لبخند اجباری فرهنگ شود/شهر زنده با ترویج مهربانی

سرویس فرهنگ و جامعه/ از چند هفته گذشته شاهد بیلبورد هایی با کیلدواژه لبخند در سطح شهر مشهد بودیم که اتفاق بسیار خوبی بود چرا که به تعبیر بسیاری از افراد این بیلبوردها از فضای تبلیغی خارج شده و چهره شهر را عوض کرد. قطعا ایجاد فضاهای نشاط آور اینچنینی می تواند برای چند لحظه مردم را از مشکلات و دغدغه های اقتصادی دور کند و لبخند به لبهایشان بنشاند.
یکی از مواردی که مردم حس مثبت به این بیلبوردها داشتند این بود که در این بیلبوردها، عکسی از اقشار مختلف جامعه نقش بسته که نمودی واقع‌بینانه‌تر و گسترده‌تری از جامعه ما را نشان می‌داد.
«به لبخند تو شهر زیبا می‌شود»، «بخند که شهر به لبخند تو زنده است»، «لبخند که می‌زنی بهار می‌شود»، «لبخند طرح مهربانی در بوم زندگی»، «افق دریایی از نور است و لبخند»، «لبخند تو آیین دعای همه ما»، «لبی پر زخنده دلی پر امید» و «من به لبخند تو مشتاق که نه، محتاجم» از جمله پیام‌هایی است که روی بیلبوردها دیده می‌شد.
کمپین «طرح لبخند»در تلاش بود سطح نوینی از زندگی را به شهروندان مشهدی ارائه دهد. طرح‌هایی که با تصاویر آرامش بخش همراه با پیام‌های لبخند، واژه مهربانی را جلوه‌گری می‌کرد و تا حدوی از غدغه‌های روزمره آنها می‌کاست.

                 

در این خصوص نظر دکتر علیرضا نبی را جویا شدیم که در ادامه می خوانید:

وی در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه اوضاع روحی و اقتصادی مردم این روزها بر وفق مراد نیست به نظر شما متولیان فرهنگی در شهرچگونه میتوانند حال دل مردم را بهتر کنند؟، گفت: این واقعیت وجود دارد که همیشه اضطراب و استرس و دلنگرانی ناشی از جهل نسبت به موضوعی است که وجود دارد به عنوان مثال یک کودک از یک مکان تاریک می ترسد در حالی که وقتی چراغ را روشن می شود ترسی از آن اتاق ندارد، این قانون روشنایی قانون دانایی است، حالا چرا احساس می شود که وضع اقتصادی مردم خوب نیست چون اطلاعات درست به مردم داده نمی شود و با این اوضاع نابه سامان  مردم دوست دارند مسئولان به عیادتشان بروند و شیوه و منش آن ها نسبت به گذشته تغییری کند.

مسئولان در این جنگ تحریمی باید کنار مردم باشند
در گذشته شاهد جنگ تحمیلی بودیم اما امروزه جنگ تحریمی وجود دارد و در مقایسه ای کوچک در میابیم که در زمان جنگ تحمیلی مسئولان کنار مردم و رزمندگان بودند، ارشدترین مقامی که فرماندهی کل قوا بود در کنار نیروها فعال بود اما امروزه در جنگ تحریمی این رویکرد وجود ندارد و به عنوان مثال آیا مسئولان در یک جمعه بازاری که تعدادی دست فروش کالاهای خود را عرضه می کنند حضور دارند و خرید می کند؟ در میان مردم حاضر می شوند؟
یکی از فاکتورهایی که در این اوضاع فعلی جامعه می تواند حال دل مردم را خوب کند این است که مسئولان فرهنگی رویکرد متفاوت نسبت به مردم در پیش بگیرند، نوع فیلمسازی و سریال ها و حتی رسانه ها باید امروزه به سمت نیازهای مردم بروند و پل ارتباطی میان مردم و مسئولان باشد.
اطلاع رسانی فراجناحی برای ایران و مردم و اسلام بسیار کمک کننده است چراکه خلوص نیست توسط مردم احساس می شود.
 نبی در خصوص بیلبوردهایی که در سطح شهر تحت عنوان «طرح لبخند» نصب شده، اظهارکرد: قطعا کاشت گل و المان های شهری شاد در سطح شهر روح زنده ای در وجود مردم می دمد. به عقیده ی بنده این کمپین فعالیت مثبتی است و از اصول روانشناسی پیروی می کند، در علم روانشناسی امروز ثابت شده که انسان جز اندیشه و کلام نیست و انسان همانی است که می اندیشد لذا باید واژه ها و تصاویر مثبت به صورت ناخودآگاه دریافت کند.
فعالیت های این چنینی در سطح شهر باید تداوم داشته باشد چراکه از لحاظ علمی کاملا بروز است و مردم صبح که از منزل خارج می شوند ناخودآگاه با دیدن این تصاویر حس خوب دارند و لبخند روی لبانشان نقش می بندد.

