۰
تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۹ فروردين ۱۳۹۸ ساعت ۲۳:۴۷
همدلی و همراهی در بلایا برگی از سیره ائمه اطهار

هنگامه همدلی در مشهد / مشهدی ها به پویش شهر مهربانی پیوستند

هنگامه همدلی در مشهد / مشهدی ها به پویش شهر مهربانی پیوستند
لیلی طوسی، فرهنگ و جامعه/ به گزارش خبرگزاری رضوی، با شروع سال 98 و بارش نزولات آسمانی و طغیان و سرریز شدن بسیاری از سد ها و رود های کشور شاهد حوادثی بودیم که اتفاقات تلخ و لحظات سختی را رقم زد. فراگیر و گسترده بودن این حوادث تمامی مردم کشور را بر آن داشت تا بار دیگر اتحاد و همدلی خود را به نمایش بگذارند و سیل مهربانی را به اقصی نقاط کشور روانه کنند، از همان روزهای اول گروه های مردمی به مناطق سیل زده سفر کرده و هر اقدامی را که ممکن بود به اجرا درآوردند اما در روزهای اخیر در سطح شهر مشهد نیز بیلبوردهایی برای حمایت از این جریان نصب شده است. در حقیقت یادآوری نیاز به همدلی و همراهی در شهری که مفتخر به وجود حرم مطهر امام مهربانی است.
ائمه اطهار شیعیان را به همدلی و وحدت تشویق می نمایند چرا که وجود چنین عواطف و احساساتی را در میان مومنان موجب آسان تر شدن سختی ها و مصیب ها دانسته و بهره مندی از برکات دنیوی و اخروی را در گرو آن ذکر می کنند.
امام رضا (ع ) نیز می فرمایند: از نشانه های کمال ایمان ،صبر بر بلایا است و همچنین همدردی و همدلی میان افراد جامعه را گشایش راه تعالی ذکر می کنند، ایشان ایمان را صرفا در عبادت اشخاص جست جو نکرده و رفتار همدلانه را نشانه سطح عالی شخصیت فردی و اجتماعی ذکر می نمایند.
با توجه به این وصایا و اهمیت همسویی سیره ائمه در تعالی زندگی مان فرصت بوجود آمده فرصتی مغتنم است که میتواند بارقه های امید را نیز بیشتر از گذشته در دلمان روشن کند، حال که برکات الهی وضعیت کشور را علی رغم همه سختی ها از شرایط خشکسالی تغییر داده و پس از سالها چشممان را دوباره به طراوت و سبزی نوید می دهد باید به شکرانه آن به حمایت از هموطنانی برویم که از این اتفاق آسیب های دیده اند.
دلم می خواهد از غم آسیب دیدگان بکاهم
نازنین خمر دختر جوانی است که از مدت ها قبل وقت وانرژی خود را صرف امور خیریه نموده است وی که از همان ابتدای شروع سیلاب ها در استان گلستان کمر به خدمت بست روزانه جزئیات فعالیتهای خود را در شبکه های اجتماعی به نمایش می گذارد و اینبار به همراهی و همدلی با مردم لرستان شتافته است، وی علی رغم همه موانع و سختی ها هر لحظه خود را وقف این کمک ها کرده و خود را به هیچ سازمان و ارگانی وابسته نمی داند، در این خصوص از وی در مورد انگیزه ای که با وجود همه مشکلات اورا در این مسیر پابرجا نگه داشته است می پرسم و می گوید: تک تک سلول های تنم برای مردم سیل زده آتش می گیرد. کم کردن حتی ذره ایی از غم هرکدام از مردم دنیا برای من انگیزه فعالیت بیشتر است.
از او در مورد شروع اقداماتش می پرسم و وی زلزله کرمانشاه را آغاز این فعالیت ها اعلام کرده و عنوان می کند: در آن زمان بلافاصله بعد از اتمام کارم با وسیله شخصی خودم به منازل دوستان و آشنایان سر میزدم تا وسایل و کمک هایشان را برای ارسال به مردم سرپل ذهاب و کرمانشاه تهیه و جمع آوری و انبار نمایم، تمام لحظاتی که پشت فرمان بودم نمی توانستم جلوی اشک هایم را بگیرم هرچند علی رغم همه تلاش ها هنوز هم وضعیت به حالت عادی بازنگشته است!
خمر ادامه میدهد: لحظه ای که خبر وقوع سیل در گلستان را شنیدم از شدت ناراحتی نتوانستم لب به غذا بزنم و به خانواده ام گفتم برای کمک به آنها به آق قلا خواهم رفت و مانند همیشه آنها نیز نتوانستند جلوی من را بگیرند و من خود را به آن مناطق رساندم، به تک تک کمپ ها سر زدم تا اشخاصی را که نیاز به کمک داشتند پیدا کنم .نیاز سنجی کردم و نهایتا موارد مورد نیاز را خریداری و با ارائه فاکتورها و برگه های خرید به دست افراد رساندم.
وی در ادامه از وجود مسائلی در منطقه گنبد کاووس نام برد و گفت :متوجه شدم برخی مسائل قومیتی کمک رسانی را به بعضی مناطق کمتر کرده است پس به سراغ رابط محلی رفتم، آشپزی را برای همراهی پیدا کردم و درحالیکه تا زانو داخل آب بودیم روزانه 800 پرس غذا به روستاهای محل میرساندیم اما هررروز ،فکر فردا ذهن من را درگیر میکرد.
بدنبال آن به جهت رفع گل و لای و آب از دوستانم در مشهد برای اعزام لجن کش درخواست دادم و یکی از دوستان با یک وسیله لجن کش به سمت گنبد آمد و نهایتا پس از ده روزی که در کمپ هلال احمر بودم بدلیل وخامت حالم در اثر عفونت ریه به مشهد باز گشتم.
خمر میگوید هنوز یک هفته نگذشته بود که خبر سیل لرستان را شنیدم و دوباره باز همیاری که پروسه طاقت فرسایی بود آغاز شد و در عرض سه روز با کمک پنج تن از دوستانم یک خاور از کمک ها را به سمت روستاهای لرستان روانه کردیم.
وی در پایان تصریح کرد: خاوری که ما روانه لرستان کردیم هیچ گونه بنری نداشته و حتی از این اقدامات غروری به من دست نمی دهد چرا که هنوز فعالیت هایم با آنچه ایده آل من است بسیار فاصله دارد.
دیدن وجود چنین شیر زنانی در شهرمان که امثال آنها نیز کم نیست می تواند حس زیباتری از زنده بودن را به ما بدهد، شادمانی و لذتی که در ادامه رفتار و نحوه زندگی ائمه اطهار بوده و نه سرخوشی هایی که صرفا از رفتارهای زودگذر و بدور از الگوهای زندگی ما است.
https://www.razavi.news/vdciq3a5.t1auu2bcct.html
razavi.news/vdciq3a5.t1auu2bcct.html
کد مطلب ۴۰۹۰۶
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما