گزارش تصویری:
احیای هنر ایرانی، اسلامی با بزرگ‌ترین مقرنس جهان در صحن حضرت زهرا (ع) نجف اشرف
به گزارش سرویس هنر خبرگزاری رضوی، مُقَرنَس یا آهوپای یکی از عناصر تزئینی معماری ایرانی است. مقرنس نوعی تزئین حجمی و تاقچه‌بندی آذینی است که در زیر گنبدها یا نیم گنبدهای روی ایوان‌ها و درگاه‌های ورودی استفاده می‌شود.
در ساخت مقرنس از آجر یا گچ و یا کاشی استفاده می‌شود که در هر رده از طاقچه‌ها از رده زیرین خود پیش می‌نشیند تا درگاه به هم آید. در طاقچه‌ها برجستگی‌ها و تورفتگی‌هایی همراه با نگاره‌های گوناگون درآورده می‌شود.
مقرنس یکی از عناصر تزیینی معماری است که در زیباسازی بناهای ایرانی به‌ویژه مساجد و آرامگاه‌ها نقش مهمی دارد. مقرنس‌ها به شکل طبقاتی که روی‌هم ساخته‌شده برای آرایش دادن بناها یا برای آنکه به‌تدریج از یک‌شکل هندسی به شکل هندسی دیگری تبدیل شود، به کار می‌روند.
برخی معماران مقرنس‌ها را در جبهه ساختمان‌ها نیز به‌کاربرده‌اند و در ساختن آن مهارت را به حدی رسانده‌اند که نمی‌گذارند موجب سنگینی ساختمان شود و بر اصل و پایه فشار آورد. مقرنس نوعی تجسم سه‌بعدی و برجسته نقش‌های هندسی و گره چینی‌های معماری و هنر اسلامی است.
طرح توسعه حرم مطهر امام علی (ع) که مزین به نام صحن و شبستان حضرت زهرا (س) است، 220 هزار مترمربع زیربنا دارد و بعد از مسجدالحرام، بزرگ‌ترین پروژه عمرانی جهان اسلام به‌حساب می‌آید. وسعت این صحن دو برابر مساحت فعلی مسجدالنبی است.
این پروژه از سال 89 توسط ستاد بازسازی عتبات عالیات در ایران و با مشارکت مهندسان و هنرمندان ایرانی، پس از امضاء دیوان وقف شیعی عراق، وزارت بلدیه و تولیت حرم حضرت امیرالمؤمنین (ع) آغاز شد.
صحن حضرت زهرا (س) که نام آن پس از تأیید آیت‌الله سیستانی تعیین شد، با گنبد حرم امام علی (ع) نسبت قرینه دارد و قرار است شامل موزه، کتابخانه، مهمانسرا و رستوران، شبستان و ساختمان اداری و فرهنگی باشد که در طراحی و معماری این صحن، به‌ویژه شبستان آن با ظرفیت پذیرش 100 هزار زائر، از هنر و معماری اصیل ایرانی بهره گرفته خواهد شد.
عکس‌ها از: سید حسین میرپور
خبرگزاری رضوی- نجف اشرف
در ساخت مقرنس از آجر یا گچ و یا کاشی استفاده می‌شود که در هر رده از طاقچه‌ها از رده زیرین خود پیش می‌نشیند تا درگاه به هم آید. در طاقچه‌ها برجستگی‌ها و تورفتگی‌هایی همراه با نگاره‌های گوناگون درآورده می‌شود.
مقرنس یکی از عناصر تزیینی معماری است که در زیباسازی بناهای ایرانی به‌ویژه مساجد و آرامگاه‌ها نقش مهمی دارد. مقرنس‌ها به شکل طبقاتی که روی‌هم ساخته‌شده برای آرایش دادن بناها یا برای آنکه به‌تدریج از یک‌شکل هندسی به شکل هندسی دیگری تبدیل شود، به کار می‌روند.
برخی معماران مقرنس‌ها را در جبهه ساختمان‌ها نیز به‌کاربرده‌اند و در ساختن آن مهارت را به حدی رسانده‌اند که نمی‌گذارند موجب سنگینی ساختمان شود و بر اصل و پایه فشار آورد. مقرنس نوعی تجسم سه‌بعدی و برجسته نقش‌های هندسی و گره چینی‌های معماری و هنر اسلامی است.
طرح توسعه حرم مطهر امام علی (ع) که مزین به نام صحن و شبستان حضرت زهرا (س) است، 220 هزار مترمربع زیربنا دارد و بعد از مسجدالحرام، بزرگ‌ترین پروژه عمرانی جهان اسلام به‌حساب می‌آید. وسعت این صحن دو برابر مساحت فعلی مسجدالنبی است.
این پروژه از سال 89 توسط ستاد بازسازی عتبات عالیات در ایران و با مشارکت مهندسان و هنرمندان ایرانی، پس از امضاء دیوان وقف شیعی عراق، وزارت بلدیه و تولیت حرم حضرت امیرالمؤمنین (ع) آغاز شد.
صحن حضرت زهرا (س) که نام آن پس از تأیید آیت‌الله سیستانی تعیین شد، با گنبد حرم امام علی (ع) نسبت قرینه دارد و قرار است شامل موزه، کتابخانه، مهمانسرا و رستوران، شبستان و ساختمان اداری و فرهنگی باشد که در طراحی و معماری این صحن، به‌ویژه شبستان آن با ظرفیت پذیرش 100 هزار زائر، از هنر و معماری اصیل ایرانی بهره گرفته خواهد شد.
عکس‌ها از: سید حسین میرپور
خبرگزاری رضوی- نجف اشرف
