حجتالاسلام سید کاظم شمس در گفتگوی اختصاصی با رضوی:
صحبتهای کارشناس برنامه سمت خدا، شایسته نبود/ هم میگویند اقتصاد مقاومتی و هم میگویند دولت باید هزینه زائران را تقبل کند!
به گزارش خبرگزاری رضوی، حجت الاسلام سید کاظم شمس، پژوهشگر حوزه و فعال فرهنگی، در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری رضوی، در مورد انتقاد بعضی از اشخاص نسبت به هزینههایی که دولت از زائرین دریافت میکند گفت:
اینکه در ایام اربعین افراد میخواهند به زیارت بروند بسیار کار خوبی است. دستگاههای دولتی هم میگویند ما تسهیلات میدهیم. چون تعداد افراد بیشتر است، مثلاً دولت، زمینهی اخذ راحت ویزا را در این ایام فراهم میکند. این تسهیلات، کار خوبی است و باعث تشویق زوار میگردد.
اما اینکه انتظار این باشد که احیاناً تمام مسائل زیر پا گذاشته بشود و چون اربعین است دیگر ویزا و خروجی گرفته نشود، انتظار بهجایی نیست.
متأسفانه گاهی از این قضیه سوءاستفاده شد و موجب موجسواری برخی شد. صداوسیما چه در دوره دولت یازدهم، چه در دوره دولت دوازدهم، علاقهاش به افراد و کاندیداهای دیگر رئیسجمهوری بود. متأسفانه چون در کشور ما، حلم وجود ندارد، معمولاً این آداب و رفتار سیاسی هم رعایت نمیشود. رادیو و تلویزیون و صداوسیما باید ملی باشد، نه اینکه همسو با یک جریان حرکت کند.
در این روزها در مسیری که گاهی به تهران میروم گاهی رادیو را میشنوم، متعدد و به شکلهای مختلف و گزارشهای متعدد که فلان قسمت چهکار کردند، هزینههای زیاد برای زوار تراشیدند و از این قبیل حرفها. بارها و بارها گزارشهای خبری رادیو و تلویزیون به این اختصاص دادهشده که چرا قیمت بلیت اتوبوس در این ایام؛ مثلاً دو برابر شده است.
اتوبوسدارها میخواهند کار خیر کنند، دو یا سه بار مثلاً در این مسیر، رایگان، مسافران را جابجا میکند. بسیار کار خیری است، قطعاً اجر و ثواب خودش را دارد، عین همان کسانی که غذا توزیع میکنند. این درست است؛ اما ما مردم را اجبار نمیکنیم، اتوبوس دار هم میخواهد زندگی کند. این طبیعی است که در مواردی که مصرف بالا میرود، طبیعتاً مقداری گرانی ایجاد میشود. مردم که در این ایام میخواهند به مرز بیایند، علیالقاعده به اتوبوس مراجعه میکنند. کما اینکه در سایر ایام سال مثل فروردین هم همینطور است. بهطورکلی، زمانهایی که پیک سفرها بیشتر میشود اینگونه است.
مثلاً اگر کرایه اتوبوس از قم به مهران پنجاههزار تومان باشد، یکدفعه میگوید کرایه صد هزار تومان است. به خاطر اینکه مشتری دارد. نمیگویم کار درستی است، کار غلطی است.
اگر این کار صورت نمیگرفت؛ یعنی وزارت راه، کرایهی اتوبوسها را دو برابر نمیکرد، همین خبرنگارهای صداوسیما گزارش تهیه میکردند و دادشان بلند میشد که چرا مردم باید دو برابر پول بدهند.
اتوبوسرانی در اختیار بخش خصوصی است. اتوبوس دارها خود مردم عادی هستند؛ یعنی برای دولت که نیست. معذلک دولت این مسئله را ساماندهی کرده تا کرایهها بیش از دو برابر نشود.