لبخند اجباری فرهنگ شود
این کارآفرین نمونه ادامه می دهد: در برخی کشور ها لبخند زدن کارمندان به مشتریان نوعی فرهنگ اجباری است که در ارتقا شغلی آنان موثر است، این نوع فرهنگ متعلق به آسیای جنوب شرقی است.کارمندان کشور مالزی هر چه بیشتر به مشتریان و مخاطبانشان لبخند بزنند بیشتر پاداش می گیرند. در این کشور لبخند زدن می‌تواند در ارتقای شغلی و کسب درآمد بیشتر موثر باشد.
مردم این کشور مشکلاتشان را به بیرون خانه نمی آورند و جامعه را در مشکلات خود شریک نمی‌کنند.در مالزی همه به همه لبخند می‌زنند و سال 2013 را نیز به نام سال لبخند نامگذاری کرده اند. در تمام دنیا نیز ایجاد باشگاه های خنده و نامگذاری روزی که در آن غمگین بودن ممنوع است،مردم را به سوی خوشرویی تشویق می کند. این کشورها معادل درآمد سالیانه ی نفت ایران از توریست درآمد دارد لذا باید آموزه هایی برای جذب توریست در کشورشان داشته باشند و یکی از آن آموزه ها لبخند است، یک فردی که در آن کشورها زندگی می کند به قدری لبخند می زند که چهره واقعی اش دیده نمی شود.
در قدیم خرافه هایی رواج داشت که خندیدن زیاد را نوعی کار ناپسند می دانستند و معتقد بودند پس از هر خنده ی زیادی گریه ای نهفته است! این نوع خرافه ها ایرانی و اسلامی نیست و میان دین وخرافه فاصله زیادی قرار دارد، چراکه امام رضا(ع) در این مورد می فرمایند:« خداوند کافر خوشرو را از مسلمان ترش رو بیشتر دوست دارد»
این روانشناس با اشاره به اینکه خندیدن برکات زیادی دارد، گفت: ما مفهوم شادی را اشتباه برداشت کرده ایم، شادی حسی است که ما هنگام کمک به کسی داریم و تبسمی که پس از دستگیری یک ناتوان داریم خنده است.

الزاما شادی سالم با برگزاری کنسرت مهیا نمی شود
نبی در خصوص لغو کنسرت اخیر زندوکیلی در مشهد، بیان کرد: باید شادی سالم را در شهر رواج دهیم و الزاما شادی سالم با برگزاری کنسرت مهیا نمی شود، اگرچه گلایه مند از عدم هماهنگی مسئولان هستیم و این مورد علاوه بر اینکه در روحیه مردم اثر می گذارد به انسجام ملی هم ضربه وارد می کند و هویت ملی را خذشه دار می کند.
وی افزود: مردم برای شادی کردن و حس خوب داشتن نیاز به آموزش هایی در این حیطه دارند و الزاما برگزاری کنسرت در این مورد نمی گنجد، در این میان نقش  و رسالت رسانه ها، آستان قدس رضوی و دانشگاه فردوسی به عنوان هفتمین دانشگاه جهان اسلام و اساتید و سخنوران بزرگ مشهدی برقراری کمپین لبخند و شادی را به عنوان یک شروع، آموزش و کلاس در شهر است و به مردم آموزش دهند چگونه می توان اگر امروز زندگی خوشگلی نداریم زندگی خوشمزه ای داشته باشیم. رنگ آمیزی و طراحی فضای جامعه آدمها را به سمت شادی ببرد و نوع خویشتن داری ، مراعات، صبر و تحمل و شکیبایی که می تواند در جامعه اتفاق بیفتد. آن وقت آدم ها در این فضا احساس شادی می کنند.