گفتگو با علیرضا بهدانی؛ کاتب اولین قرآن به خط شکسته نستعلیق
واژه و نقش و رنگ
عليرضا بهدانی، هنرمندی با اصالت بیرجندی و ساکن مشهد است. او کاتب اولين قرآن به خط شكسته نستعليق در سال 1375 و به خط معلی در سال 1378 است. وی تا سن 40 سالگی موفق به كتابت 52 قرآن با خط های مختلف اسلامی مانند نستعلیق، نسخ، ثلث و کوفی شده است. او مدت 15 سال در آستان قدس و در حال حاضر نیز در نگارخانه رضوان آستان قدس مشغول خدمت است و در زمینۀ نقاشی، نگارگری، خوشنویسی و نقاشیخط نسبت به هنرمندهای دیگر فعالیت بیشتری داشته است. این هنرمند فعال، نگارگری را با سبک استاد فرشچیان و در محضر ایشان و خوشنویسی را نزد استاد کابلی و استاد حیدری در تهران آموخته است. استاد بهدانی طی 26سالی که کار هنری انجام داده، بزرگترین و کوچکترین قرآن و نهجالبلاغۀ را کتابت کرده است. 43 نمایشگاه انفرادی و کسب رتبۀ برگزیدۀ
کتابت بیش از 50 دیوان شعر و خلق هزاران آثار هنری نفیس که حدودا بیش از 4000 اثر آن فقط در بیمارستان رضوی مشهد موجود است، در زمرۀ فعالیتهای دیگر ایشان است. با ایشان به گپ و گفت کوتاهی نشسته ایم که توجه شما را به آن جلب میکنم:
فعالیتها
از بیست سالگی فعالیت هنری خود را بهصورت جدی آغاز کردم و در 22 سالگی موفق به کتابت اولین قرآن شکستۀ تاریخ جهان اسلام شدم. من سالهاست که روزها مشغول نقاشی و نقاشیخط و نگارگری هستم و معمولا از شب تا صبح قرآن را کتابت میکنم. بعد از فروردین و در پی برگزاری نمایشگاه نقاشی خط بیشتر کارم معطوف به آموزش در مکتب هنر رضوان و دانشگاهها شده است.
نقاشی خط در مشهد
در مشهد معدود افرادی هستند که در زمینه نقاشی
با اینکه پرفروشترین تابلوهای حراجیهای مختلف دنیا نقاشی خط ایرانی است، در مشهد و حتی در کشور استقبال خوبی از این هنر نمیشود؛ اما با توجه به اینکه من کار زیادی (تقریبا سه اثر در روز) اجرا می کنم، پرفروشترین هنرمند خراسان معرفی شدهام؛ البته اجرای آثارم صرفا جهت فروش نیست.
نقاشی خط هنری نو است که نهایتا 40 یا 50 سال است که جدیتر شده است. البته به اثرخوشنویسی هم که 80 سال قبل انجام شده، نقاشی خط میگوییم؛ ولی طی دورۀ معاصر این هنر از استاد زندهرودی تا استاد احصایی به بعد شروع شده و شکل گرفته است. این هنر، دامنۀ وسیعی دارد و میشود نقاشی، نگارگری، گرافیک
شرکت در جشنوارۀ رضوی
تقریبا در همۀ دورههای جشنواره رضوی شرکت کردهام. چون شمول این جشنواره از ایران هم فراتر رفته و بینالمللی شده است، سال به سال بر غنای آن افزوده میشود. من معمولا کمتر در جشنوارهها شرکت میکنم؛ ولی سه اثر برگزیده نقاشیخط در جشنوارۀ رضوی دارم و در سه دوره، دوم و سوم شدهام. جشنوارۀ رضوی شرایط ویژهای دارد و هنرمندانی که مقام میآورند، معمولا امیدوارند از نظر مالی نیز به آنان توجه شود.
جشنوارۀ رضوی عناوین زیادی دارد و بودجۀ آن بین بیست رشته تقسیم میشود، بنابراین از نظر مالی موردتوجه هنرمندان
پیشنهاداتی در مورد جشنوارهها
من شخصا اعتقاد دارم جشنوارهها هیچ تأثیری در ارتقای فرهنگ رضوی ندارند. به نظر من به جای این هزینههای فرمایشی بهتر است هنرمندان را به مردم شناساند یا به آنان سفارش کار داد و یا با نصب پوستر در سطح شهر کارهایشان را مطرح کرد. فکر میکنم سال گذشته برای اختتامیۀ جشنوارۀ رضوی چند میلیاردی هزینه شد، ولی عملا هیچ اتفاقی نیفتاد و هیچ باری برای هنرمندان نداشت. به جای این چند میلیاردی که برای کیفیت جشنواره صرف شد که کاری تشریفاتی و فرمایشی بود، بهتر بود هزینهاش صرف خرید چند اثر هنری میشد و آن اثر را در شهر بیلبورد میکردند تا تأثیرش صد برابر شود.