ادعای اتوبوس دارها این بوده که ما در این مسیر که بهطرف مرز میرویم از آنطرف باید خالی برگردیم. چون باید خالی برگردیم بنابراین شما باید کرایهی برگشت ما را هم بدهید. دولت هم اینگونه تدبیر کرد که کرایهها را دو برابر کند. ممکن بود جور دیگر تدبیر بشود.
یا سؤال شده که هلالاحمر چهکاری کرده که باید برای آنهم پول پرداخت شود؟ سؤالم این است که اگر در نزدیک مرز اتفاقی بیفتد، بعد سؤال میکنند مگر ما هلالاحمر نداریم چرا آنجا حضور نداشتند تا کمک کند؟ هلالاحمر میگوید من اگر بخواهم آنجا حضور داشته باشم غیبی که نیستم، طی الارض که نمیتوانم بکنم. معنی اینکه آنجا بتوانم حضور داشته باشم این است که باید آنجا نیرو مستقر کنم که اگر خدایی ناخواسته اتفاقی افتاد نیروهای من بتوانند امدادگری کنند.
نمیشود درآنواحد من در تهران باشم تا بگویم آنجا اتفاق افتاد من درآنواحد خودم را آنجا برسانم.
معنی این حرف این است که من آنجا نیرو مستقر کنم که اگر خدایی نخواسته اتفاقی افتاد یا نیازی بود من بتوانم انجام بدهم. معنی این حرف ساماندهی کردن و نیرو فرستادن است. نیروهای من که برای این کارها نیست. بودجه هم که پیشبینینشده است؛ بنابراین دولت باید این بودجه را تأمین کند و برای تأمین بودجه، باید از مردم هم پول بگیرند.
دیدم در برنامه سمت خدا، آقای حسینی قمی که صحبت کردند متأسفانه این را به شکلی در برنامه طرح کرد که سزاوار نبود.
سؤالم این است ما الآن میگوییم اقتصاد بدون نفت باشد، اقتصاد مقاومتی باشد، دولت در کارها دخالت نکند. از طرفی میگویند، چه اشکال داشت که دولت خودش تقبل میکرد سی یا چهل میلیارد به این کار اختصاص میداد.
اشکالی ندارد من هم میگویم دولت کمک کند. صحبت من این است وقتیکه بنا است، اقتصاد بدون نفت و مقاومتی باشد و دولت خودش تولیدکننده نباشد. دولت درآمدش را از کجا به دست میآورد؟ همین سی یا چهل میلیارد را دولت از کجا باید بیاورد؟ از نفت که نباید، درآمد کسب کند پس باید از راه عوارض و مالیات این بودجه را تأمین کند. قضیه این بوده است. دولت میتواند دستش را رویهم گذارد و بگوید به من چه! مردم رفتند آنجا هر آسیبی هم دیدند به من ربطی ندارد؛ اما میگوید نه من نیروهایم را ساماندهی کردم. به هلالاحمر میگویم آنجا مستقر بشود، خداینخواسته نیازی بود، کمک کند؛ اما آیا حقوق اینها را مثلاً من از خزانه بدهم؟ اگر از خزانه بدهم بعد باید از کجا این پول را تأمین کنم؟ دوباره عدهای میگویند از پول نفت نباشد، اقتصاد، باید اقتصاد مقاومتی باشد. تولیدمان، تولید دولتی نباشد. همه میدانیم این حرفها شعار است.
اینها نشان میدهد این انتقادهایی که صورت میگیرد واقعاً قصد منتقدین این نیست که تسهیلی برای زائرین صورت بگیرد، فقط یک عده موجسواری میکنند احساس میکنند که یک فرصتی پیدا کردند بتوانند به دولت حمله کنند. فقط همین است. غیرازاین آدم نمیتواند باور کند که قصد دیگری دارند.
این ده هزار تومان که دولت میگیرد در بین این نیروها تقسیم میکند. چون نیرویی که به آن منطقه اعزام میشود، حقوقش را دولت، باید تأمین کند، چون بودجه سالانه برای این قضیه پیشبینینشده است.
ممکن است کسی بگوید ما باید این کار را بکنیم؛ یعنی در بودجه سالانه هزینهای برای ایام اربعین پیشبینی کنیم. به نظر من، این حرف، حرف درستی نیست. چون این هزینهها باید مردمی باشد. کار باید بر عهدهی خود مردم باشد نه بر عهدهی دولت.
اینکه در ایام اربعین افراد میخواهند به زیارت بروند بسیار کار خوبی است. دستگاههای دولتی هم میگویند ما تسهیلات میدهیم. چون تعداد افراد بیشتر است، مثلاً دولت، زمینهی اخذ راحت ویزا را در این ایام فراهم میکند. این تسهیلات، کار خوبی است و باعث تشویق زوار میگردد.
اما اینکه انتظار این باشد که احیاناً تمام مسائل زیر پا گذاشته بشود و چون اربعین است دیگر ویزا و خروجی گرفته نشود، انتظار بهجایی نیست.
متأسفانه گاهی از این قضیه سوءاستفاده شد و موجب موجسواری برخی شد. صداوسیما چه در دوره دولت یازدهم، چه در دوره دولت دوازدهم، علاقهاش به افراد و کاندیداهای دیگر رئیسجمهوری بود. متأسفانه چون در کشور ما، حلم وجود ندارد، معمولاً این آداب و رفتار سیاسی هم رعایت نمیشود. رادیو و تلویزیون و صداوسیما باید ملی باشد، نه اینکه همسو با یک جریان حرکت کند.
در این روزها در مسیری که گاهی به تهران میروم گاهی رادیو را میشنوم، متعدد و به شکلهای مختلف و گزارشهای متعدد که فلان قسمت چهکار کردند، هزینههای زیاد برای زوار تراشیدند و از این قبیل حرفها. بارها و بارها گزارشهای خبری رادیو و تلویزیون به این اختصاص دادهشده که چرا قیمت بلیت اتوبوس در این ایام؛ مثلاً دو برابر شده است.
اتوبوسدارها میخواهند کار خیر کنند، دو یا سه بار مثلاً در این مسیر، رایگان، مسافران را جابجا میکند. بسیار کار خیری است، قطعاً اجر و ثواب خودش را دارد، عین همان کسانی که غذا توزیع میکنند. این درست است؛ اما ما مردم را اجبار نمیکنیم، اتوبوس دار هم میخواهد زندگی کند. این طبیعی است که در مواردی که مصرف بالا میرود، طبیعتاً مقداری گرانی ایجاد میشود. مردم که در این ایام میخواهند به مرز بیایند، علیالقاعده به اتوبوس مراجعه میکنند. کما اینکه در سایر ایام سال مثل فروردین هم همینطور است. بهطورکلی، زمانهایی که پیک سفرها بیشتر میشود اینگونه است.
مثلاً اگر کرایه اتوبوس از قم به مهران پنجاههزار تومان باشد، یکدفعه میگوید کرایه صد هزار تومان است. به خاطر اینکه مشتری دارد. نمیگویم کار درستی است، کار غلطی است.
اگر این کار صورت نمیگرفت؛ یعنی وزارت راه، کرایهی اتوبوسها را دو برابر نمیکرد، همین خبرنگارهای صداوسیما گزارش تهیه میکردند و دادشان بلند میشد که چرا مردم باید دو برابر پول بدهند.
اتوبوسرانی در اختیار بخش خصوصی است. اتوبوس دارها خود مردم عادی هستند؛ یعنی برای دولت که نیست. معذلک دولت این مسئله را ساماندهی کرده تا کرایهها بیش از دو برابر نشود.
ادعای اتوبوس دارها این بوده که ما در این مسیر که بهطرف مرز میرویم از آنطرف باید خالی برگردیم. چون باید خالی برگردیم بنابراین شما باید کرایهی برگشت ما را هم بدهید. دولت هم اینگونه تدبیر کرد که کرایهها را دو برابر کند. ممکن بود جور دیگر تدبیر بشود.
یا سؤال شده که هلالاحمر چهکاری کرده که باید برای آنهم پول پرداخت شود؟ سؤالم این است که اگر در نزدیک مرز اتفاقی بیفتد، بعد سؤال میکنند مگر ما هلالاحمر نداریم چرا آنجا حضور نداشتند تا کمک کند؟ هلالاحمر میگوید من اگر بخواهم آنجا حضور داشته باشم غیبی که نیستم، طی الارض که نمیتوانم بکنم. معنی اینکه آنجا بتوانم حضور داشته باشم این است که باید آنجا نیرو مستقر کنم که اگر خدایی ناخواسته اتفاقی افتاد نیروهای من بتوانند امدادگری کنند.
نمیشود درآنواحد من در تهران باشم تا بگویم آنجا اتفاق افتاد من درآنواحد خودم را آنجا برسانم.
معنی این حرف این است که من آنجا نیرو مستقر کنم که اگر خدایی نخواسته اتفاقی افتاد یا نیازی بود من بتوانم انجام بدهم. معنی این حرف ساماندهی کردن و نیرو فرستادن است. نیروهای من که برای این کارها نیست. بودجه هم که پیشبینینشده است؛ بنابراین دولت باید این بودجه را تأمین کند و برای تأمین بودجه، باید از مردم هم پول بگیرند.
دیدم در برنامه سمت خدا، آقای حسینی قمی که صحبت کردند متأسفانه این را به شکلی در برنامه طرح کرد که سزاوار نبود.
سؤالم این است ما الآن میگوییم اقتصاد بدون نفت باشد، اقتصاد مقاومتی باشد، دولت در کارها دخالت نکند. از طرفی میگویند، چه اشکال داشت که دولت خودش تقبل میکرد سی یا چهل میلیارد به این کار اختصاص میداد.
اشکالی ندارد من هم میگویم دولت کمک کند. صحبت من این است وقتیکه بنا است، اقتصاد بدون نفت و مقاومتی باشد و دولت خودش تولیدکننده نباشد. دولت درآمدش را از کجا به دست میآورد؟ همین سی یا چهل میلیارد را دولت از کجا باید بیاورد؟ از نفت که نباید، درآمد کسب کند پس باید از راه عوارض و مالیات این بودجه را تأمین کند. قضیه این بوده است. دولت میتواند دستش را رویهم گذارد و بگوید به من چه! مردم رفتند آنجا هر آسیبی هم دیدند به من ربطی ندارد؛ اما میگوید نه من نیروهایم را ساماندهی کردم. به هلالاحمر میگویم آنجا مستقر بشود، خداینخواسته نیازی بود، کمک کند؛ اما آیا حقوق اینها را مثلاً من از خزانه بدهم؟ اگر از خزانه بدهم بعد باید از کجا این پول را تأمین کنم؟ دوباره عدهای میگویند از پول نفت نباشد، اقتصاد، باید اقتصاد مقاومتی باشد. تولیدمان، تولید دولتی نباشد. همه میدانیم این حرفها شعار است.
اینها نشان میدهد این انتقادهایی که صورت میگیرد واقعاً قصد منتقدین این نیست که تسهیلی برای زائرین صورت بگیرد، فقط یک عده موجسواری میکنند احساس میکنند که یک فرصتی پیدا کردند بتوانند به دولت حمله کنند. فقط همین است. غیرازاین آدم نمیتواند باور کند که قصد دیگری دارند.
این ده هزار تومان که دولت میگیرد در بین این نیروها تقسیم میکند. چون نیرویی که به آن منطقه اعزام میشود، حقوقش را دولت، باید تأمین کند، چون بودجه سالانه برای این قضیه پیشبینینشده است.
ممکن است کسی بگوید ما باید این کار را بکنیم؛ یعنی در بودجه سالانه هزینهای برای ایام اربعین پیشبینی کنیم. به نظر من، این حرف، حرف درستی نیست. چون این هزینهها باید مردمی باشد. کار باید بر عهدهی خود مردم باشد نه بر عهدهی دولت.