۰
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۰۱:۳۴
رجزهای قهرمانان عاشورا/ 2

رجزهای بنی هاشم/ علی اکبر حسین(س)

رجزهای بنی هاشم/ علی اکبر حسین(س)
 سرویس فرهنگ/ رجز های جوان مردان عاشورای حسینی، برآمده از سوز عشق، اعتقاد، شوق وصال و باور درونی برای دفاع از امام زمان خویش بوده است. خبرگزاری رضوی هر روز بخشی ازین ابیات را بررسی می کند تا تصویری کمتر پرداخته شده از حماسه عاشورا را به نمایش بکشد.
رجزهای بنی هاشم/ علی اکبر حسین(س)
علی اکبر فرزند امام حسین(ع) جوان زیبایی بود، او در سخن گفتن، شکل و شمایل، اخلاق و سیرت، شبیه تربن فرد به پیامبر(ص) بوده است؛ و در شجاعت وارث علی (ع) بوده است. امام حسین(ع) می گویند: هر وقت مشتاق زیارت پیامبر(ص) می شدیم به علی اکبر سلام الله علیه نگاه می کردیم.
در روز عاشورا، حضرت علی اکبر(س) اولین فردی بود که در بین فرزندان و نوادگان امیرالمومنین(ع) و به طور کلی در بنی هاشم به میدان جنگ رفت.
وی در اولین مرحله این رجز را خواند:
انا علی بن الحسین بن علی               نحن و بیت الله اولی بالنبی
اما ترَون کیفَ احمی عن ابی[1]
ترجمه: من علی فرزند امام حسین(ع)،  پسر امام علی(ع) هستم؛ قسم به خانه خدا، ما به پیامبر سزاوارتر و نزدیک تر هستیم./ امروز می بینید چگونه از پدرم حمایت می کنم.
در مرحله دیگری از پیکار، مادامی که علی اکبر به میدان می رفت امام حسین(ع) دستانش را به شوی آسمان بلند کرد و فرمود: خداوندا تو شاهد باش که به سوی این قوم جوانی را فرستادم که شبیه ترین مردم به پیامبرت(ص) اط نظر شکل و قیافه، اخلاق و زبان بوده است.[2]
علی اکبر نیز در این زمان به میدان رفت و این چنین رجز خواند:
اضربکم بالسیف احمی عن ابی                    ضرب غلام هاشمی علوی[3]
ترجمه: در حمایت از پدرم، با شمشیر می جنگم، جنگ جوان هاشمی علوی با شما می کنم.
در بخش دیگری از نبرد حضرت علی اکبر(س) جنگ سنگینی با لشکر ابن سعد نمود به طوری که از لشکر ابن سعد به خاطر کشته و زخمی های زیاد صدای گریه و شیون بلند شده بود. او به هر جهت که حمله می کرد، دشمن را عقب می راند و بر می گشت، خودش زخم های زیادی برداشت و خون زیادی از تنش رفته بود. تشنگی نیز بر او فشار آورده بود و از پدرش تقاضای آب نمود. پدر نیز زبانش را به دهان فرزند گذاشت و بعد نگین انگشترش را بر دهانش گذاشت و فرمود: بزودی از دست جدت سراب خواهی شد که هرگز تشنه نشوی.[4]
علی اکبر پس از آن به جنگ رفت و آخرین رجز را اینگونه خواند:
الحرب قدبانت لها الحقائق     و ظهرت من بعدها مصادق
ترجمه:جنگ گوهر مرد را آشکار می کند،درستی و صداقت را آشکار می کند و در جنگ مصداق جنگجویان آشکار می شود.
والله رب العرش لانفارق        جموعکم او تغمد البوارق[5]
ترجمه: به پروردگار عرش سوگند که از شما دست بر نمی دارم تا این که تیغ های شما غلاف شود.
 
علی اکبر سلام الله علیه به دشمن حمله می کرد تا اینکه لشکر ابن سعد وی را محاصره کرده و ضربه سنگینی بر سرش وارد نمودند که باعث شد دیگر نتواند به نبرد ادامه دهد. هر کس از هر سمتی به وی ضربه می زد، منقذ بن مره عبدی نیزه ای به پهلویش زد که بر روی اسب خوابید و دستانش را به گردن اسب انداخت، بازهم هر کس ضربه ای به وی زد تا از اسب افتاد و لشکریان وی را به شهادت رساندند. وی اولین شهید آل علی(ع) بود.[6]
 
 
 
 
 منابع:
 
[1] الامالی صدوق، ص138
[2] بحارالانوار، ج 45، ص 43
 
[4] بحارالانوار، ج 45، ص 43
[5] بحارالانوار، ج 45، ص 43
[6] بحارالانوار، ج 45، ص 65
 
https://www.razavi.news/vdceon8x.jh8xni9bbj.html
razavi.news/vdceon8x.jh8xni9bbj.html
کد مطلب ۳۳۵۵۹
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما