آشنایی با خانم سوسن بهروزیان و همسرش خاله و شوهر خاله سروش و شهریار را نیز که هر دو فرهنگی بودند و برای دیدن زایر اربعین قبول زحمت کرده بودند پیدا کردم.
شب جمعه به اتفاق خانم بهروزیان مشرف به حرم رضوی شدیم.
با پرچم مشکی یا حسین در دست و سربند یا فاطمه الزهرا بر پیشانی و شال سبز علوی بر گردن از ورودی شیخ طوسی وارد صحن سقاخانه یا انقلاب شدم.
جای جای زیارت از حضور زایران که برای شرکت در دعای کمیل حضور داشتند موج می زد.
سقاخانه، گنبد طلایی، پنجره فولاد و ایوان طلا همه در قاب چشمم به یکباره کادر طلایی نور و عشق رضوی شد.
پارچه های مشکی عریض و بزرگی که بر سر ایوان های طلا، نقاره‌خانه و ساعت با نوشته درشت و زردرنگ یا امام الغریب و یاابا الزهرا موج می خورد کتیبه های مشکی و طویل محتشم کاشانی را برایم بازآفرینی کرد.
از ایوان طلا و مسیر نور وارد بهشت رضوی شدم ضریحی زیبا با دسته گل‌هایی در چهار گوشه حرم که عطر و رنگ و زیبایی از باغ بهشت می گرفت.
زیارتنامه را با اشک چشم خواندم و در بالاسر حضرت با اقامه دو رکعت نماز ویژه امام رضا علیه السلام دعاگو و‌نایب الزیاره همه محبان آن حضرت بویژه مردم عراق و میزبانانم در ایام اربعین که سفارش به زیارت کرده بودند شدم.
تا پاسی از شب در حرم بودیم و بعد از آن دوباره برای استراحت شبانه با خانم بهروزیان به منزلشان برگشتیم .
صبح جمعه نیز با خداحافظی از این خانواده باصفای مشهدی به طرف حرم رفتم تا زیارت وداع را با عطر ناب مهدوی محضر ثامن الایمه داشته باشم.
بعد از نماز ظهر عصر و نماز روز جمعه از حرم مطهر روانه منزل دوست و دبیرم خانم صدیقه رضوانی نیا در خبرگزاری رضوی و مدیر دفتر این خبرگزاری در تهران شدم تا ضمن دیدار و تشکر از زحمات او در انتشار اخبار اربعین به ایستگاه راه آهن که نزدیک منزلشان بود بیایم و مشهد را به طرف کاشان ترک کنم.
ساعتی را در کنار خانم رضوانی نیا با تشریح خاطرات سفر گذراندم و ساعت ۱۶ عصر جمعه ۱۱ابان با خداحافظی از وی به ایستگاه راه آهن مشهد رفتم.
یک ربع وقت دیگر برای سوارشدن داشتم به سرعت از خط چهار سوار قطار شدم و با یک دنیا دلتنگی به امام رضا علیه السلام در کوپه خود نشستم.
سوت قطار کشیده شد و قطار به راه افتاد و دل من نیز در سوتک فراق دمید و آهنگ وداع را با ترنم
اشک چشم نواخت و بر لب زمزمه کرد:
السلام علیک یا ابالحسن یا شمس الشموس یا انیس النفوس یا غریب الغربا یا مدفون بارض طوس یا امام الرئوف یا علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة والثنا...
و حکایت عاشقی همچنان باقی است...
گزارش از حرمت سادات متولی
ساعت ۲۳:۳۰ دقیقه چهارشنبه شب از فرودگاه بغداد با نیم ساعت تاخیر و پرواز شرکت هواپیمایی ماهان به شماره ۵۰۸۱ کشور عراق را به مقصد ایران ترک کردم.
پرواز بغداد مشهد ساعت ۳ بامداد روز پنجشنبه ۱۰ آبان در فرودگاه شهید هاشمی نژاد به زمین نشست هوا کمی سرد و بارانی بود و لباس گرم نداشتم وارد سالن شدم پلیس فرودگاه گذرنامه را مهر کرد و به طرف سالن خروجی حرکت کردم.
وارد سالن انتظار استقبال کنندگان شدم صورت مهربان و با لبخند دوستم مریم بهروزیان را که از فرهنگیان مشهد است بلافاصله در اولین جستجوی گردش چشمانم دیدم که به طرفم آمد ، همسرش هم آقای مهندس مهدی میرزایی کمی آن طرف‌تر روی صندلی فرودگاه نشسته بود.
به اتفاق این خانواده با صفا، محبت و میهمان نواز مشهدی به منزلشان رفتم و البته در مسیر راه از جلوی حرم شمس الشموس عبور کردیم و دست ارادت بر سینه پایان زیارت اربعین حسینی را معطر و متبرک به سلام وصلوات رضوی کردم.
گنبد و گلدسته های طلایی آستان قدس رضوی مرا دوباره با خود به کاظمین و زیارت جوادین برد که ساعاتی قبل پیمانه صبر کاظم را در جام جان ریختم و اکنون در بارگاه حضرت سلطان علی بن موسی الرضا المرتضی علیه آلاف التحیة والثنا از زلال چشمه قدسی مهربانی و کرامت رضوی سیراب می شوم.
روز پنجشنبه را در منزل خانواده صمیمی و مهربان خانم بهروزیان و مهندس میرزایی با یک دنیا لطف و مهر بی پایان آنها در پذیرایی و اسکان در کنار دو فرزندشان شهریار و سروش میرزایی پسران نوجوان و جوان بسیار مودب و مهربان و با محبت آنها سپری کردم.
مهربانی و پذیرایی خالصانه و صادقانه خانواده میرزایی به زایر حسین آنقدر صمیمانه بود که حتی اتاق آقاشهریار را برای استراحت یک روزه من کامل در اختیارم قرار دادند و از هرگونه بذل محبت و عطوفت کوتاهی نکردند.
در خانواده آقای میرزایی افتخار آشنایی با خانم سوسن بهروزیان و همسرش خاله و شوهر خاله سروش و شهریار را نیز که هر دو فرهنگی بودند و برای دیدن زایر اربعین قبول زحمت کرده بودند پیدا کردم.
شب جمعه به اتفاق خانم بهروزیان مشرف به حرم رضوی شدیم.
با پرچم مشکی یا حسین در دست و سربند یا فاطمه الزهرا بر پیشانی و شال سبز علوی بر گردن از ورودی شیخ طوسی وارد صحن سقاخانه یا انقلاب شدم.
جای جای زیارت از حضور زایران که برای شرکت در دعای کمیل حضور داشتند موج می زد.
سقاخانه، گنبد طلایی، پنجره فولاد و ایوان طلا همه در قاب چشمم به یکباره کادر طلایی نور و عشق رضوی شد.
پارچه های مشکی عریض و بزرگی که بر سر ایوان های طلا، نقاره‌خانه و ساعت با نوشته درشت و زردرنگ یا امام الغریب و یاابا الزهرا موج می خورد کتیبه های مشکی و طویل محتشم کاشانی را برایم بازآفرینی کرد.
از ایوان طلا و مسیر نور وارد بهشت رضوی شدم ضریحی زیبا با دسته گل‌هایی در چهار گوشه حرم که عطر و رنگ و زیبایی از باغ بهشت می گرفت.
زیارتنامه را با اشک چشم خواندم و در بالاسر حضرت با اقامه دو رکعت نماز ویژه امام رضا علیه السلام دعاگو و‌نایب الزیاره همه محبان آن حضرت بویژه مردم عراق و میزبانانم در ایام اربعین که سفارش به زیارت کرده بودند شدم.
تا پاسی از شب در حرم بودیم و بعد از آن دوباره برای استراحت شبانه با خانم بهروزیان به منزلشان برگشتیم .
صبح جمعه نیز با خداحافظی از این خانواده باصفای مشهدی به طرف حرم رفتم تا زیارت وداع را با عطر ناب مهدوی محضر ثامن الایمه داشته باشم.
بعد از نماز ظهر عصر و نماز روز جمعه از حرم مطهر روانه منزل دوست و دبیرم خانم صدیقه رضوانی نیا در خبرگزاری رضوی و مدیر دفتر این خبرگزاری در تهران شدم تا ضمن دیدار و تشکر از زحمات او در انتشار اخبار اربعین به ایستگاه راه آهن که نزدیک منزلشان بود بیایم و مشهد را به طرف کاشان ترک کنم.
ساعتی را در کنار خانم رضوانی نیا با تشریح خاطرات سفر گذراندم و ساعت ۱۶ عصر جمعه ۱۱ابان با خداحافظی از وی به ایستگاه راه آهن مشهد رفتم.
یک ربع وقت دیگر برای سوارشدن داشتم به سرعت از خط چهار سوار قطار شدم و با یک دنیا دلتنگی به امام رضا علیه السلام در کوپه خود نشستم.
سوت قطار کشیده شد و قطار به راه افتاد و دل من نیز در سوتک فراق دمید و آهنگ وداع را با ترنم
اشک چشم نواخت و بر لب زمزمه کرد:
السلام علیک یا ابالحسن یا شمس الشموس یا انیس النفوس یا غریب الغربا یا مدفون بارض طوس یا امام الرئوف یا علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة والثنا...
و حکایت عاشقی همچنان باقی است...
گزارش از حرمت سادات متولی
